Mamo, to ja! Jak dzieci próbują zwracać na siebie uwagę rodziców?

Czułość jest dziecku potrzebna, tak jak roślinie woda i słońce. Jej niedostatek może prowadzić do zaburzeń fizycznych i psychicznych. Pierwszym uczuciem, jakiego doświadcza dziecko zaraz po urodzeniu, jest miłość rodziców. Bezbronne niemowlę otrzymuje ją w sposób bezwarunkowy. Mama i tata – osoby najważniejsze w jego życiu – opiekują się maluchem, zaspokajają jego potrzeby i kochają po prostu dlatego, że istnieje. Tak jak roślina potrzebuje słońca i wody, tak mały człowiek pragnie miłości i czułości. Dziecko wychowywane bez tych darów będzie ich poszukiwać przez całe życie. Dziecko głodne miłości Niemal wszystkie problemy psychiczne można wyjaśnić subiektywnym lub rzeczywistym brakiem miłości, czułości i akceptacji ze strony rodziców. Ten niedostatek może prowadzić do zaburzeń fizycznych, uczuciowych, a nawet śmierci. W pierwszej połowie XX wieku istniała teoria mówiąca, że im mniejszy kontakt dorosłego z dzieckiem w pierwszych miesiącach życia, tym zdrowiej dla malucha (sądzono, że można je w ten sposób uchronić od wielu infekcji). Niemowląt nie przytulano, jak najmniej dotykano. Poza czasem przeznaczonym na przewijanie i karmienie z butelki pozostawiano je w kołyskach. Na skutki nie trzeba było długo czekać. Maluchy odmawiały jedzenia, stawały się bierne, nie rozwijały się prawidłowo. Na szczęście zaniechano tych metod, choć echa takiego podejścia do wychowania pokutowały jeszcze przez wiele lat. Uważano np. że rodzice powinni być surowi i wymagający. Nie należało okazywać swoim pociechom zbyt wielu uczuć, bo w ten sposób demaskowało się swoje słabości. Uczucie bez granic W naszym podejściu do wychowania najważniejsze jest wpajanie maluchowi już od urodzenia, że kochamy go bez ograniczeń, bez zastrzeżeń, niezależnie od tego, co robi, czy co dzieje się wokół. Gdy nie podoba mi się, jak zachowują się moje dzieci,...

Kiedy uśmiechasz się do swojego dziecka, kiedy patrzysz mu w oczy i kiedy podchodzisz do niego, gdy zapłacze w łóżeczku – uczysz je, że je kochasz i że jest dla ciebie ważne. Poprzez te wszystkie codzienne czynności: czułe słowa, przytulanie, wieczorny masaż itd., kształtujesz w dziecku poczucie własnej wartości i pokazujesz mu, na czym polega miłość.  Ta nauka jest ważniejsza niż myślisz. Według znanego psychiatry, Johna Bowlby'ego, twórcy teorii przywiązania , relacja z mamą jest dla dziecka relacją wzorcową (dzisiaj już wiemy, że nie musi to być mama, lecz także inny dorosły opiekun). To, czego się w tej relacji nauczy, będzie przenosić na wszystkie relacje z innymi ludźmi, także w dorosłym życiu.  Co to dokładnie znaczy? Najogólniej mówiąc, że jeżeli mama (lub inny główny opiekun: tata, babcia, rodzic zastępczy itd.) jest wrażliwa na potrzeby dziecka, ono uczy się, że bliskość idzie w parze z zaufaniem, życzliwością i bezpieczeństwem. Jeżeli jednak dziecko nie dostaje od swojego głównego opiekuna dostatecznej ilości uwagi i czułości – albo np. poza czułością styka się też z przemocą – wtedy jest duże ryzyko, że będzie wyrastać w przekonaniu, że nie jest warte miłości, czułości i uwagi. Takie poczucie to bagaż, który będzie musiało dźwigać przez całe życie! Jak kształtować bezpieczną więź z dzieckiem? Bądź otwarta/y na potrzeby dziecka – tylko tyle i aż tyle. Nie wierz w przestarzałe teorie, że dziecko poprzez płacz, złość czy swój upór próbuje tobą manipulować. Każde zachowanie niemowlęcia, rocznego dziecka, a nawet dwu- i trzylatka wypływa z jego potrzeb: bliskości, akceptacji, uwagi itd.  Nawiązuj z dzieckiem kontakt wzrokowy Pamiętasz swoje pierwsze randki z pierwszą miłością? Nie musieliście do siebie nic mówić, wystarczało, że na siebie patrzyliście, prawda? Taka sama intymna rozmowa toczy...

Czas , który spędzamy z dzieckiem i uwaga , jaką je obdarzamy, są na wagę złota. Dzięki nim maluch wie, że jest kochany! Wspólne chwile są na wagę złota... – Najzwyklejsze rozmowy, przytulanki, spacery, wycieczki, zabawy czy nawet wspólne robienie głupich min przed lustrem są ważniejsze niż nam się wydaje – mówi Beata Płażewska, psycholog. – Dzięki tym wszystkim drobiazgom dziecko wie, że jest ważne, bezpieczne i kochane , a to jest dla niego najważniejsze. Wie także, że do kogoś przynależy i że ten ktoś lubi spędzać z nim czas. Wie, że bliscy są z nim nie dlatego, że czymś szczególnym sobie na to zasłużyło, ale dlatego, że istnieje i że jego obecność sprawia im radość. ...  bo dzięki nim dzieci stają się bogaczami To właśnie podczas wspólnie spędzanego czasu buduje się bliskość między rodzicami a dzieckiem. – Ta bliskość to kapitał, z którego człowiek czerpie przez całe życie i który jest wzorem budowania relacji z innymi ludźmi: przyjaciółmi, partnerami, własnymi dziećmi – wyjaśnia Beata Płażewska. ... uczą się nowych rzeczy Spędzając z nami czas, dziecko uczy się mnóstwa rzeczy. Nie tylko słów, nazw kolorów czy kształtów (choć tego oczywiście również), ale także – a może przede wszystkim – okazywania emocji, sposobu reagowania na trudne sytuacje, zachowania wobec innych ludzi, pomagania, radzenia sobie z różnymi przeszkodami, reagowania na stres itp. Tego nie da się nauczyć „na sucho”, nawet na najlepszych warsztatach psychologicznych. Bawiąc się z rodzicami, zwiedzając ciekawe miejsca, rozmawiając czy śmiejąc się, malec uczy się jeszcze jednej ważnej rzeczy: to, czy fajnie spędzamy czas, zależy przede wszystkim od nas samych, a nie np. od pogody albo tego, czy w telewizji jest akurat coś ciekawego. ... są grzeczniejsze Dzieci tak bardzo potrzebują naszej uwagi i spędzanego razem czasu,...