Matka też człowiek

Praca na podstawowym urlopie macierzyńskim Wymiar podstawowego urlopu macierzyńskiego w przypadku urodzenia jednego dziecka wynosi 20 tygodni. Czy w tym okresie można łączyć opiekę nad dzieckiem z pracą? Przepisy polskiego prawa pracy nie przewidują możliwości łączenia podstawowego urlopu macierzyńskiego z pracą. Ten typ urlopu stanowi wyjątek, gdyż dodatkowy urlop macierzyński , urlop rodzicielski i wychowawczy dopuszczają łączenie wykonywania pracy z opieką nad dzieckiem. Mimo iż Kodeks pracy nie przewiduje (ale równocześnie nie zakazuje) możliwości łączenia podstawowego urlopu macierzyńskiego z pracą, należy uznać, że pierwszy okres po urodzeniu dziecka przeznacza się na osobistą opiekę nad nim. W tym czasie matka powinna odpoczywać i wracać do pełni sił po porodzie oraz w szczególny sposób dbać o niemowlę. Wydaje się więc, że podjęcie pracy w okresie podstawowego urlopu macierzyńskiego byłoby sprzeczne z jego celem. Zobacz też: Wniosek o udzielenie urlopu macierzyńskiego Praca na dodatkowym urlopie macierzyńskim i na urlopie rodzicielskim Nieco większą swobodę w podejmowaniu pracy mają osoby przebywające na dodatkowym urlopie macierzyńskim i urlopie rodzicielskim. Ustawodawca wprowadzając nowy urlop – rodzicielski (od 17 czerwca 2013 r.), w kwestii łączenia go z pracą odniósł się do przepisów dotyczących dodatkowego urlopu macierzyńskiego. W obu przypadkach stosuje się zatem te same reguły. Dodatkowy urlop macierzyński trwa maksymalnie 6 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie i przypada bezpośrednio po wykorzystaniu podstawowego urlopu macierzyńskiego. Aby pracownik mógł podjąć pracę w tym okresie u pracodawcy, który udzielił mu urlopu, musi spełnić dwa warunki: złożyć w terminie wniosek o dopuszczenie do wykonywania pracy w trakcie dodatkowego urlopu macierzyńskiego, wyrazić we wniosku chęć do...

Szczególne uprawnienia dla ojców Przywileje związane z narodzinami dziecka przysługują nie tylko matkom, ale również ojcom. Pracujący ojciec, opiekujący się dzieckiem do 4. roku życia , może skorzystać z dodatkowych uprawnień, takich jak:  prawo odmowy wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych,  możliwość pójścia na urlop tacierzyński , prawo odmowy wykonywania pracy w porze nocnej,  prawo odmowy wyjazdów służbowych.  Uprawnienia te dotyczą ojców zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Warto jednak pamiętać, że pracownik, który chce skorzystać z tych możliwości powinien powiadomić o tym pracodawcę.  Delegacje Pracodawca nie może pracownika-ojca delegować poza stałe miejsce pracy , chyba że pracownik wyrazi na to zgodę (najlepiej przygotować ją w formie pisemnej). Pracownik może udzielić takiej zgody jednorazowo, jeśli wynika to z rodzaju wykonywanej przez niego pracy, np. jeżeli potrzeba delegacji jest sporadyczna.   Warto przeczytać:   Jak zbliżyć tatę do rodziny - rozmowa z psychoterapeutą Godziny nadliczbowe Pracownika-ojca (opiekującego się dzieckiem do lat 4) nie można zobowiązać do świadczenia pracy w wymiarze dłuższym niż 8 godzin na dobę , nawet jeśli jest zatrudniony: w równoważnym systemie czasu pracy (tj. gdy praca jest wykonywana ponad 8 godzin na dobę),  w ruchu ciągłym, skróconym systemie tygodnia pracy.  Co istotne, pracownik ma prawo do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany w związku ze skróceniem z tego powodu jego czasu pracy. Korzystanie z uprawnień – zasady Wymienione uprawnienia przysługują obojgu rodzicom (zatrudnionym na podstawie stosunku pracy), ale tylko jedno z nich może z nich skorzystać. Jeden rodzic powinien swojemu pracodawcy złożyć oświadczenie o zamiarze korzystania z tych uprawnień, natomiast...

Zakazy kodeksowe: pracownica z małym dzieckiem Zgodnie z art. 178 §2 Kodeksu pracy pracownicy opiekującej się dzieckiem do ukończenia przez nie 4. roku życia nie wolno bez jej zgody zatrudniać w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w przerywanym systemie czasu pracy oraz delegować poza stałe miejsce pracy . Zakaz ten ma więc charakter warunkowy. Dla porównania zatrudnianie pracownicy w ciąży w nadgodzinach i w porze nocnej jest zakazane bezwzględnie i nawet jej zgoda nie uprawnia pracodawcy do podjęcia wspomnianych praktyk. Jeśli jednak pracodawca chciałby delegować pracownicę w ciąży poza stałe miejsce pracy bądź zatrudnić ją w systemie przerywanego czasu pracy, może to zrobić za uprzednią zgodą pracownicy (tak jak w przypadku osoby opiekującej się małym dzieckiem). Zgodnie z powyższym matki opiekujące się dziećmi do 4. roku życia mogą pracować maksymalnie 8 godzin w wymiarze dobowym czasu pracy. Nawet jeśli są zatrudnione w takich systemach czasu pracy jak równoważny, w ruchu ciągłym, skróconego tygodnia pracy czy pracy weekendowej. Mimo iż w tych systemach czasu pracy można co do zasady przedłużać dobowy czas pracy danego pracownika, w przypadku osób opiekujących się małymi dziećmi obowiązuje zakaz takich praktyk. W sytuacji obniżenia pracownikowi z tego tytułu dobowego wymiaru czasu pracy do 8 godzin zachowuje on prawo do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany. Wątpliwości może budzić zakaz delegowania pracownika poza stałe miejsce pracy. Co należy rozumieć przez stałe miejsce pracy? Uznaje się, że chodzi o miejscowość stałego wykonywania pracy przez pracownika bądź miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy. Gdyby więc pracodawca delegował pracownika do pracy w innej miejscowości, wymagana jest zgoda osoby delegowanej. Przykład Joanna ma trzyletnią córkę Julię i zajmuje się jej wychowaniem. Pracuje w Siedlcach....