"Pogodzenie się ze swoim ciałem zajęło mi jakieś cztery lata" – napisała Hannah Greaves, blogerka, studentka i mama 3-letniego Arlo. Hannah zaszła w ciążę, gdy miała zaledwie 17 lat. Nie mogła się pogodzić ze zmianami zachodzącymi w jej ciele. Czuła, że ciało, na które patrzy w lustrze, to ciało obcego. Dopiero dziś widzi, że jej ciało, ciało matki, to dzieło sztuki. Przeczytaj, co napisała!
"Na przestrzeni lat ludzie mówili mi, jak powinnam się czuć ze swoim ciałem po ciąży. Nie czułam się komfortowo, kiedy wmawiano mi, że powinnam je doceniać, bo mam wspaniałe dziecko – nie rozumiałam, dlaczego powinnam sprzedać ciało za dziecko, one nigdy nie były nierozerwalne. W pewien sposób wciąż jestem tą samą zbuntowaną nastolatką, niezdolną do przyznania innym racji, kiedy próbują mi powiedzieć, jak mam się czuć we własnym ciele. [...]
Moje rozstępy wyglądają jak srebrne płomienie, tańczące wzdłuż mojego ciała, jak warstwy srebrnych brzózek na skraju lasu. Rozciągają się od mojego pępka do linii włosów łonowych i dalej, aż do moich ud. Migoczą i odbijają światło, kiedy się poruszam, zmarszczki rozciągniętej skóry, które rosną i maleją, kiedy mój brzuch kurczy się i rośnie. One stały się poezją i sztuką, żyję w trójwymiarowej rzeźbie, jestem płótnem, na którym Bóg zdecydował się malować.
Jak każde dzieło sztuki, moje ciało jest otwarte na interpretacje i każdy może dowolnie je odbierać. Dla niektórych to dowód na to, że urodziłam dziecko – to coś, czego wielu mi zazdrości. Dla innych moje ciało przedstawia lenistwo – jest powodem do wstydu, pokazuje brzydotę, niewypowiedziane, nieudokumentowane efekty uboczne ciąży. Prawda jest taka, że jestem swoim najsurowszym krytykiem i nikt nie poświęcił tyle czasu, co ja, na znalezienie wad w czymś, co nie jest ani ładne, ani brzydkie. To, co najważniejsze, to to, że to moje ciało i mój wybór, mogę sama zadecydować, czy widzę je jak dzieło sztuki, czy nie" – napisała Hannah.
Jak wy postrzegacie swoje ciała? Czy wy też jesteście dla siebie najsurowszymi krytykami?
Zobacz także: Każda kobieta powinna zobaczyć zdjęcia tych matek!
Źródło: huffingtonpost.co.uk
Aela, mimo kilku poronień, walczy o bycie mamą. W piękny sposób opisała, jak zmienia się jej ciało w ciąży i dlaczego jest w nim szaleńczo zakochana. Przeczytajcie jej wpis jest wzruszający! Dlaczego kocham wszystkie "brzydkie" i znienawidzone objawy ciąży Może to dlatego, że zbliżam się do 40, a może dlatego, że miałam wiele trudności z zajściem w ciążę , ale jestem szaleńczo zakochana w moim ciążowym ciele. Nie wiem, czy myślałabym tak samo, gdybym była młodsza albo moja droga do bycia mamą byłaby łatwiejsza. Jest kilka pięknych części mojego ciała: rosnący brzuszek, pełne piersi, promienna cera. Łatwo jest je kochać. Są jednak te "brzydkie" objawy ciąży i jestem w nich całkowicie zakochana: pajączki na nogach, włókniaki na szyi, pękające naczynka krwionośne na ramionach i twarzy. Wszystko to kocham. Rozumiem, że te wszystkie zmiany w ciele mogą być dla kobiet trudne, ale dla mnie, powód, dla którego się pojawiają, jest najpiękniejszy. Jestem pewna, że przez wszystkie moje poronienia doceniam ten stan jeszcze bardziej. Nawet te brzydkie objawy przypominają o tym cudzie, o tym, że rośnie we mnie dziecko. Nie jestem w stanie patrzeć na nie i nie widzieć, że to samo piękno, nadzieja i odwaga. Moje nogi wyglądają teraz jak pajęcze pole bitwy. Ale zamiast brzydkich żyłek, które powinnam usunąć u dermatologa, widzę gwiazdy miłości, które przesyła mi moja rosnąca córeczka. (...) Patrzę na pękające naczynka pokrywające moje ramiona, twarz i dekolt i widzę pierwsze pocałunki mojej córeczki . Jeśli każdy z tych znaków jest buziakiem, jak mogłabym uważać je za brzydkie? Mam nadzieję, ze dostanę kolejny milion całusków, nieważne w jakiej formie. To wszystko będzie mi przypominało o narodzinach mojej córki, będę to kochać i przypominać sobie cudowny czas, kiedy moje ciało było w końcu zdolne do tego, o co walczyłam przez lata. Kocham to...
Gdy obca kobieta skomentowała na basenie wygląd Lexi, młoda mama zachowała klasę i grzecznie odpowiedziała, dlaczego nie przejmuje się jej opinią. Opisała swoją historię na swoim profilu na Facebooku: Dziś z moim 4-miesięcznym synkiem Christianem poszłam na basen. Gdy założyłam mu czapeczkę, nagle koło nas pojawiła się kobieta po pięćdziesiątce i zaczęła coś mówić. Najpierw zapytała mnie o wiek Christiana, ile waży i czy szybko zasypia. Później powiedziała, że jako matka powinnam nosić w publicznym miejscu zabudowany kostium, zwłaszcza, że na basenie są mężczyźni, ja przyszłam tutaj z dzieckiem, a moje ciało nie wygląda jeszcze najlepiej. Każdy, kto mnie zna wie, że w innej sytuacji odpowiedziałabym coś tej szalonej kobiecie, ale zamiast tego po prostu się uśmiechnęłam, pocałowałam mojego syna i powiedziałam jej: "W czasie ciąży przytyłam prawie 23 kilogramy, a już udało mi się zrzucić 17. Urodziłam zdrowego i cudownego synka. Dzięki mojemu ciału mój synek ma co jeść. Także moje ciało nie jest najlepszym widokiem dla mężczyzn. Mam rozstępy , a mój brzuch pozostawia jeszcze wiele do życzenia. Ale to dowód, że zrobiłam coś niezwykłego – urodziłam dziecko, które mnie kocha, a ja dzięki niemu czuję się piękniejsza niż kiedykolwiek. I szczerze mówiąc nie obchodzi mnie, co myślą o mnie chude dziewczyny z małymi tyłkami, napaleni faceci czy starsze kobiety takie jak Pani. Miłego dnia. Lexi nie chciała czekać na rekcję kobiety. W rozmowie z dziennikarką portalu The Bump powiedziała: "Stała tam czerwona ze wstydu, z otwartą buzią. Zanim zdążyła odpowiedzieć, odeszłam. Nie miałam ochoty słuchać tego, co miała mi jeszcze do powiedzenia". Brawa dla tej mamy! Nikt nie powinien oceniać jej ciała, zwłaszcza zupełnie obca osoba. Jeśli młode mamy mają ochotę nosić bikini – proszę bardzo. Lexi wygląda fantastycznie! Czytaj także: ...
Mel Watts, mama 4 dzieci i australijska blogerka, opublikowała na Instagramie zdjęcia swojego brzucha przed porodem i 4 dni po cesarce. „To nie jest dzieło sztuki” – napisała. Czym w takim razie jest brzuch matki? „Moje ciało dało inne życie…” „Pierwsze zdjęcie zrobiłam w 30. tygodniu ciąży . Drugie 4 dni po cesarskim cięciu. Wow. Szczerze, to nie zamek ani żadne dzieło sztuki. Jasne, jest pełne rozstępów i wgłębień. Ale to ciało, ciało, które mam, dało mi inne życie. Innego małego człowieka do kochania i trzymania. Ono trzymało go przez 9 miesięcy, było dla niego schronieniem, chroniło go i przygotowywało na dzień narodzin. Tak wiele razy miałam wątpliwości co do mojego ciała, tak wiele razy narzekałam na partie, których nie lubię. W rzeczywistości to ciało zrobiło wszystko, co chciałam zrobić w swoim życiu. Jasne, dla niektórych to nie jest ciało jak z żurnala czy idealne bikini body . Ale dla mnie i dla mojego męża to miejsce, w którym rosły nasze dzieci. To miejsce, w którym zaczęło się wszystko to, co tak kochamy. Przecież tylko to się liczy, prawda?! Czujemy się, jakbyśmy musiały podążać za powszechnie panującym wyobrażeniem, jak powinnyśmy wyglądać, choć tak naprawdę powinnyśmy robić to, co jest najlepsze dla nas. Nie ma dwóch takich samych ciał. Każdy ma swoje własne ciało. Cieszcie się tym" – napisała Mel. Post udostępniony przez M E L W A T T S - MUMMA LIFE (@themodernmumma) 9 Cze, 2017 o 3:12 PDT Lubisz swoje ciało po ciąży? Mel ma rację – każde ciało jest inne, nie ma dwóch takich samych ciał. Ciało matki wydaje na świat nowe życie. To, jak je postrzegamy, zależy od nas i nikt nie powinien nam wmówić, że ciała matek powinny wyglądać inaczej. Z jednym się tylko nie zgadzam – ludzie ciało jest dziełem sztuki. Zobacz także: Jak wygląda brzuch mamy kilka godzin po...
