Tajemnice dziecięcych rysunków

Rysunek to dla dziecka jeden z najważniejszych sposobów wypowiedzi. Dziecko może nie umieć nazwać swoich uczuć, nie zdawać sobie z nich sprawy czy bać się je wyjawić, za to potrafi przelać je na kartkę papieru. Tyle tylko, że dorośli nie zawsze potrafią zinterpretować dziecięce rysunki. A szkoda, bo są one na tyle ważne, że mogą pomóc zdiagnozować  problemy dziecka . Korzystają z nich nawet psychologowie! Dowiedz się,  jak pokonać problemy dziecka przez zabawę Co rysuje trzylatek Dzieci około 3. roku życia rysują kółka lub zamknięte owale. Wtedy właśnie dziecko zaczyna sobie w pełni uświadamiać poczucie własnej odrębności, niezależności,  samodzielności . A kółko staje się symbolem JA. Między 3–4. rokiem życia dziecko do kółka zaczyna dorysowywać nóżki. I w ten sposób powstaje prawdziwy człowiek, czyli dokładniej rzecz ujmując,  głowonóg . To etap, który przechodzi każde prawidłowo rozwijające się dziecko. Co rysuje czterolatek Czterolatek zaczyna zauważać inne części ciała i na rysunkach pojawiają się ręce, brzuch, szyja czy paluszki. Na razie jednak dziecko rysuje za pomocą zamkniętych figur: postacie składają się z oddzielnych części jedynie stykających się ze sobą (np. głowa i brzuch to oddzielne koła, nogi i ręce to prostokąty itd.). Kilkulatek rysuje nie to, co widzi, ale to, co wie na temat świata. To właśnie dlatego, rysując, np. swoją mamę, która spodziewa się dzidziusia, przedstawia jej duży brzuszek, w którym widać... malutkie dziecko. Co rysuje pięciolatek Postacie rysowane przez starszego przedszkolaka zaczynają się scalać (np. szyja połączona jest z głową), mają mnóstwo szczegółów (wokół oczu są rzęsy, ubrania mają wzory itp.), pojawia się tło i inne elementy, np. słońce, obłoczki, drzewa, ptaki. Około 6. roku życia dziecko rysuje ciągle to samo, np. stale wróżki czy auta. To normalny  etap...

Obniżone napięcie mięśniowe (czyli hipotonia mięśniowa) oznacza, że niemowlę gorzej radzi sobie z przeciwstawianiem się sile grawitacji. Skutkiem obniżonego napięcia mięśniowego  jest wytworzenie przez niemowlę tzw. kompensacji. Oznacza to, że dziecko porusza się i działa w nieco inny sposób niż jego rówieśnicy z prawidłowym napięciem mięśniowym.  Obniżone napięcie mięśniowe u niemowląt  sprawia, że dziecko mało płacze, dużo śpi, a gdy nie śpi, leży w łóżeczku. Nie unosi do góry nóżek. Jest bardzo spokojne, ale tylko do czasu, gdy chcesz zmienić jego pozycję: unieść go, przewinąć –wtedy zaczyna głośno krzyczeć. Gdy podnosisz niemowlę z obniżonym napięciem mięśniowym, dziecko wydaje się bardzo ciężkie, „przelewa się przez ręce". Gdy kładziesz je na brzuszku – nie próbuje unieść główki, albo unosi ją, ale bardzo niepewnie. Objawów hipotonii jest więcej. Obniżone napięcie mięśniowe – objawy Objawy obniżonego napięcia mięśniowego u niemowlęcia widoczne są na każdym etapie rozwoju. Najwcześniej zaobserwować można zbyt duży zakres ruchu w stawach, kłopoty ze ssaniem, krztuszenie się podczas ssania. Później pojawiają się kolejne symptomy. Oto, na co powinni zwrócić uwagę rodzice, obserwując rozwój swojego dziecka. Co może wskazywać na obniżone napięcie mięśniowe u niemowlaka? W pozycji leżenia na plecach: niemowlę ma wypięty brzuszek i klatkę piersiową nie łączy rączek w linii środkowej ciała nie unosi nóżek i nie uderza nimi o podłoże, za to układa je w pozycji żaby po 3. miesiącu życia kręgosłup dziecka nie przylega do podłoża W pozycji leżenia na brzuchu: niemowlę słabo kontroluje główkę zaciska dłonie w piąstki ma uniesione barki (głowa jest schowana miedzy nimi, szyja wydaje się krótka) dziecko podpiera się na obu łokciach, nie sięga jedną rączką po...

Kiedy można rozpocząć naukę rysowania z dzieckiem? Dziecko ma potrzebę podjęcia aktywności plastycznej już wtedy, kiedy nauczy się siedzieć stabilnie i operować rękoma nie poruszając całym ciałem (czyli mniej więcej pod koniec 1. roku życia ). Początkowo ćwiczenia polegają na samym obcowaniu z przyborami plastycznymi , później bardzo chętnie pozostawia ślady przy użyciu jedzenia czy kredek.  Swobodne działania plastyczne sprawiają dziecku ogromną radość, zwłaszcza w początkowym okresie życia, gdy dominuje u niego postrzeganie zmysłowe. Dziecko ma tak silną potrzebę zostawiania rozmaitych znaków i śladów, że jeżeli mu tego nie umożliwimy, będzie spontanicznie rysować kreski na ścianach i meblach. Warto więc zapewnić maluchowi wielki arkusz papieru, najlepiej na ścianie (by pozbyć się niewygodnego ograniczenia w postaci sztywnego siedzenia na krzesełku) i bawić się razem z nim. Kredki powinny mieć miękki grafit i dobrze "leżeć" w dziecięcej dłoni, tak by umożliwić pozostawienie wyraźnego i łatwego do narysowania śladu. Wygodnym narzędziem jest też gruby mazak.  Koncentracja małego dziecka łatwo ulega rozproszeniu, więc starajmy się wykorzystać każdą krótką chwilę, kiedy akurat ma ochotę gryzmolić. Dobrym pomysłem jest również stworzenie kącika do prac plastycznych , gdzie zawsze powinien znajdować się papier i kredki. Nigdy nie wiadomo, kiedy młody artysta będzie miał wenę. Czy w początkowym okresie warto zwracać uwagę na dobierane przez dziecko kolory? Warto wiedzieć, że przynajmniej do ukończenia 1. roku życia dziecko wybiera kolory kontrastowe , stąd często skłania się ku kolorowi czarnemu. Nie ma to nic wspólnego z jego stanem emocjonalnym. Podsuńmy mu takie barwy , jakimi lubi się posługiwać.  Polecamy: Jak nauczyć dziecko rozpoznawania kolorów? Kiedy rysunki dziecka zaczną stawać się świadomymi kształtami?...