Mama versus tata - czy naprawdę aż tak się od siebie różnimy?

Jesteśmy zagonieni i zmęczeni. Brakuje nam czasu, w dodatku mnóstwo rzeczy nas rozprasza. Tymczasem  dzieci bardzo potrzebują naszej uwagi i tego, by po prostu z nimi być . Dzięki temu czują się ważne i kochane. Są gotowe na wiele, by nas sobą zainteresować. Jak daleko są w stanie się posunąć, byśmy się nimi zajęli? Przeczytaj rozmowę z Beatą Płażewską, psychologiem, mamą dwójki dzieci. Polecamy także: Co czuje dziecko, gdy ciągle używasz przy nim telefonu? Poruszające zdjęcia Jak dzieci zwracają na siebie uwagę, gdy czują, że im jej brakuje? Beata Płażewska, psycholog: Bardzo różnie. Znam dziewczynkę, która przez kilka dni udawała, że nie może chodzić . Rodzice byli przerażeni, wozili ją po lekarzach, szpitalach. Dopiero gdy przestraszyła się jakiegoś badania, powiedziała: „Ojej, moje nóżki już działają” i zakończyła przedstawienie. Na szczęście to wyjątkowa sytuacja, dzieci rzadko posuwają się aż tak daleko. A co robią najczęściej? Na przykład złoszczą się, kopią, gryzą, krzyczą, są niegrzeczne ... Ale to denerwuje rodziców! To prawda, ale też gwarantuje reakcję , podczas gdy grzeczne zachowanie czy cicha zabawa w kąciku niekoniecznie. Dzieci tak bardzo potrzebują naszego zainteresowania, że wolą nas zdenerwować, niż być niezauważone. Co jeszcze robią? Mogą też przesadnie okazywać strach , np. wskakiwać nam na ręce na widok niegroźnego psa. Albo bardzo się wstydzić, chować za nami. Albo, zwłaszcza po pojawieniu się młodszego rodzeństwa , znów siusiać w majtki i nie radzić sobie z samodzielnym jedzeniem, czyli postępować na zasadzie: „Patrzcie, ja też jestem malutki, zaopiekujcie się mną!” Malec może też mieć problemy z wypróżnianiem się, bóle brzucha, mdłości . Może nie mieć apetytu . Bywa i tak, że dziecko staje się takim domowym, wiecznie uśmiechniętym słoneczkiem. Ciągle...

Dobrym tatą można być już od dnia porodu. Ciąża twojej partnerki to jedyny czas, w którym nie miałeś wpływu na opiekę nad swoim dzieckiem. Reguły się zmieniają, gdy pępowina zostaje odcięta. Teraz masz prawo i obowiązek zajmować się nim na równi z jego mamą . I możesz to robić naprawdę dobrze. Dodatkowa wiadomość: w Europie zanika patriarchalny model rodziny. Zastępuje go model partnerski, w którym kobieta i mężczyzna dzielą się obowiązkami. Pokażemy ci, jak zostać modnym tatusiem już teraz. Tata nie zrobi krzywdy niemowlakowi Wielu mężczyzn czuje się bezradnie w pierwszych tygodniach po narodzinach dziecka. Mówią, że się boją, że brak im doświadczenia. Czasem debiutujący w swojej roli tatusiowie, podobnie jak mamy, mogą nawet przechodzić poporodową depresję . Do zadań zawodowych przygotowują szkolenia, jest wsparcie techniczne, nadzór pracowniczy, zaś „bycia tatą” musisz się nauczyć w trakcie pracy. A najlepszy sposób nauki to praktyka. Noworodek jest bardziej odporny i zniesie więcej niezdarności, niż sądzisz. Nie ucierpi z powodu twojego braku doświadczenia. Nie „przełamie się” przy twoim niepewnym dotyku. Nie skrzywdzi cię żadną oceną – nie ma punktu odniesienia, nie zna innego, „idealnego” ojca, z którym mógłby cię porównać. Śmiało przewiń noworodka , obejrzyj, przytul. Wbrew pozorom z takim maleństwem można nawiązać świetny kontakt. Jeżeli zaspokoisz wszystkie jego potrzeby, a ono wyczuje twoje dobre intencje – zaakceptuje cię razem z twoimi niedoskonałościami, krzywo założoną pieluchą i poplamionym kaftanikiem. Tata pomaga w karmieniu piersią! Nie pozwól się odsunąć. Świeżo upieczonym mamom wydaje się, że one wszystko zrobią najlepiej . Uczestnicz w pielęgnowaniu, nie daj sobie wmówić, że się na tym nie znasz. Możesz zostać specjalistą od kąpieli albo mistrzem usypiania. Nawet w karmieniu piersią –...

Co oznacza dla Ciebie pojęcie „grzeczne dziecko”? Jeśli myślisz, że to maluch zawsze słuchający starszych, nigdy nie przerywający rozmów innym, przez cały czas ładnie bawiący się w swoim pokoju, to... się mylisz. Nie ma takich dzieci. Zresztą, gdybyś zastanowiła się głębiej, to pewnie doszłabyś do wniosku, że wcale nie marzysz o zawsze posłusznym smyku. Bezwarunkowe posłuszeństwo nie pozwala na doświadczenia, szalone pomysły – a więc na to wszystko, co jest motorem rozwoju małego człowieka. A przecież chcesz, by szkrab był mądry, otwarty i pewny siebie. Czy może być więc jednocześnie grzeczny? Może! Tylko, że cecha ta nie oznacza ślepego posłuszeństwa, a raczej stosowanie reguł, szanowanie innych, dobre maniery. Co zatem jest potrzebne, by wychować grzecznego malucha? Wiedza o tym, jak się dziecko rozwija, co czuje, czego się boi... Wiedząc trochę na ten temat, nie zdenerwujesz się, że Twój dwulatek ciągle wszystkiemu zaprzecza (w tym wieku „nie” to ulubione słowo). Nie zaczniesz też nagle wymagać od trzylatka, by zgodnie bawił się ze swoimi rówieśnikami (taki maluch nie jest jeszcze na to gotowy). Spokój Jeśli często na zachowanie malucha będziesz reagować nerwowo, np. złościć się, że przerywa Ci rozmowę, to jedyną rzeczą, jaką osiągniesz, będzie strach dziecka. Smyk może i przestanie Ci przerywać w pół słowa, ale nie dlatego, że będzie wiedział, że to jest niegrzeczne, a dlatego, że po prostu zacznie się bać Twojej reakcji. W nerwowej atmosferze smyk nie czuje się bezpieczny. Może wtedy stać się zamknięty w sobie, wycofany (żeby tylko się nie narażać), albo odwrotnie: agresywny, niegrzeczny („Po co mam się starać, skoro i tak mama będzie na mnie zła”). Konsekwencja Raz zaganiamy malca do łóżeczka tuż po dobranocce, innym razem pozwalamy mu jeszcze z nami zostać. Jednego dnia mówimy...