Mam tego dość!

Niektóre kilkulatki, kiedy widzą, że przegrywają, próbują wycofać się z gry, inne zaś płaczą i denerwują się. Są także spryciarze, którzy oszukują. Jak postępować z malcem? Zabawy z elementami konkurencji pokazują, jak radzić sobie z frustracją wywołaną porażką. Uczą przegrywać, ale też wygrywać z klasą i szanować przeciwnika. Nasze rady, jak nauczyć dziecko przegrywać • Ucz, jak wygląda pokojowe przegrywanie. Gdy Ty przegrywasz, pogratuluj wygranej zwycięzcy. Uściśnij rękę, pochwal. Tłumacz w prostych słowach, że raz się przegrywa, raz wygrywa. Zobaczysz, że w końcu dziecko to sobie uświadomi. Co nie znaczy, że spokojnie zaakceptuje! • Maluchowi, który z powodu przegranej kopie planszę do gry, trzeba tego zakazać. Postaw sprawę jasno: „Jeśli tak robisz, nie możesz z nami grać.” Jeżeli będziesz konsekwentna, dziecko zrozumie, że takie nerwy tylko pogarszają sprawę. • Nie dawaj wygrywać za każdym razem – dla świętego spokoju. Doraźnie co prawda unikniesz łez, ale takim postępowaniem skrzywdzisz swoją pociechę. Stworzysz nierealny obraz rzeczywistości, gdzie krzykiem można wymusić zwycięstwo. No i nie nauczysz, jak radzić sobie z porażkami. A one są częścią życia i dziecko musi poznać ich smak. • Nie pozwalaj też oszukiwać. Po to są reguły gry, by ich przestrzegać, a wygrana oparta na oszustwie jest nic nie warta. Oszukujące dziecko powinno zawsze to usłyszeć. • Gdy malec w połowie rezygnuje, bo mu nie idzie, wyjaśnij, że tak się nie robi. Powiedz: „Następnym razem, jeśli zaczniemy grę, to trzeba ją dokończyć. Takie są zasady”. • Nie zapominaj przy tym, że uczucie porażki jest rzeczywiście okropne! Ale z Twoją mądrą pomocą dziecko w końcu opanuje tę trudną sztukę. Pozwól okazywać złość Wściekłość i płacz to naturalna reakcja kilkulatka na...

Opieka nad dzieckiem wcale nie musi oznaczać uwiązania w domu. Dobrze o tym wiedzą dziewczyny z Krakowa, które sprytnie zaczęły rządzić swoim czasem i umiejętnościami! Agnieszka Żak półtora roku temu urodziła córeczkę. Wcześniej pracowała w sklepie. Ale po urlopie macierzyńskim nie chciała od razu wracać do pracy. – Musiałabym oddać moje maleństwo do żłobka. Chyba więcej płakałabym niż pracowała – Agnieszka czule spogląda na córeczkę. Zdecydowała, że zostanie w domu. Od tej pory utrzymanie całej rodziny spoczęło na barkach jej męża. – Jasne, że obniżył nam się komfort życia – uśmiecha się 29-letnia krakowianka. – Ale radzimy sobie. A ja nie mogę się napatrzeć, jak moja córcia się rozwija, jak z apetytem zjada ugotowaną przeze mnie zupkę czy nieporadnie głaszcze mnie rączką przed snem... Jednak kiedy Patrycja miała pół roku, Agnieszka zauważyła, że zostaje jej w ciągu dnia trochę czasu. – Chciałam choć na trochę wyjść z domu – mówi młoda mama. I wtedy, jak na życzenie, w lokalnej telewizji pojawiło się ogłoszenie... Stowarzyszenie Doradców Europejskich PlinEU i Centrum Praw Kobiet zapraszały młode mamy na warsztaty. Specjaliści mieli je uczyć, jak lepiej radzić sobie w roli mamy, organizować czas i powrót do pracy, wreszcie, jak pomagać sobie nawzajem, wymieniając się różnymi usługami. – Zastanawiałam się, czy jest sens iść na takie szkolenie – mówi Agnieszka. – Ale mąż mnie zachęcił: „Idź, poznasz nowych ludzi” – namawiał. Miał rację. Agnieszka poznała inne dziewczyny, które tak jak ona mają dzieci i borykają się z różnymi problemami, m.in. z powrotem do pracy. Jedna mama drugiej mamie... Wspólnie utworzyły „Bank godzin – Wzajemnik”. Każda zapisała w tabeli, co potrafi robić i w czym może pomóc innym, a także jakim...

Doświadczenia wyniesione z dzieciństwa mają ogromny wpływ na to, jaką jesteś mamą i czy w ogóle potrafisz cieszyć się z macierzyństwa. Warto je przywołać i choć na chwilę znów poczuć się dzieckiem. Skoro zostałaś matką albo wkrótce nią będziesz, czas pożegnać się z własnym dzieciństwem – to naturalna kolej rzeczy. Ale jednak narodziny dziecka to czas, kiedy możesz sama poczuć się jak dziecko. W tym właśnie okresie wiele kobiet przeżywa swoisty powrót do przeszłości – ożywają wspomnienia dotyczące relacji z własnymi rodzicami i związane z tym dawne pragnienia. To bardzo ważne doświadczenia, dlatego przyjrzyj im się uważnie. Zgodnie z tym, co twierdzi Bertrand Cramer, wybitny psychoanalityk i psychiatra dziecięcy, początki Twojego życia mają ogromny wpływ na to, co wydarzy się między Tobą a Twoją pociechą w ciągu najbliższych kilku, a nawet kilkunastu lat! Warto więc zrozumieć własne dzieciństwo - pozwala to uniknąć poważnych błędów i powtórzenia negatywnych doświadczeń ze swojej przeszłości. Wspomnienia uczą... Agnieszka była zdziwiona, że gdy zaszła w ciążę, zaczęła śnić, że sama jest dzieckiem. Potem, gdy jej maleństwo było już na świecie, często przypominały jej się wydarzenia do tej pory ukryte gdzieś głęboko w zakamarkach pamięci. „Nagle przed oczami stawała mi scena, kiedy wtulam się w mamy spódnicę, gdy przychodzą goście – wspomina. – Czułam wyraźnie zapach i miękkość materiału. Albo ni z tego ni z owego przypominało mi się wrażenie, kiedy leżę w łóżeczku owinięta w ciasny kocyk i bardzo razi mnie światło”. Takie fragmentaryczne wspomnienia nie są pozbawione znaczenia. Przygotowują kobietę do macierzyństwa – pomagają zrozumieć, co czuje dziecko i wyczulają na jego potrzeby. Być może nieraz dziwisz się, dlaczego Twój partner nie dostrzega, iż muzyka gra zbyt głośno,...