Matylda - mądra i zabawna książka dla dzieci

Hans i Matylda Yokococo Wydawnictwo Łajka Od 3. roku życia Cena: 34 zł   Bo tacy jesteśmy – pełni sprzeczności, ale czy jest w tym coś złego? Autorka "Hansa i Matyldy", Yokococo, mówi, że nie, pozwalając dzieciom być i dobrym, i złym. Tytułowi "Hans i Matylda" to dwa koty. Już od pierwszej strony nie mamy wątpliwości, kto tu jest czarnym, a kto białym charakterem. Matylda to ta dobra i grzeczna. Hans... Cóż, niezły z niego rozrabiaka. Gdy Matylda spokojnie czyta książkę, Hans buszuje w  śmietniku. Gdy ona sprząta w kuchni, on bazgrze po elewacji domu. A wszystko to przedstawiono w kolorystyce, która podpowiada, z kim mamy do czynienia. Bo świat Matyldy to kolory, jasność, dzień, Hansa zaś to szarość, czerń, ciemność, noc – oba światy zestawione dla kontrastu obok siebie. Kiedy wiemy już kogo lubimy, a kogo nie, historia nabiera rumieńców. Otóż Hans wpada na pomysł uwolnienia zwierząt z zoo. Nie najlepszy, prawda? Niby tak, ale dlaczego, czytając o planach Hansa, myślimy o nim ciepło (ręce do góry, komu przyszło to kiedyś do głowy, by wypuścić tygrysa z klatki)? Ba, przyłapujemy się nawet na tym, że mu dopingujemy. A co robi Matylda? Matylda pomaga policji rozwiązać zagadkę (bo "Hans i Matylda" to opowieść kryminalna dla dzieci) i wskazuje miejsce pobytu Hansa. Niby obywatelska postawa, ale nam, dorosłym, ciśnie się na usta "To donos!". Tylko, drodzy rodzice, nie pozwólcie im się wydostać, niech wasze dzieci same ocenią, czy zachowanie Matyldy jest dobre, czy złe, zwłaszcza że to nie koniec historii. Nie zdradzę pointy, ale zapewniam, że będzie się jeszcze działo – czeka was bowiem nieoczekiwany zwrot akcji (jak na dobry kryminał przystało), który sprawi, że zweryfikujecie swoją opinię i o Matyldzie, i o Hansie. Plus ilustracje, wyraziste, narysowane mocną kreską. Idealne dla...

Zwykłe zachowanie dzieci? Dla niej to bohaterska postawa Spokojne stanie w kolejce na zjeżdżalnię wodną może być trudne dla dziecka, z pewnością takim jest dla dziecka z autyzmem. Stephanie Skaggs doskonale o tym wie, gdyż jest mamą 5-letniej autystycznej Baylee. Ćwiczyła z córką zachowanie na basenie, jednak tego nie przewidziała. Ta wizyta na basenie na długo zostanie w jej pamięci. Reakcja dwójki dzieci na jej córkę była dla niej wielkim zaskoczeniem. Teraz dziękuje matce dzieci za sposób, w jaki je wychowała. Oto poruszające podziękowania: "Do mamy, która była wczoraj w parku wodnym w Kentucky.  Wczoraj rozmawiałam z tobą o twoich dzieciach. Ich zachowanie tak mną poruszyło, że zrobiłam coś, czego normalnie nie robię, zapytałam chłopca, gdzie jest jego mama, żeby z nią porozmawiać. Rozmawiałyśmy, ale myślę, że nie w pełni zrozumiałaś, jak ich zachowanie wpłynęło na mnie, dlatego to piszę...może w ten sposób cię odnajdę, a ty domyślisz się, że jest to skierowane do ciebie. Może nie, ale inne matki może odnajdą w tym wpisie coś dla siebie. Dla wielu ludzi może się to wydawać niczym wielkim, ale wiem, że znajdą się osoby, które to zrozumieją. Byłam w parku wodnym z Baylee, moją 5-letnią córeczką. Ona ma autyzm i prawie się nie odzywa.  Ćwiczyłyśmy bardzo długo stanie w kolejce i przeważnie Baylee dobrze sobie z tym radzi. Wypracowałyśmy rytuał. Czekać w kolejce... gdy jest 4 w kolejce usiąść na schodku, potem przez wodę i wspinanie się i czekanie na szczycie zjeżdżalni na sygnał do zjazdu od ratownika. To był rytuał. Z każdym kolejnym razem jej cierpliwość wzrastała. Niestety dzieci są tylko dziećmi, niektóre nie rozumieją, co znaczy czekać i przeciskają się w kolejce przed następną osobę. Dla większości to nic takiego, dla mojej córki stanie dłużej w kolejce nie jest takim problemem, jak zaburzenie jej rytuału. Radzenie...

Agnieszka pracuje z nami od lat, jest wspaniałą, ciepłą osobą, więc wszystkie w redakcji bardzo ją lubimy. Kiedy zaszła w ciążę, my – mamy z doświadczeniem, dawałyśmy jej mnóstwo rad, kibicowałyśmy, wspierałyśmy podczas emocjonalnej burzy (wiadomo, ciąża to nie bułka z masłem). I bardzo wyczekiwałyśmy Matyldy. Niespodzianka  Termin porodu został wyznaczony na 5 marca, ale każda mama wie, że dzieci mają swoje plany. Kiedy w sobotę o 7 rano zadzwonił mój telefon i zobaczyłam, że to Aga, już wiedziałam, co się święci. Agnieszka pojechała do szpitala, a tam okazało się, że jest prawdziwy wysyp porodów i nie ma miejsc. Na szczęście malutka w brzuchu miała się świetnie i z akcją porodową można było jeszcze poczekać. Poszukiwania szpitala Czas mijał, a wolnych miejsc nadal na porodówce nie było. Dlatego rozpoczęły się poszukiwania innego szpitala. Agnieszka trafiła do szpitala klinicznego, gdzie ze spokojem monitorowano postępy porodu. Matyldzie jednak przestało się spieszyć na świat, więc w niedzielę Aga dostała oksytocynę. Mała nadal trzymała się swojego zdania na temat porodu – rozstanie z brzuchem mamy niespecjalnie się jej widać podobało. Lekarze postanowili wykonać cesarkę . I tak o godzinie 16:22 Matylda pojawiła się na świecie. Kibicowałyśmy cały czas Przez cały czas oczekiwania na Matyldę kibicowałyśmy Agnieszce z całych sił – dzwoniłyśmy, pisałyśmy do siebie, wspierały, pocieszały. Aga musiała wykazać się dużą cierpliwością. Cóż... cierpliwość to cecha, która przy dziecku jest niezbędna.  Teraz obie dziewczyny odpoczywają, uczą się siebie, poznają się nawzajem. A my bardzo się cieszymy z powiększenia naszej redakcyjnej rodziny i troszkę Agnieszce zazdrościmy. Bo przed nią piękny czas. Dziś w redakcji wszystkie wspominamy swoje porody, pierwsze chwile z naszymi dziećmi, wzruszenia, emocje...  Agnieszko,...