Agnieszka pracuje z nami od lat, jest wspaniałą, ciepłą osobą, więc wszystkie w redakcji bardzo ją lubimy. Kiedy zaszła w ciążę, my – mamy z doświadczeniem, dawałyśmy jej mnóstwo rad, kibicowałyśmy, wspierałyśmy podczas emocjonalnej burzy (wiadomo, ciąża to nie bułka z masłem). I bardzo wyczekiwałyśmy Matyldy.
Termin porodu został wyznaczony na 5 marca, ale każda mama wie, że dzieci mają swoje plany. Kiedy w sobotę o 7 rano zadzwonił mój telefon i zobaczyłam, że to Aga, już wiedziałam, co się święci. Agnieszka pojechała do szpitala, a tam okazało się, że jest prawdziwy wysyp porodów i nie ma miejsc. Na szczęście malutka w brzuchu miała się świetnie i z akcją porodową można było jeszcze poczekać.
Czas mijał, a wolnych miejsc nadal na porodówce nie było. Dlatego rozpoczęły się poszukiwania innego szpitala. Agnieszka trafiła do szpitala klinicznego, gdzie ze spokojem monitorowano postępy porodu. Matyldzie jednak przestało się spieszyć na świat, więc w niedzielę Aga dostała oksytocynę. Mała nadal trzymała się swojego zdania na temat porodu – rozstanie z brzuchem mamy niespecjalnie się jej widać podobało. Lekarze postanowili wykonać cesarkę. I tak o godzinie 16:22 Matylda pojawiła się na świecie.
Przez cały czas oczekiwania na Matyldę kibicowałyśmy Agnieszce z całych sił – dzwoniłyśmy, pisałyśmy do siebie, wspierały, pocieszały. Aga musiała wykazać się dużą cierpliwością. Cóż... cierpliwość to cecha, która przy dziecku jest niezbędna.
Teraz obie dziewczyny odpoczywają, uczą się siebie, poznają się nawzajem. A my bardzo się cieszymy z powiększenia naszej redakcyjnej rodziny i troszkę Agnieszce zazdrościmy. Bo przed nią piękny czas. Dziś w redakcji wszystkie wspominamy swoje porody, pierwsze chwile z naszymi dziećmi, wzruszenia, emocje...
Agnieszko, Maćku, Matyldo – wszystkiego najlepszego dla Waszej rodziny!
Zobacz też:
• Wyprawka dla noworodka – lista obowiązkowa
• Znieczulenie przy porodzie – w czym możesz wybierać
• Kalendarz rozwoju dziecka
Agnieszkę Dygant od lat możemy podziwiać w serialach, filmach, gra również w teatrze. Jest bardzo aktywna zawodowo, co nam jako widzom bardzo się podoba, ale co spowodowało, że w pewnym okresie życia zaniedbała rodzinę na rzecz kariery . Na szczęście zrozumiała, że źle ustawiła priorytety i teraz to bliscy są dla aktorki na pierwszym miejscu. Agnieszka ma już 7-letniego syna i podobno marzy o córeczce… Może już niedługo i ona dołączy do grona ciężarnych gwiazd. Praca na planie serialu zabierała Agnieszce całe życie Aktorka w jednym z ostatnich wywiadów przyznała, że praca na planie serialu bywa bardzo pochłaniająca i nieraz zdarzało się, że spędzała poza domem po 12 godzin dziennie . Było tak praktycznie przez cztery lata. Agnieszka zwierzyła się, że to nie tylko źle wpływało na jej stan zdrowia, ale i na relację z małym synem. „ Wyszłam z domu, gdy miał rok, a wróciłam, gdy miał pięć lat ” - wyznała. W końcu jednak zrozumiała, że nie może w ten sposób dłużej funkcjonować i postanowiła na rok zrezygnować całkowicie z pracy zawodowej i chociaż w taki sposób nadrobić stracony czas z dzieckiem. „Mój syn płakał, bo wszyscy rodzice byli, poza mną...” Agnieszka wyznała też, że jej ciągły brak czasu bywał powodem smutku syna. „ Pamiętam moment, kiedy się okazało, że nie panuję nad domowymi sprawami ” - przyznała aktorka - „ Xawery miał w przedszkolu malowanie pisanek, a ja rozpoczynałam wtedy o późniejszej godzinie. Mogłam malować z nim, ale zapomniałam o tym. Odwiozłam go do przedszkola i wróciłam do domu. I nagle telefon z przedszkola. Mój syn płakał, bo wszyscy rodzice byli, poza mną… ”. Dobrze, że aktorka jednak zdała sobie sprawę, że kariera nie jest czymś najważniejszym, a dla syna relacja z mamą najważniejsza . Napiszcie, jak jest u was. Dzielicie obowiązki zawodowe z domem, czy może zrezygnowałyście z...
Dla każdej rodziny kolejna ciąża to spore wyzwanie. Tata ma zdecydowanie więcej obowiązków, starsze dzieci bezpowrotnie już nie będą najmłodsze, co często kończy się płaczem i poczuciem odrzucenia. Mama za to – przechodzi absolutną rewolucję, której nie ma co zazdrościć. Oprócz tego, że musi dźwigać na sobie cały słodki ciężar ciąży, dbać o siebie, wypoczywać, to musi jeszcze opiekować się pozostałymi dziećmi. Nie jest to proste, zwłaszcza gdy różnica pomiędzy dziećmi jest mała. Czytaj także: Druga ciąża jest inna - czego się spodziewać? Gdy Kate Neal pojechała do szpitala rodzić, jej pierwsze dziecko miało dwa latka. Dziewczynka nadal dokarmiana była piersią. Przyjechała wraz z rodzicami na oddział położniczy, gdzie miała zostać do momentu, aż mama zacznie rodzić. Kate nie wiedziała, ile potrwa poród , więc pozwoliła dziecku przebywać tak długo, aż ból będzie umiarkowany. Godziny mijały, a córeczka zgłodniała. Poprosiła mamę o cycusia, a ta, postanowiła ją nakarmić pomiędzy kolejnymi skurczami. To właśnie zdjęcie rodzącej Kate, z 2-letnią córeczką karmioną piersią w czasie porodu, wzbudziło wiele skrajnych opinii wśród czytelniczek. Niektóre mamy (zwłaszcza te, które kp ponad 2-3 lata) były zachwycone pomysłem oraz odwagą Kate Neal. Inne uznały fotkę za cudowny obrazek, choć same nie odważyłyby się na coś takiego. Były też takie, które uznały całą scenę za fanaberię i komentowały zarówno bezsens długiego karmienia, jak i zamieszczanie takich zdjęć w internecie. A jak Wy postrzegacie tę historię? Czy byłyście w takiej samej sytuacji jak ta mama? Nadal karmiłyście piersią pierwsze dziecko, będąc w kolejnej ciąży? Czytaj: Jak długo karmić i kiedy odstawić dziecko od piersi? źródło: popsugar
Dla przyszłej mamy najważniejsze jest to, żeby jej dziecko urodziło się zdrowe . Wpływ na to ma nie tylko ogólny stan zdrowotny rodziców i przebieg ciąży, ale także m.in. sposób i moment przyjścia dziecka na świat. Wizja potencjalnych komplikacji, bólu, strach przed trafieniem na zmęczony i przepracowany personel – wszystko to tworzy w głowie ciężarnej prawdziwą mieszankę wybuchową. A przecież dzień narodzin dziecka powinien być zwieńczeniem całej tej trudnej i niepewnej drogi – momentem radosnym, który chce się wspominać do późnej starości. Aby jednak tak się stało, a poród nie był traumatycznym doświadczeniem, koniecznie jest zapewnienie rodzącej komfortu na najwyższym poziomie. Pomocny w znalezieniu odpowiedniej placówki medycznej jest z całą pewnością ranking szpitali opracowany przez fundację Rodzić po Ludzku . Pierwsze miejsce w rankingu zajmuje Szpital Medicover, co potwierdzają także opinie pacjentek. Czego potrzebuje rodząca? Aby dzień narodzin dziecka mógł zapisać się w pamięci matki jako najpiękniejszy w życiu, spełnionych musi być szereg elementów. Każdy jest równie ważny – choć z pozoru błahe może wydawać się to, jaki posiłek otrzyma ona po wysiłku, jakim jest wydanie dziecka na świat. Niewiele bowiem potrzeba, by czar prysł, a to, co miało być najcudowniejszym momentem, przerodziło się w smutne wspomnienie. Rodząca kobieta zdecydowanie potrzebuje bezpieczeństwa i pewności, że wokół niej znajdują się ludzie gotowi do pomocy , służący wiedzą i doświadczeniem, a także wsparciem, dobrym słowem i spokojem, który w tej chwili jest na wagę złota. Pewności, że wszystko będzie dobrze. Istotne jest również poszanowanie godności i zapewnienie kobiecie intymności – szacunek dla niej i partnera, który towarzyszy jej w tym wyjątkowym momencie. Rodzić po Ludzku, czyli jak? Nie bez powodu Szpital Medicover zajmuje pierwsze...
