Te filmy o dzieciach oglądałyście na Babyonline w 2017 r. najczęściej

Linia włosów, skóra owłosiona głowy, uszy w środku i skóra za oraz pod uszami, pachy, miejsce pod kolanami a nawet pachwiny to miejsca, które rodzice dzieci sprawdzają regularnie w poszukiwaniu kleszczy. I bardzo dobrze. Te miejsca, gdzie skóra jest najcieńsza to ulubione przez kleszcze „miejscówki” i tam się najchętniej wbijają. Także u dorosłych. Są jednak takie wrażliwe punkty na naszym ciele, które większość rodziców pomija, a tam właśnie lubią się wbić te małe i dość groźne pajęczaki. Zwłaszcza niedorosłe osobniki tzw. nimfy, które są bardzo maleńkie, trudno je dostrzec, szczególnie lubią delikatniejszą i cieńszą skórę u maluchów. Jakie to miejsca na skórze dzieci? 1. Język i wewnętrzna strona ust Wiadomo, maluchy, a i starsze dzieci, wkładają do buzi różne rzeczy, także naturalnego pochodzenia, np. trawy, listki, gałązki, piórka. To często niebezpieczne, ze względu na zakrztuszenia czy bakterie chorobotwórcze, ale także właśnie ze względu na kleszcze. Jedząc na dworze, na trawie też mogą niechcący wprowadzić nieproszonego gościa w okolice buzi i na język, wewnętrzną stronę warg. Dlatego warto sprawdzać maluchom te okolice. 2. Narządy płciowe Sprawdzamy najczęściej pachwiny, ale kleszcz może się czaić także na skórze narządów płciowych u dziecka. Bardzo łatwo może do tego dojść, zwłaszcza jeśli maluch siusia na świeżym powietrzu lub bez pieluszki hasa w trawie. Kleszcze wędrują w miejsca, gdzie skóra jest cieńsza i cieplejsza, by móc się łatwiej dostać do krwi. Warto pamiętać o przeglądzie okolic intymnych także u dorosłych! 3. Pępek To miejsce, które nie zawsze kontrolujemy, a ta okolica, bardzo wrażliwa, często z zakamarkami, zachęca pajęczaki do wkłucia. 4. Powieki, a nawet gałki oczne! Odnotowano już takie przypadki, to nie jest żaden wymysł medialny. Zdarza się, zwłaszcza w...

Oczy rejestrują: jesteś w ruchu. Tymczasem błędnik (narząd równowagi) wysyła informację, że ciało pozostaje nieruchome. Mózg dziecka nie umie pogodzić tych dwóch sprzecznych sygnałów i odpowiada buntem. Efekt? Opłakany. Właśnie tak w uproszczeniu wygląda mechanizm powstawania choroby lokomocyjnej . Co wywołuje mdłości u dziecka z chorobą lokomocyjną? Dziecko z chorobą lokomocyjną to prawdziwa królewna na ziarnku grochu. Podczas jazdy przeszkadza mu dosłownie wszystko, a szczególnie:
 Upał. Kiedy jest gorąco, dziecko częściej odczuwa mdłości . Przyklej zatem do okien rolety, które nie tylko ochronią przed słońcem, ale też trochę ograniczą śledzenie migającego krajobrazu.
 Stres. Kiedy dziecko wsiada do auta ze strachem, że zaraz będzie mu niedobrze , najpewniej rzeczywiście mdłości szybko się pojawią. Choroba lokomocyjna częściej pojawia się u dzieci nerwowych i wrażliwych. 
 Pusty żołądek. Skurcze z głodu mogą nasilić dolegliwości malucha.
 Zbyt głośna muzyka. Dla chorującego w aucie dziecka dodatkowe bodźce często są nie do zniesienia.
 Zapach spalin albo wnętrza auta. Częste wietrzenie auta (albo jazda z otwartym oknem) może ustrzec dziecko przed wymiotami . Uważaj jednak, aby maluch nie siedział w przeciągu: pęd powietrza może u niego wywołać np. zapalenie spojówek albo ból uszu. Niemowlę nie choruje na chorobę lokomocyjną Takie maleństwo nie ma jeszcze do końca wykształconego błędnika (który, przypomnijmy, przesyła do mózgu informację o tym, w jakiej pozycji znajduje się ciało), dlatego jazda samochodem nie sprawia mu kłopotów. Przeciwnie: kołysanie auta jest dla niego przyjemne. Mdłości pojawiają się dopiero około drugich urodzin dziecka. Problem narasta z wiekiem: statystyczny sześciolatek częściej choruje podczas jazdy niż trzylatek . Jeszcze gorzej sprawa wygląda wśród dziesięcio-,...

Wczoraj był Światowy Dzień Otyłości. Nie chodzi przy tej okazji o świętowanie, ale o zwrócenie uwagi na problem , jaki mają obecnie wszystkie kraje wysokorozwinięte – rosnący odsetek ludzi otyłych, w tym dzieci. Otyłość zagraża życiu, zdrowiu i samopoczuciu Zbyt duża ilość tkanki tłuszczowej w ciele została uznana za chorobę cywilizacyjną. Otyłość może powodować szereg konsekwencji zdrowotnych . Bywa przyczyną cukrzycy typu 2, chorób serca i naczyń krwionośnych, przyczynia się do zwyrodnień stawów i insulinooporności, sprzyja niektórym postaciom raka. Powoduje zaniżoną samoocenę, czasami staję się powodem wykluczenia i izolacji osób otyłych. Dzieci tyją już w niemowlęctwie Wyniki badań pokazują, że aż 32 procent dzieci w wieku 5-32 miesięcy ma zbyt dużą masę ciała. A tak się składa, że pierwsze miesiące życia są (mówi się o pierwszym 1000 dni życia) niezmiernie istotne dla dalszego rozwoju i życia dziecka. To w tym czasie wykształcają się preferencje smakowe i nawyki żywieniowe, które mogą rzutować na dietę w dalszym życiu, także dorosłym. Najczęstsze błędy rodziców w przypadku niemowląt Na rozwój dziecka, jego nawyki i tuszę ma wpływ wiele czynników. Do najpoważniejszych błędów zalicza się: odstawienie dziecka od piersi przed upływem 5-6 miesięcy jego życia, rozszerzanie diety niemowląt przed 5. miesiącem życia, karmienie starszych niemowląt jedzeniem z posiłków dla dorosłych. Błędy w diecie dzieci powyżej 1. roku Badania pokazują, że aż 88 proc. dzieci po 1. roku życia jada zbyt mało warzyw , 83 proc. jada dosalane posiłki, a w diecie 75 proc. maluchów jest za dużo cukru. Część dzieci jest też przekarmiana, czyli jada za dużo – co dziesiąty maluch coś je aż 10 razy dziennie. Przeczytaj: Dlaczego przekarmiamy dzieci? Zapobieganie otyłości u dzieci Nie każdy o tym wie, ale...