Weź głęboki oddech i zadaj sobie to jedno pytanie

Od trzech lat staraliśmy się o dziecko , niestety bezskutecznie. Zrobiłam mnóstwo badań, testów ciążowych, odwiedziłam wielu lekarzy – od każdego wychodziłam z nową opinią, co mi dolega. W końcu poddaliśmy się – uznaliśmy, że co ma być, to będzie. Najważniejsze jest to, że się kochamy. Jeśli niespodziewanie zajdę w ciążę, to da nam jeszcze więcej radości.  Pochodzę z sześcioosobowej rodziny, mam troje rodzeństwa – wszyscy mają rodziny i przecudne dzieciaki. Moi rodzice czekali na wnuki (mają ich pięcioro), w końcu przyszła kolej na mnie. Z mężem ponownie zaczęliśmy starania o dziecko... niestety bez efektów.    Rok 2013 był pechowy dla naszej rodziny. Niespodziewanie zmarła mama. To był szok dla nas wszystkich. Kiedy dotarła do mnie ta wiadomość, pomyślałam: „Moja mama nigdy nie zobaczy mojego dziecka”.  Mama bardzo chciała, żebym nie musiała się ciągać po lekarzach, żebym w końcu doczekała się szkraba. Ja się doczekałam, ona niestety nie.  Jestem w ciąży, w 29. tygodniu. Jestem szczęśliwa, ale gdzieś z tyłu głowy mam myśl, że nie będę mogła podzielić się tym szczęściem z moją mamą. Proroczy sen? Co jest najdziwniejsze w tej całej historii? Po śmierci mamy miałam sen – przyśniła mi się z noworodkiem na ręku. Powiedziała do mnie: „Popatrz to wasze dziecko. Weź je na ręce. To chłopiec. Popatrz jaki duży i zdrowy”. Spytałam mamę: „Mamo, skąd masz to dziecko?”. Odpowiedziała: „To twoje i Radka. Urodzi się wam syn”.  Obudziłam się w szoku, bo sen wydawał się tak realny (wszystko było na wyciągnięcie ręki).    Dzisiaj jestem w ciąży i spodziewam się... syna ! Ten sen okazał się proroczy, nie mogę go zapomnieć. To dziecko to dar od mamy… dla mamy… Moje marzenia się spełniają. Wierzę, że to nie...

Haley DePass ma 24 lata i samotnie wychowuje synka. Ta młoda mama próbuje pokazać innym mamom, że samotne macierzyństwo, chociaż jest trudne, nie jest gorsze od wychowywania dziecka razem z jego tatą. Przeczytajcie wpis, który opublikowała Haley. Zgadzacie się z nią? Jestem samotną matką, przestańcie mi współczuć! Bycie samotną mamą nie oznacza, że mój syn coś traci, bo nie ma z nami jego taty. Myślę, że większość samotnych mam zna to spojrzenie, kiedy mówią, że nie są już w związku z ojcem dziecka. Jako samotna mama, spojrzenie "oj, jesteś taka biedna" dostaję za każdy razem, kiedy mówię, że ojciec mojego syna nie jest już zaangażowany w nasze życie. Szczerze mówiąc, kiedy poznaję kogoś nowego, wyjaśnienie tej sytuacji jest czymś, czego się potwornie boję. Zazwyczaj pojawia się wtedy pytanie "Cóż, a czy on w ogóle angażuje się w życie dziecka". Nienawidzę tego pytania szczególnie dlatego, że kiedy mówię o naszej sytuacji – że ojciec mojego syna właściwie w ogóle nie tego nie robi – ludzie odpowiadają "przynajmniej ma twojego tatę i twoich braci, będzie miał porządne męskie wzorce ". Nie zaprzeczam, mój tata i moi bracia będą wspaniałymi męskimi wzorcami dla mojego syna (już są), ale chcę zaznaczyć, że inni nie mają prawa decydować o obecności mężczyzny w życiu mojego syna. Z jakichś powodów, społeczeństwo przypomina mi na każdym kroku, że moim obowiązkiem, jako samotnej matki, jest wprowadzić do życia mojego syna silną męską osobowość, skoro jego ojciec nią nie jest. Przepraszam, ale chrzanić to! Kto powiedział, że ja nie mogę nauczyć mojego syna, co to znaczy " być prawdziwym mężczyzną "? Kto powiedział, że mój syn musi dorastać w tym bzdurnym przekonaniu? Mam wrażenie, że nasze społeczeństwo ma coś nie tak z głową. Uważa, że przez to, że jestem kobietą, nie mogą nauczyć mojego syna, co to znaczy być...

Co ma w sobie takiego ta mama, że wygrała plebiscyt mamotoja.pl tak zdecydowaną przewagą głosów ? - zadawałam sobie pytanie. Przyznaję, nie oglądałam jej kanału na You Tubie, chociaż moja córka go śledzi i od czasu do czasu o nim opowiada. Przed rozmową trochę nadrobiłam tę zaległość, ale nadal byłam bardzo ciekawa pani Kasi. Ale żeby się tego dowiedzieć musiałam uzbroić się w cierpliwość - nasza supermama jest bardzo zajęta, prowadzenie videobloga pochłania większość jej czasu. Ale w końcu udało się. „Stawiam na szczerość, nigdy jej nie zbywałam” - Zaskoczyła mnie sama nominacja w waszym plebiscycie, a tym bardziej to, że go wygrałam. Cieszę się niezmiernie, bo to jest ogromne wyróżnienie – mówi Katarzyna Błędowska. Jak przyznaje, dobrze zna nasze pismo „Mamo, To Ja”, gdyż czytała je, jak była w ciąży i w pierwszych latach życia córki Pauliny. Jaki jest „przepis na bycie mamą”? - Od najmłodszych lat stawiałam na szczerość z dzieckiem i nigdy jej nie zbywałam, starając się odpowiedzieć na każde pytanie - mówi mama. I kiedy na przykład córka przynosiła z przedszkola różne informacje na temat „tych spraw”, nigdy nie mówiła do niej: „Och Paulinko, powiem ci o tym, jak będziesz starsza”, tylko odpowiednio do jej wieku starała się ciekawość córki zaspokoić. - I chyba tym zaskarbiłam sobie jej zaufanie – mówi.   „Jestem naprawdę zainteresowana życiem dziecka” Każda mama kocha swoje dziecko, ale trzeba umieć mu poświęcić czas. Jak mówi supermama, to nie jest tylko przeczytanie bajki na dobranoc i zaspokojenie potrzeb fizjologicznych czy materialnych dziecka. W byciu rodzicem chodzi o szczere zainteresowanie życiem dziecka. - Jestem naprawdę zainteresowana jej życiem, Paulina to widzi i dlatego przychodzi do mnie ze wszystkim – opowiada pani Kasia. - Wydaje mi się, że nie jestem w tym wyjątkowa, ale dostaję...