6 rzeczy, które warto wiedzieć o rozwoju niemowlęcia

Pierwszy rok życia dziecka to czas niezwykle intensywnych i szybkich zmian w jego jeśli to miał być myślnik, to należy napisać "organizmie — niemowlak".---#---Pierwszy rok życia dziecka to czas niezwykle intensywnych i szybkich zmian w jego organizmie - niemowlak rozwija się fizycznie, psychicznie i umysłowo.---#---organizmie-niemowlak#organizmie — niemowlak---#---organizmie - niemowlak">organizmie - niemowlak rozwija się fizycznie, psychicznie i umysłowo. Zmienia się z bezbronnego noworodka, całkowicie zależnego od mamy w samodzielne dziecko wypowiadające pierwsze sylaby, a następnie słowa, siedzące, raczkujące i próbujace stawiać nieśmiałe kroki. Zobacz ten niezwykły 12-miesięczny proces stawania się dziecka samodzielnym małym człowiekiem. Wodzenie wzrokiem Już niemal od narodzin dziecko potrafi uważnie na coś patrzeć – specjaliści nazywają to fiksowaniem wzroku na przedmiocie. Jak dziecko to osiąga? Gdy dziecko skończy miesiąc , zaczyna robić coś więcej: wodzi oczami za poruszającym się przedmiotem, potem za osobami itd. Interesuje go balonik albo zabawka z karuzeli. Teraz już może patrzeć na te przedmioty nie tylko wtedy, gdy przypadkiem znajdą się w polu jego widzenia. Jest w stanie śledzić wzrokiem ich trasę (o ile nie poruszają się zbyt szybko). To ogromny krok naprzód, bo może już świadomie kierować swoim wzrokiem – oczy zaczynają „słuchać” rozkazów wydawanych przez mózg. Jak pomóc? Noworodki i małe niemowlęta nie widzą zbyt wyraźnie (wzrok wyostrza się stopniowo), dlatego łatwiej im śledzić przedmioty w „konkretnych”, nasyconych barwach. Dlatego:   nie kupuj różowych czy błękitnych zabawek , pastele są dla malca za mało wyraziste; pokazuj przedmioty w nasyconych barwach - czerwienie, zielenie, granat; niemowlaki lubią duże, wyraźne wzory, np. czarno-białe pasy. Sprawdź, kiedy i co widzi noworodek....

Co powinien umieć trzylatek? Tak naprawdę niełatwo odpowiedzieć na to pytanie, bo dzieci nie dojrzewają w tym samym tempie. Poza tym – jak my wszyscy – różnią się od siebie umiejętnościami i talentami. Mimo to spróbujmy.  Jaki jest „statystyczny” trzylatek? Trzylatek jest już bardzo mądry Zadaje mnóstwo pytań i jest wszystkiego ciekawy. Potrafi odpowiedzieć na proste pytania („Do czego służą buty?”, „Co trzeba zrobić, gdy chce się pić?). Ma coraz lepszą pamięć, może już nauczyć się prostej piosenki albo wierszyka. Wie podstawowe rzeczy na swój temat , np.  czy jest chłopcem, czy dziewczynką, jak ma na imię i ile ma  lat. Radzi sobie z prostą układanką. Wie ile to jest jeden (miś, samochód), ile dwa (misie, samochody), a ile wiele (misiów, samochodów).   Choć coraz więcej wie o tym, co go otacza, zaczyna też fantazjować i nie zawsze odróżnia prawdę od tego, co sobie wyobraża. Jeśli dziecko nie zadaje pytań, nie jest ciekawe świata: Spróbuj poświęcić mu więcej uwagi. Baw się z nim, rozbudzaj jego ciekawość. Nie bombarduj go wiedzą. Co za dużo to nie zdrowo. Nie odpytuj, nie zmuszaj.  Trzylatek całkiem nieźle mówi Trzylatek używa kilkuset słów (rozumie jeszcze więcej), buduje kilkuwyrazowe zdania, zadaje pytania, potrafi budować zdania przeczące. Stosuje już reguły gramatyczne, ale robi mnóstwo błędów. Mówi już o swoich sprawach w pierwszej,  a nie trzeciej osobie („Chcę jeść”, a nie „Jaś chce jeść”).  Rozumie polecenia, potrafi wskazać części ciała i zabawek. Wciąż nie mówi jak dorosły („siafa”, „ziebra”, „lowel”) Jeśli trzylatek nie mówi albo mówi bardzo mało:  Idź z dzieckiem do logopedy, który sprawdzi, czy wszystko jest w porządku i pomoże „rozgadać” dziecko. Sprawdź, czy twój trzylatek nie mówi za mało Trzylatek biega, skacze, wspina...

Nawet na chwilę nie możesz teraz spuścić dziecka z oczu! Dziecko czuje się bardziej pewne siebie i częściej wypuszcza się na coraz dalsze wędrówki: np. do sąsiedniego pokoju albo nawet – ho, ho! – do bardzo ciemnej łazienki. Oddala się od ciebie – i powraca. Znowu odchodzi – i za chwilę znów jest z powrotem. Podczas tych wypraw badawczych czuje, że cały świat leży u jego stóp. I ma całkowitą rację. O co chodzi z tym bałaganem? Dziecko widzi, więc jest! Nauka przez naśladowanie Ćwiczenia pamięci Dlaczego ciągle pyta: "dlaczego?" Rady dla taty rocznego dziecka 1. Roczne dziecko robi bałagan Wasze mieszkanie wygląda jakby przeszedł po nim tajfun? To znak, że mieszkający w nim maluch rozwija się książkowo! Rozrzucające wokół siebie klocki i zabawki dziecko nie umie jeszcze skupić się na niczym dłużej niż chwilę – dlatego szybko porzuca każdą zabawkę. Zresztą małe dziecko, inaczej niż dorosły, dobrze czuje się w twórczym nieładzie – burząc zastany ład, doświadcza poczucia kontroli nad przedmiotami. Uwaga! Zamiast denerwować się, że po zabawie dziecka czeka cię sprzątanie, zachęć je do wspólnych porządków . Możesz mówić: „Teraz zawieziemy misie do domu”, „Zbudujemy mur z książeczek”, „Pomożemy kredkom ustawić się w kubku”. Taka zabawa spodoba się dziecku. Zobacz też: Zabawy dla rocznego dziecka 2. Roczne dziecko widzi, więc jest W tym denerwującym bałaganieniu kryje się coś więcej niż tylko chęć zapewnienia rodzicom zajęcia. Główną przyczyną działań malucha jest jego chęć do rozpoznawania funkcji przedmiotów. Po pierwszych urodzinach dziecko zaczyna eksperymentować, aby przekonać się, jakie skutki przyniosą jego działania. Nie potrafi przejść obojętnie wobec żadnego nowego przedmiotu: wszystkiego musi dotknąć , wszystko polizać, zrzucić na ziemię. Fascynują go przede...