Może się wydawać, że mężczyźnie jest łatwiej. Ciąża nie dotyczy go bezpośrednio, to nie w jego brzuchu rośnie dziecko, ale przyszły tata musi zmierzyć się z czymś innym - z ciężarem oczekiwań. Czuje, że powinien sprostać każdej potrzebie partnerki, zachwycić się oświadczeniem: „kochanie, jestem w ciąży", przynosić nocą ciążowe zachcianki, łapać dodatkowe zlecenia, by zarobić na świetny wózek, zamienić mieszkanie na większe, a nalepiej wybudować dom. Na tym lista oczekiwań się nie kończy. Trzeba jeszcze zdążyć dowieźć partnerkę na czas do szpitala, przeć razem z nią, trzymać za rękę i podtrzymywać na duchu, przeciąć pępowinę, tulić dziecko, przewijać, kąpać, uspokajać, usypiać itp. Sporo. Jak faceci sobie z tym radzą?
Bez względu na to, czy ciąża była planowana, czy nie, reakcja mężczyzny na wieść o tym, że jego partnerka spodziewa się dziecka, jest trudna do przewidzenia. Kobieta ma czas, by oswoić się ze zmianą swojego stanu. Najpierw przypuszcza, że jest w ciąży, robi test, czasem dla pewności drugi, pomagają jej hormony, które organizm wytwarza od początku ciąży. Pozbawiony takiego wsparcia mężczyzna czasem potrzebuje czasu, by przetrawić tę informację, ochłonąć i poczuć radość z faktu, że zostanie ojcem.
Fakt, że spodziewacie się dziecka, może stawiać związek w innym świetle. Zmienia się hierarchia wartości. Dla kobiety najważniejsze staje się dziecko - może się zdarzyć, że zamiast do kina chętniej pójdzie z partnerem do sklepu ze śpioszkami, nie chce się kochać, bo jest zmęczona, woli rozmawiać o dziecku niż o weekendowym wyjeździe i zaczyna traktować mężczyznę instrumentalnie – zawieź mnie na badania, zrób zakupy, nie kochaj, tylko przytul, umów ekipę do remontu itp. Mężczyzna przestaje odczuwać swą wyjątkowość, schodzi na margines, często właśnie z tego powodu dłużej zostaje w pracy, mniej angażuje się w sprawy domu – bo nie czuje, że jest potrzebny. Przyjmuje rolę, jaką nieświadomie narzuciła mu partnerka.
Zdarza się, że kobieta i mężczyzna, którzy spodziewają się dziecka, zaczynają dostrzegać w sobie cechy, których nie widzieli wcześniej. Bo ciąża to czas zmian. Także mentalnych – kobieta po raz pierwszy porównuje się ze swoją mamą, a jej partner – z ojcem. I od doświadczeń z dzieciństwa zależy, jaki wynik przyniosą te porównania. Jeśli mógł liczyć na bezwarunkową miłość swoich rodziców, miał dobry kontakt z tatą, łatwiej odnajdzie się w roli ojca i czułego opiekuna dla partnerki. I odwrotnie: trudne przeżycia z dzieciństwa mogą wrócić, skutkując zagubieniem, ucieczką w pracę albo w alkohol. Choć nie jest to zasadą. Czasem udaje się przełamać złe wzorce lub ich brak i żyć według własnego wyobrażenia dobrego taty.
Rozwiąż test: Jaką będziesz mamą?
Choć razem braliście udział w powołaniu do życia tej maleńkiej istotki, która teraz rozwija się w twoim łonie, kobieta szybciej dojrzewa do roli mamy. Niebagatelną rolę odgrywają w tym hormony , które od samego momentu zapłodnienia przejmują władzę nad kobiecym organizmem. To za ich sprawą nie tylko zmienia się sylwetka, ale zaczynają pojawiać się ciepłe uczucia do dziecka , które dają początek macierzyńskiej miłości. Twój partner jest pozbawiony takiego hormonalnego wspomagania , choć – co ciekawe – dowiedziono, że podobnie jak kobieta również może odczuwać niektóre wczesne objawy ciąży i ciążowe dolegliwości. Średnio przyszli tatusiowie przybierają na wadze ok. 6 kg w czasie, gdy ich partnerka jest w ciąży. Przeczytaj: Ciążowe dolegliwości przyszłych ojców Jak grom z jasnego nieba! Kobieta ma szansę oswoić się z tym, że zostanie mamą. Zanim zyskasz pewność, przypuszczasz, że jesteś w ciąży . Obserwujesz brak miesiączki , zmianę samopoczucia, przygotowujesz się do zrobienia testu. Jeśli od samego początku dzielisz się swoimi podejrzeniami z partnerem, potwierdzenie ciąży nie spada na niego jak grom z jasnego nieba. Jeśli jednak szykujesz niespodziankę, kupujesz maleńkie buciki, przygotowujesz kolację przy świecach, weź pod uwagę, że o spontaniczne „wow!" może być trudno. Uczuciowy przełom Następuje zwykle podczas badania USG , gdy na ekranie monitora na własne oczy przyszły tata może zobaczyć swoje dziecko. Mężczyźni deklarują, że właśnie wtedy poczuli autentyczną radość z faktu, że w brzuchu partnerki rozwija się ich potomek. Mówią też o początkach tacierzyńskiej miłości . Czasami jednak prawdziwa radość pojawia się jeszcze później – dopiero, gdy po wzruszającym przecięciu pępowiny świeżo upieczony tata może wreszcie dotknąć swojego dziecka i wziąć je na ręce. Polecamy: Jak...
Kobiety są dziś samodzielne, przebojowe i świetnie sobie ze wszystkim radzą. Ale ciąża to szczególny okres i nawet jeśli twoja partnerka trzęsie całą firmą, gdy spodziewa się dziecka, może czasem czuć się bezradna jak dziecko. Kobieta w ciąży pragnie miłości , bezpieczeństwa, akceptacji, zrozumienia, a przede wszystkim pewności, że mającego się narodzić maleństwa mężczyzna także oczekuje z radością. Pomożemy ci wyobrazić sobie, jakie odczucia towarzyszą przyszłej mamie. Dowiesz się, skąd biorą się zmienne nastroje w ciąży . Co czuje kobieta w ciąży w pierwszym trymestrze? Wyobraź sobie, że twój węch stał się nagle niezwykle czuły. Drażni cię nawet zapach chleba, o papierosowym dymie czy aromacie schabowego na patelni lepiej nie wspominać. Do tego dołóż mdłości, czasem wymioty i ... nieustanne ziewanie. Najchętniej schowałbyś się pod kołdrą i spał cały dzień. Przeszkadza ci w tym jeden drobiazg: bolą cię piersi (je także sobie wyobraź) i ciągle chce ci się siusiu... To jeszcze nie wszystko. Wiesz jak to jest, gdy nie można się uporać się ze swoimi emocjami? Czujesz się jak na huśtawce: przygnębienie znienacka zmienia się w euforię (i odwrotnie), równocześnie czujesz dumę i strach, radość i smutek, siłę i bezradność. Z byle powodu wybuchasz płaczem, sam nie wiesz, czego chcesz, bywasz rozdrażniony. A do tego słynne, ciążowe zachcianki : ni stąd ni zowąd zaczynasz serdecznie nienawidzić fasolki, za to dałbyś się poszatkować za kaszę kukurydzianą, której wcześniej nie tknąłbyś nawet mopem. I co, miałbyś ochotę zmagać się z tym wszystkim w pojedynkę? Jak możesz pomóc swojej partnerce? Dowiedz się jak najwięcej o fizjologii ciąży . Nawet najbardziej irracjonalne zachowania partnerki (szlochanie na widok niemowlęcych kapciuszków, roztargnienie czy nagły zwrot w rodzaju „O Boże, po co mi to było?") nie...
Ciążowe powikłania Po pierwsze, pociągają za sobą zwiększoną uwagę ze strony personelu medycznego, potrzebę robienia dodatkowych badań, a czasami wiąże się z tym nawet konieczność pobytu w szpitalu. Po drugie, sprzyjają narastaniu poczucia zagrożenia i niepewności związanej z tym, jak dalej będzie przebiegać ciąża. To wszystko jest nie tylko stresujące dla przyszłej mamy, ale także dla jej najbliższego otoczenia. Każda kobieta w ciąży martwi się o swoje dziecko, o to, czy rozwija się prawidłowo, czy urodzi się zdrowe i we właściwym dla niego czasie. W związku z tymi obawami może odczuwać lęk, a nawet depresję. Jednak kiedy dowiaduje się, że wystąpiły u niej powikłania związane z ciążą , natężenie tych uczuć jest zdecydowanie wyższe. Można powiedzieć, że przekracza ono poziom uznawany za normę. Dotyczy to także ojca dziecka. Mężczyźni także bardzo przejmują się taką sytuacją, odczuwają lęk, może pojawić się u nich depresja. Problemy w związku Taka sytuacja może czasem doprowadzić do zakłóceń w relacjach między partnerami . Komplikacje podczas ciąży bywają przez kobiety traktowane jako sygnał zagrożeń dla rozwoju dziecka. Towarzyszy mu poczucie bezradności, które sprzyja nasilaniu się smutku i przygnębienia. Doświadczanie powikłań, a więc pewnego odstępstwa od naturalnego przebiegu ciąży, może zwiększyć przekonanie, że również okres poporodowy nie będzie przebiegał tak jak u innych kobiet. Z badań wynika jednak, że występowanie problemów podczas ciąży nie musi zmieniać ani nastawienia do samej ciąży, ani oczekiwań wobec tego, co nastąpi później, czyli m.in. do opieki nad dzieckiem. Kobiety w ciąży prawidłowej i powikłanej tak samo wyobrażają sobie okres poporodowy, tak samo się do niego przygotowują, równie dobrze podejmują rolę matki i opiekują się swoim dzieckiem. Potrzebują jednak dużo emocjonalnego...
