Migotnik - recenzja książki

Do opisania przygód Oscara zainspirowali go mali pacjenci, rysując historie wyobrażające ich choroby. Pilla przetłumaczono na wiele języków, a prawa do ekranizacji wykupiła wytwónia Warner Bros. Niezła zachęta, prawda?   Oscar Pill, to rudowłosy dwunastolatek mieszkający w ubogiej dzielnicy Pleasantville  razem ze swą starszą o rok siostrą Violette, i dość marnie zorganizowaną mamą Celią. Któregos dnia, w szkole do której chodza dzieci, dochodzi do bójki, a jej następstwie do wypadku Violette. Właśnie ten wypadek ujawni niezwykłe zdolności niby zwyczajnego rudzielca. Okazuje się, że Pill tylko samym dotknięciem potrafi leczyć wszelkie rany. Wkrótce po wypadku do chłopca przychodzi tajemnicza kobieta. Ostrzega, że grozi mu śmiertelne niebezpieczeństwo ze strony człowieka, który zabił jego ojca. Przy okazji wyjaśnia, skąd u Oscara takie zdolności. Rudzielec należy do Medykusów, którzy uzdrawiają innych wnikając w głąb ludzkiego organizmu. Od tej pory zaczyna się niesamowita przygoda pełna czarów, magii, wrażeń, niebezpiecznych podróży.    Przyznam się wam, że moja dziesięcioletnia wnuczka przeczytała  zarówno Zakon Medykusów jak i Dwa królestwa jednym tchem. Ilekroć ktoś z dorosłych usiłował wkroczyć w jej książkowy świat i o cos zapytać, była bardzo niezadowolona. - Bo ta książka – powiedziała – wciągnie nawet tych, których do czytania trudno zagonić. To prawda, że początek jest dość rozwlekły, a nawet nudnawy, ale gdy akcja się rozwinie, nie można się od książki oderwać.   Mnie również spodobała się historia Pilla, nieustannie poddawanego najrozmaiszym próbom, i coraz niebezpieczniejszym wyzwaniom. Chłopiec będzie docierał do kolejnych światów, aż stoczy walkę z Czarnym Księciem, przywódcą Patologusów, przeciwnikiem najgroźniejszym i najokrutniejszym. Czy uda się Pillowi wyjaśnić zagadkę śmierci swego ojca? Rozwiązanie...

Henryk, czyli ilustrator książeczki, jest z wykształcenia pedagogiem, rysownikiem samoukiem. Piszę o tym, bo jestem pewna, że jeszcze nieraz będę miała okazję proponować wam książki tego duetu.    Co  kryje się pod słowem humanus?  Wyjaśnienie należy się kilkuletnim czytelnikom, którzy łaciny się jeszcze nie uczyli, a którzy mogą już sami przeczytać książkę.  Humanus znaczy ludzki, w książce Inny. Właśnie skończyłam czytać Ludzkiego, króciutką bajeczkę – 12 stron – o mądrym magu i jego uczniu, tajemnicy człowieka,  a także świecie przyjaznych nam zwierząt. Toskan, uczeń pewnego bardzo mądrego czarodzieja, napisał opowiadanie o Innym, który urodził się wśród delfinów, i który, aby przeżyć, musiał opuścić pływające stado. Opowiadanie zrobiło ogromne wrażenie na magu, na mnie również.  Do tego stopnia ogromne, że po twarzy starca zaczęły płynąć łzy.    O czym jest opowiadanie Toskana?  Najwięcej o tym, że w magii nie chodzi o czary, ale o ludzki umysł, który jest w stanie wykreować magiczną historię. Oddam teraz głos Toskanowi, który napisał o ludzkich powinnościach w swoim opowiadaniu tak: Raz na tysiąc lat rodzi się pod wodą ludzkie dziecko, po wylądowaniu na twardym lądzie i spotkaniu z jemu podobnymi, udaje mu się zachować jedynie zdolność pływania i rozkoszowania się łososiem, a gdy sam doczeka własnych dzieci, powoli przypomina sobie jeszcze, jak się kocha.     Ważne, aby kochać szczerze,  dokonać wyboru świadomego, zachować swą tożsamość, być człowiekiem dobrym i otwartym. Uda się przejść przez życie z podniesioną głową tylko wtedy, gdy nie będzie się egoistą, nie będzie myślało tylko o sobie, swoim dostatku, swoim wygodnictwie. Trzeba również umieć słuchać i brać od Ziemi to wszystko, co w życiu najważniejsze.   Pięknie napisał pan Adam Kraszewski w artykule Cała Polska czyta dzieciom o...

Jeśli nie, teraz to wszystko możecie przeżyć. Mnie książka Wandy Ottenbreit urzekła od pierwszego zdania. Wam także na pewno się spodoba. I chyba bardziej wersja do czytania, a nie do słuchania, choć czyta książkę wybornie Artur Barciś.   Sama konstrukcja książki jest niezwykła. Opowieści ułożone są szkatułkowo, a są to opowieści niezwykłe, takie, jakie się spotyka tylko w pełnych tajemnic baśniach. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej poznajemy Hanię i jej Dużego Brata, który wraca pewnego dnia do domu. Niestety bez jednej nogi. Brat smutny, rodzina płacze. Widać, że szczęście opuściło ten dom. Hania postanawia to szczęście odszukać. Razem z Dużym Bratem organizują wielką wyprawę w świat.   Część druga opowiada o przygodach Hani i jej Małego Braciszka. Teraz to ona będzie się opiekować małym człowieczkiem, który jest okropnie znudzony domowym nicniedzianiem. Wkrótce wszystko się zmieni… Każdy rozdział to nowa intrygująca historia, której bohaterami sa znane i dopiero co poznane postaci. Wiemy, kto to jest Ali Baba, ale nie mamy pojęcia kim są Samotne Cienie, czy Dzicy Ludzie.     Świat Hani jest ciepły, a dziewczynka jest kochana i rozumiana przez dorosłych. W takim świecie łatwo jej się poruszać, łatwo nawet przeżywać dziecięce lęki, łatwo dorastać. W takim świecie wy również poczujecie się cudownie. Jestem pewna.    Korzystając z okazji bardzo bym chciała za tę książkę podziękować Małgorzacie Musierowicz, bo to dzięki uporowi znanej pisarki, książka zapomnianej pisarki została wydana. Okoliczności równie niezwykłe jak niezwykła jest powieść (opowieść) Wandy Ottenbreit, zmarłej przed dwudziestu laty wykładowczyni Uniwersytetu Rzeszowskiego, a przede wszystkim wspaniałej mamy ośmiorga dzieci. Teraz  ja, babcia, przeczytałam jednym tchem książkę, zaraziłam nią moje wnuczki  i polecam książkę wszystkim...