Wielu rodziców zastanawia się, jak nauczyć dziecko korzystać z nocnika. Kluczem do sukcesu jest atmosfera – dziecko nie może czuć nerwowości czy irytacji z twojej strony, ale zachętę i aprobatę. Nie zapominaj, że w nauce siusiania do nocnika nie chodzi o twoją wygodę, ale o wspieranie dziecka w samodzielności. Dobrym czasem do oswajania dziecka z nocnikiem jest lato. W ciepłe dni maluch ma na sobie mało ubranek i łatwo może się sam rozebrać.
Pamiętaj, że twoje dziecko może absolutnie odmówić współpracy i nie chcieć nawet spojrzeć na nocnik. Trudno. Widocznie jeszcze nie dojrzało do takiej zmiany. Nie nalegaj i na pewien czas po prostu schowaj nocnik. Poczekaj, aż dziecko samo zdecyduje, gdzie chce się załatwiać. A w międzyczasie go nie zawstydzaj i nie pozwalaj, by robili to inni.
Spis treści:
Nauka korzystania z nocnika może trwać tydzień lub dłużej. Wszystko zależy od tego, czy dziecko jest gotowe do nocnikowania oraz od atmosfery, w jakiej nauka korzystania z nocnika się odbywa.
Najszybciej korzystania z nocnika uczą się dzieci:
Zabieraj ze sobą dziecko do toalety i pokaż, jak z niej korzystasz. Niektóre dzieci tak bardzo chcą naśladować dorosłych, że od razu zaczynają siusiać do sedesu (kup wtedy specjalną nakładkę na deskę, by maluch mógł stabilnie siedzieć). Na początku nocnik jest jednak wygodniejszy niż sedes, bo dziecko samo może z niego korzystać. Na nocniku możesz też usiąść sama, pokazując, do czego służy i jak go używać. Wspólnie wysadzajcie też misie czy lalki.
Zachęcaj dziecko do korzystania z nocnika, tłumacząc, że duże dzieci i dorośli już nie noszą pieluch. Powiedz, że w majtkach jest po prostu wygodniej niż w pieluszce. Sprawdź, czy dziecko radzi sobie już samo z zakładaniem i zdejmowaniem majtek.
Naucz też dziecko różnicy miedzy suchym a mokrym (pokazuj np. tu trawa jest mokra, a tu sucha, to są mokre rączki, a to suche rączki, to jest suchy ręcznik papierowy, a to mokry itp.)
Pierwszy nocnik dla dziecka powinien być zwykły, tradycyjny, ale dość wygodny. Ma przecież służyć do siusiania, a nie do zabawy. Możesz zabrać dziecko na zakupy. Jest szansa, że nocnik, który samo wybierze, łatwiej będzie mu zaakceptować. Istnieje też ryzyko, że spodoba mu się model grający lub o dziwnym kształcie. Wtedy trudno będzie ci odwieść je od takiego zakupu.
Od razu oswajaj dziecko z nocnikiem. Początkowo można je na nim sadzać w pieluszce, aby zobaczyło, że da się na tym siedzieć. Później sadzaj malca bez pieluszki, np. bezpośrednio przed kąpielą.
Przygotuj odpowiednie wygodne ubranko: kilka par majteczek i łatwe do ściągnięcia spodenki na gumce (bez suwaków, guzików, szelek). W czasie nauki, gdy jest ciepło, maluch może biegać po domu z gołą pupą.
Kup książeczki, których bohaterowie opanowują trudną sztukę siusiania do nocnika – może dziecko zechce ich naśladować?
Nie pytaj co pięć minut, czy dziecko chce siusiu. Obserwuj malucha i proponuj korzystanie z nocnika, gdy widzisz, że za chwilę będzie taka potrzeba. Chwal dziecko. Gdy zobaczy, jak wielką radość ci sprawiło, robiąc siusiu do nocnika, następnym razem też się postara. Koniecznie powstrzymaj się od robienia min lub komentarzy na temat zapachu kupki.
Nagradzaj za sukces. Każda kropla, która znalazła się w nocniku, powinna wzbudzić twój zachwyt. Możesz nawet bić brawo. Ważne, by dziecko zrozumiało, że o to właśnie chodzi. Prawdziwy sukces, gdy dziecko po raz pierwszy samo usiądzie na nocniku i zrobi siusiu, nagródź specjalnie, np. upominkiem.
Wybaczaj błędy. To, że dziecko kilka razy skorzystało z nocnika, nie oznacza, że tę trudną sztukę opanowało do perfekcji. Nieraz jeszcze może mu się zdarzyć zrobienie siusiu w majtki. Nie reaguj złością, nie krzycz, nie wzdychaj. Dziecku i tak jest ciężko, że mu się nie udało. Po prostu uśmiechnij się i je pociesz. Bywa, że trudne przeżycia (np. powrót mamy do pracy, pojawienie się rodzeństwa) lub choroba powodują regres. Wtedy dziecko może ponownie przestać kontrolować potrzeby fizjologiczne.
Czekaj cierpliwie. Nawet jeśli dziecko w dzień nie nosi już pieluchy, nocą może jej potrzebować. Dopiero gdy maluch na sucho prześpi kilka nocy z rzędu, spróbuj położyć go bez pieluszki. A i to wcale nie oznacza, że nie będzie czasem moczyć łóżka (to może się zdarzać nawet do 5. roku życia).
W dzień wkładaj dziecku pieluchę, gdy wiesz, że z szybkim wysadzeniem mogą być problemy, np. w czasie długiej jazdy autem czy podczas zakupów w sklepie. Ale jej nie nadużywaj!
Twoje dziecko może odmówić współpracy i nie chcieć nawet spojrzeć na nocnik. Widocznie jeszcze nie dojrzało do takiej zmiany. Nie nalegaj i na pewien czas po prostu schowaj nocnik. Wróć do niego za jakiś czas i zacznij wszystko od początku, z nową energią i nowymi pokładami cierpliwości. A w międzyczasie nie zawstydzaj dziecka i nie pozwalaj, by robili to inni.
Najwcześniej naukę korzystania z nocnika można rozpocząć po 18. miesiącu życia. Kontrolowanie swojej fizjologii nie jest jednak łatwe dla dwulatka – dziecko musi zauważyć, że chce się załatwić, przypomnieć sobie, co to oznacza (że zaraz zacznie siusiać), i wiedzieć, że musi dotrzeć do nocnika. Do tego potrzebna jest świadomość ciała i zdolność koncentracji. To dlatego większość dzieci zaczyna załatwiać się do nocnika dopiero w połowie 3. roku życia. To czas, gdy naturalnie dojrzewają do pożegnania z pieluchą. Co ciekawe: dziewczynki z reguły wcześniej rezygnują z pieluch niż chłopcy.
Wieści o niemowlakach świadomie siusiających do nocnika włóż między bajki. Zwykle to przypadek okupiony przez dziecko długim siedzeniem na nocniku. Najszybciej korzystania z nocnika uczą się dzieci, które są na to gotowe.
Zanim kupisz nocnik i rozpoczniesz naukę, sprawdź, czy dziecko już na pewno może przejść etap odpieluchowania.
Sygnały gotowości dziecka do korzystania z nocnika:
Nauka siusiania na nocnik nie może oznaczać, że ograniczasz dziecku napoje! Zbyt mała ilość płynów może tylko spowodować kłopoty ze zdrowiem.
Niech zawsze dziecko ma w zasięgu ręki niegazowaną wodę mineralną w plastikowych butelkach z ustnikiem czy kubeczek lekkiej herbatki owocowej. Pełny pęcherz może ułatwić dziecku naukę rozpoznawania, kiedy chce mu się siusiu.
Nie ograniczaj picia przed snem i nie wysadzaj dziecka w nocy. To na niewiele się zda, bo dziecko przestanie siusiać w nocy dopiero wtedy, gdy naturalnie do tego dojrzeje.
Zobacz także:
Nauka nocnikowania zaczyna się od wyboru dobrego momentu. Rozpoczynanie treningu czystości, gdy dziecko choruje albo w jego życiu zaszła właśnie jakaś zmiana (np. odstawiasz je właśnie od piersi ), jest ryzykowne. W tym okresie ty też powinnaś być spokojna i mieć dużo czasu. Drugim warunkiem koniecznym udanej nauki korzystania z nocnika jest cierpliwość. Weź pod uwagę, że to może potrwać nawet parę tygodni. Jeżeli dziecko zdecydowanie nie chce korzystać z nocnika, daj mu spokój na jakiś czas i wróć do tematu np. za tydzień. Spis treści: 1. Nocnikowanie: Jak zachęcić dziecko? 2. Jak przyzwyczaić dziecko do nocnika - krok po kroku 3. Najczęstsze błędy podczas nauki nocnikowania 4. Dodatkowe pytania na temat nocnikowania 5. Problemy w nauce nocnikowania 6. Pomocne w nauce nocnikowania Nocnikowanie: Jak zachęcić dziecko? Nie zabraniaj dziecku wchodzić z tobą do łazienki. Jest w wieku, gdy bardzo chce robić to, co dorośli i uwielbia ich naśladować. Pokaż mu też starsze dziecko, które korzysta z nocnika, np. kiedy będziecie z wizytą u znajomych. Taka lekcja poglądowa będzie nieoceniona! Kupcie razem nocniczek . Taki, który podoba się dziecku. Jeśli nocnik ma pozytywkę, sprawdź, czy wygrywana melodyjka nie wystraszy małego użytkownika. Koniecznie wyjaśnij, do czego służy – dla malca wcale nie jest to oczywiste. Jak przyzwyczaić dziecko do nocnika - krok po kroku Często sadzaj dziecko na „tronie”. Gdy widzisz, że coś się święci, oraz w porach, gdy się załatwia, np. po przebudzeniu. Sadzaj go też wtedy, kiedy sama korzystasz z toalety. Pozwól dziecku bawić się bez pieluszki. Oczywiście wtedy, gdy w domu jest wystarczająco ciepło. Chodzenie w chłodnej, mokrej bieliźnie, ciągłe przebieranie się itd. to żadna przyjemność. Sprytny malec szybko zorientuje się, że znacznie wygodniej jest siusiać do nocnika niż w majtki i...
Odkąd twoje dziecko skończyło magiczne dwa lata, wszyscy na widok pieluchy na jego pupie są co najmniej zdegustowani? Patrzą na ciebie jak na leniwą mamę, której nie chce się nauczyć malca tego, co przecież wszystkie dzieci w tym wieku już robią, czyli nocnikowania. W dodatku słyszysz co krok od mamy, koleżanek, sąsiadek, że „to oczywiste, że dwulatek potrafi już korzystać z nocnika”. Myślisz sobie: „dlaczego więc nam idzie to tak opornie? Czy to ja jestem kiepską mamą, czy z moim dzieckiem jest coś nie tak?”. Oto, co na ten temat twierdzi Jasper Juul wybitny pedagog. Nasze oczekiwania wobec dzieci versus rzeczywistość Powszechnie obowiązujące założenie na temat pożegnania z pieluszką zakłada, że mniej więcej około drugiego roku życia przestaje być ona potrzebna. Tyle tylko, że w tym założeniu znajdują się wyłącznie nasze oczekiwania. To my, dorośli, narzucamy maluchom konieczność podporządkowania się temu ogólnemu schematowi. Dlaczego? Żeby nie musieć wysłuchiwać negatywnych komentarzy na temat późnego odpieluchowywania , żeby uważać się za porządnego, radzącego sobie rodzica, żeby w końcu przestać wstydzić się, gdy ktoś wytknie nam, że nasze dziecko wciąż nosi pieluchę, a ich przestało, gdy miało… (i tu pada jakiś wiek dziecka, oczywiście znacznie młodszy niż dwa lata). Jasper Juul podkreśla coś, o czym często zapominamy. Twierdzi, że „ wszystkie moje oczekiwania są MOJE : powstały w mojej głowie i to ja jestem za nie odpowiedzialny”. Nie możemy zatem narzucać z góry dzieciom jakichś schematów, licząc na to, że one je po prostu przyjmą i będą stosować. Bo kiedy nasze oczekiwania nie zostaną spełnione, pojawiają się wszelkie destrukcyjne myśli włącznie z tą, że jest się złym rodzicem. Jak prawidłowo podejść do odpieluchowania dziecka? Przede wszystkim nie narzucać sobie (ani dziecku) określonego wieku, kiedy ma się to...
Nocnik turystyczny przyda się podczas podróży czy zabawy z dala od domu, czyli wszędzie tam, gdzie nie zawsze jest możliwość zaprowadzenia dziecka do toalety. A nawet gdy w pobliżu jest WC, to i tak duża muszla nie jest odpowiednia ani komfortowa dla malca. Dlatego podczas odpieluchowania warto zastanowić się nad kupnem przenośnego turystycznego nocnika. Podpowiadamy, jaki wybrać. Nocnik turystyczny: Typy Jaki wybrać: jednorazowy nocnik-pisuar dla obu płci dwufunkcyjny nocnik-walizeczka Typy nocników turystycznych W sklepach można znaleźć cztery rodzaje nocników turystycznych. Każdy z nich ma swoje wady i zalety. Dlatego przed zakupem warto je poznać i wybrać taki nocnik , który najlepiej wpisze się w potrzeby rodziny. Nocnik turystyczny jednorazowy Bardzo praktyczny, bo nie trzeba go myć . Jest leciutki i zajmuje bardzo mało miejsca – wersji przed rozłożeniem zmieści się nawet w niewielkiej damskiej torebce. Łatwo się go rozkłada, a po użyciu można go wyrzucić. Zawiera bardzo chłonny wkład i szczelne zamknięcie, więc przy wynoszeniu do utylizacji, nie ma obawy, że cokolwiek się z niego wydostanie. Nocnik-pisuar turystyczny Wbrew pozorom nie jest przeznaczony tylko dla chłopców ! Wszystko zależy od kształtu lejka – trzeba po prostu wybrać damski lub męski. Jest niewielki, lekki, niedrogi (równowartość 4 nocników jednorazowych) i dyskretny, gdyż przypomina bidon. Jego jedyną wadą jest to, że nadaje się jedynie do oddawania moczu. Nocnik turystyczny dwufunkcyjny Pełni dwie funkcje : samodzielnego nocnika oraz nakładki na prawdziwą toaletę. Jeśli ma być użyty jako nocnik, potrzebne będą woreczki foliowe, ale niektóre nocniki turystyczne tego typu nie wymagają specjalnych woreczków. Cena takiego nocnika jest zwykle wyższa, ale można go kupić już za 29 zł. Solidniejsze nocniki tego typu będą droższe. Nocnik...
