Macierzyństwo nie jest łatwe – doskonale wie o tym każda mama. Są jednak momenty, gdy świat się na chwilę zatrzymuje i myśli się tylko o miłości do dziecka i rozpierającej dumie. Poniżej znajdziecie zdjęcia mam, które poproszono o uchwycenie jednego z takich momentów – chwili, gdy poczuły, że są wielkimi szczęściarami właśnie dlatego, że są mamami.
Zobacz zdjęcia:
To zdjęcie z dnia, kiedy mój syn, który ma autyzm, zdobył pomarańczowy pas w taekwondo. Tak naprawdę czuję się dumna KAŻDEGO dnia, gdy widzę, jak pokonuje swoje przeszkody.
Prawdziwe życie. Karmię piersią mojego 6-miesięcznego maluszka i zabawiam 2,5-latka. To było wtedy, gdy wszystko stało się łatwiejsze i zaczęłam myśleć, że naprawdę jestem w stanie "to" robić.
Mój mąż wspiera naszego syna podczas meczu.
Pierwsze wspólne gotowanie z mamą. Był taki szczęśliwy, że mógł mi pomóc!
Ciąża, poród, macierzyństwo – robienie wszystkiego najlepiej, jak się da, to ogromne wyzwanie. Ale wystarczy jeden słodki, mokry buziak, który przypomina, że jestem szalenie dumna z bycia mamą!
Przyłapałam moje dziewczynki, gdy były dla siebie wyjątkowo miłe. Patrzenie na ich miłość sprawia (jak nic innego!), że jestem naprawdę dumna.
To zdjęcie zrobiłam, gdy mój 16-letni syn wolał zostać w szpitalu i grać z chorym bratem, niż spotkać się ze znajomymi. Wtedy zrozumiałam, do jakiej miłości zdolne są moje dzieci.
To zdjęcie było zrobione w szpitalu, dzień po narodzinach mojego najmłodszego dziecka. To był pierwszy dzień, gdy wszystkie trzy moje "maleństwa" były razem. Ta jedna chwila wciąż jest tak emocjonalna, że doprowadza mnie do łez. To zdjęcie zdecydowanie sprawia, że jestem dumna z bycia mamą.
Kiedy byłam w ciąży, bałam się, że nie będę w stanie utulać i pocieszać mojego maluszka. Teraz ma 2 miesiące. Jestem całym jego światem, a on moim. Bycie jego mamą i trzymanie go w ramionach sprawia, że jestem dumna. W świecie, gdy tak wiele wymagamy od naszych dzieci, takie momenty są bezcenne.
Te zdjęcia naprawdę wzruszają... Czasem wystarczy jeden uśmiech, przytulenie czy całus, by zapomnieć o całym zmęczeniu, strachu i stresie.
Kiedy wy czujecie dumę z bycia mamami?
Polecamy: Jak być dobrą i spełnioną mamą
Dzieci pokazały jej, jak naprawdę powinna patrzeć na swoje ciało. Może i ty spróbujesz popatrzeć na siebie oczami dziecka? Bridgette White mama dwójki dzieci dzieli się swoją historią z innymi matkami, by przestały nienawidzić swoje ciała. Historia zaczyna się od fotografii, którą zrobił jej 7-letni syn, bez wiedzy mamy. Kiedy Brigette przeglądając zdjęcia w telefonie, znalazła fotografię samej siebie leżącej na plaży w kostiumie kąpielowym , była przerażona. Natychmiast chciała ją usunąć. Na swoim blogu napisała: "Moją pierwszą reakcją był szok! Kto zrobił mi takie ohydne zdjęcie?! Odraza i obrzydzenie niemal doprowadziły mnie do łez. Gdy chciałam je usunąć, do pokoju wszedł mój syn. - Czy wiesz coś o tym zdjęciu? - zapytałam go. Odwróciłam telefon w jego stronę, by mógł zobaczyć zdjęcie, a on się szczerze uśmiechnął. - Zrobiłem je, gdy byliśmy nad jeziorem Tahoe – odpowiedział i dodał - wyglądałaś tak pięknie, że nie mogłem się powstrzymać. Do pokoju wkroczyła moja córka i zerknęła na zdjęcie. - To mogłaby być pocztówka – powiedziała – jesteś taka piękna! Uwielbiam to zdjęcie! Wzięłam głęboki oddech. To był miód na moje serce. Najczęściej funkcjonuję w trybie skupiającym się na wadach i niedoskonałościach. Teraz zaczynam widzieć nieco więcej. Wciąż widzę moje fałdy tłuszczu (...) Widzę opuchnięte ramiona. Wciąż widzę kobietę w czarnym kostiumie próbującą ukryć problem z waga (...) Podobnie, jak wiele kobiet przez większość życia się odchudzam. Nigdy pewnie mi się to nie uda. Nie mam naturalnie szczupłego ciała. Nigdy będę miała. Teraz ważę najwięcej, biorąc pod uwagę ostatnie 10 lat. Póki, co... Nie pozwolę, by moja waga stała się przeszkodą w moim życiu. Będę nosić koszulki na ramiączka, letnie sukienki i kostiumy kąpielowe. Tego lata będę bawić się z moimi dziećmi i czasami nawet...
Gdy moja przyjaciółka została mamą usłyszałam, że czuje się oszukana, bo nigdy nie powiedziałam, że to "całe macierzyństwo" jest "takie trudne". Prosto nie jest! Więc czyżbyśmy same za rzadko o tym mówiły? Czyżbyśmy bały się narzekać? A może wcale nie chodzi o narzekanie? Mama jak z obrazka Zewsząd otaczają nas uśmiechnięte mamusie. Reklamy przekonują nas, że macierzyństwo jest takie łatwe i przyjemne, poradniki upewniają, że jest idealny przepis na wychowanie . Nawet jeśli jest jakiś problem, to da się go łatwo i szybko rozwiązać. Choć macierzyństwo to bez wątpienia wiele radości i satysfakcji i warto na tym się koncentrować, to także bywa bardzo ciężko. Niestety często nawet same przed sobą nie chcemy się do tego przyznać. Skupiając się na tym, co pozytywne, nie chcąc obarczać innych nieprzespanymi nocami, płaczem dziecka, milczymy i nie mówimy tego, co każda z nas ma ochotę powiedzieć. O czymś, co każda z nas powinna usłyszeć, by wiedzieć, że nie jest sama i że to normalne, bo po prostu bywa ciężko. Nie oznacza to, że jesteśmy złymi mamami , że jesteśmy słabe czy coś robimy źle, po prostu macierzyństwo takie jest. Do bólu szczerze Ta mama postanowiła, że nie będzie owijać w bawełnę: „Nie ma chyba nic trudniejszego od bycia rodzicem. Macierzyństwo jest tak bardzo trudne , że czasem jest ciężkie do zniesienia. Kiedy słyszę, jak moje dzieci się już kłócą, choć jeszcze słońce nie wzeszło. Kiedy słyszę ich głosy, które atakują mój wciąż jeszcze śpiący umysł, to jest po prostu trudne. Kiedy moje najmłodsze dziecko chowa swoją pulchną twarz w pluszowym misiu i nie chce jeść śniadania, a ja wiem, że jest głodne. Kiedy wzdycham i odwracam się do sterty brudnych naczyń , których nie pozmywałam wczoraj, by nie wyczerpać do końca moich rezerw energii. To nie ma w tym nic złego, to po prostu jest trudne. Kiedy...
Próbujemy was przekonać, że każda mama jest piękna. Pokazujemy kobiety, które udowadniają, że nie trzeba mieć doskonałego ciała, żeby czuć się wspaniale. "Noście z dumą pociążowe rozstępy!" – apelowała jedna z mam, o których pisaliśmy. Tym razem przeczytajcie, co o swoim pociążowym ciele pisze Elisabeth, mama 3 chłopców. "Okazuje się, że jednak nie lubię mojego ciała po ciąży" Kiedy urodził się mój pierwszy syn, popełniłam błąd: zabrałam do szpitala spodnie, w których chodziłam przed ciążą, żeby wrócić w nich do domu. Ledwo co wcisnęłam w nie uda, nie było mowy o zapięciu guzika, byłam zdruzgotana. Nie wiem, co wtedy myślałam. Przytyłam w ciąży ponad 20 kilogramów, które nie zniknęły w jakiś magiczny sposób, gdy tylko urodziłam. Po dwóch kolejnych porodach wciąż nie mogę założyć tych spodni. Myślałam, że dodatkowe kilogramy nie będą mi przeszkadzać. Okazało się jednak, że moje ciało po ciąży mi przeszkadza. Nasza kultura uczy nas, że powinniśmy wychwalać pociążowe ciało, jednak to prawo jest zarezerwowane wyłącznie dla kobiet, których ciała po ciąży wyglądają doskonale. Mamy publikują półnagie zdjęcia, pokazują sflaczały brzuszek, rozstępy , dodatkowy tłuszczyk. Te zdjęcia szybko stają się hitami sieci. Ludzie piszą, jak "prawdziwe" i jak "piękne" są takie kobiety. Mają racje: te matki są wspaniałe. Są silne, pewne siebie, błyszczą w swojej pociążowej chwale. Jako matki, kobiety, które dały życie, powinnyśmy czcić dodatkowe kilogramy, zdając sobie sprawę, że być może nigdy nie wrócimy do wagi sprzed ciąży. W pewnym projekcie fotograficznym biorą udział kobiety w samej bieliźnie, ze swoimi dziećmi, żeby pokazać, że niewyretuszowane macierzyństwo jest piękne. Mówią nam, że ciało po ciąży jest silne. Jest wspaniałe. Jest piękne. Ale to nie pomaga mi wcisnąć się w stare jeansy. [...]...
