Nie każdy, kto się gapi na twoje zmagania z płaczącym dzieckiem, osądza cię

"Ja chcę do taaaaaaty!" – krzyk małej, na oko trzyletniej dziewczynki zelektryzował mnie. "Odejdź ode mnie, ja chcę do taty!" – mała wrzeszczała i okładała piąstkami pochylającą się nad nią kobietę. Ten widok zaniepokoił mnie. Obie stały niedaleko sklepu z zabawkami , z którego właśnie wychodziłam. Zaczęłam przyglądać się dziewczynce i kobiecie, gotowa – w każdej chwili – zareagować. Dziewczynka zaczęła się rozkręcać. "Tato, tatooooooo" – wrzeszczała. Kobieta próbowała uspokoić małą : chciała ją przytulić – bezskutecznie, usiłowała jej coś tłumaczyć, ale najwyraźniej jej słowa nie docierały do dziewczynki. W końcu odpuściła. Stała obok ryczącego dziecka , bezradna, zakłopotana, z przerażeniem w oczach.  Warto przeczytać: Czy faworyzujesz jedno dziecko? Księżniczka tatusia Po chwili pojawił się młody mężczyzna. Podszedł do kobiety i płaczącej dziewczynki. "Co ty jej zrobiłaś?!" – głośno, zdecydowanie zbyt głośno, zapytał kobietę. "Nie można cię z nią zostawić nawet na chwilę. Zobacz, co zrobiłaś? Zobacz, jak ona płacze. Zadowolona jesteś?" – wrzeszczał na kobietę mężczyzna, jak się okazało później tatuś dziewczynki . Następnie zwrócił się ciepło do małej: "Co moja księżniczko? Dlaczego moja dziewczynka płacze? Co ci zrobiła mamusia? No powiedz tatusiowi". Mała przylgnęła do niego, zarzucając mu rączki na szyję, wciąż spazmatycznie płacząc. Mężczyzna tulił ją mocn o, całował po główce. Po chwili  mała zaczęła mówić: "Dobrze, że jesteś tatusiu. Kocham cię, wiesz?". Tatuś był wniebowzięty. Po chwili dodała: "Bardzo, bardzo, bardzo chciałabym mieć tamtego niebieskiego misia, ale mama mówi, że nie mogę go mieć". Po tych słowach znów się rozpłakała, przytulając do szyi taty. Na co on odpowiedział: "Oczywiście, że możesz go mieć. Tatuś ci go zaraz kupi ". Wziął dziewczynkę na...

Dostałyśmy ponad 100 wypowiedzi, z których każda to oddzielna opowieść o życiu po porodzie. Co się zmienia wokół? Co się zmienia w nas samych? Przeczytajcie opowieści trzech mamy i jednego ojca. Edyta Chmura: 1. Nigdy nie czułam w sobie instynktu macierzyńskiego, a po urodzeniu synka okazało się, że doskonale potrafię się nim zająć. 2. Małe dzieci uważałam za hałasujące, egoistyczne, ciągle czegoś potrzebujące szkodniki... teraz w każdym dziecku widzę aniołka. Każdym – nie tylko w swoim. 3. Kolejna zmiana powiązana jest z dwoma poprzednimi, a mianowicie: kiedyś dzieci mnie nie lubiły, bo nie wiedziałam jak się mam wobec nich zachować, co powiedzieć, żeby ich nie wystraszyć... Teraz nie mam obaw i chętnie zabawiam czyjeś dzieci. 4. Marnowałam mnóstwo czasu na siedzenie przed komputerem czy inne niekonstruktywne zajęcia, nieustannie twierdząc, że na nic nie mam czasu... Po urodzeniu dziecka zrozumiałam, czym jest faktyczny brak czasu! 5. Kiedyś najważniejszymi rzeczami w mojej torebce był: puder, błyszczyk, lusterko i szczotka do włosów... teraz w torebce nie może mi zabraknąć: minizabawek, smoczka, ubranka na zmianę i innych dzieciowych akcesoriów   Elżbieta Kmiecik: 1. Przekonałam się na własnej skórze jak w ciągu dnia można od euforii przejść do totalnego załamania nerwowego z powodu przepełnionej pralki, braku snu i płaczącego malucha, a z dołka znów wyjść na prostą, gdy słodko zaśnie nasze młode. 2. Wszystkie złote rady koleżanek i kuzynek nie sprawdzają się ani na jotę, a ja zostałam sama na placu boju z domowym pobojowiskiem. Już teraz wiem, że lepiej zaufać sobie i swojej intuicji. 3. Nigdy nie uwierzę w reklamy z zadbanymi i sztucznie uśmiechniętymi mamuśkami i niemowlakami, bo moja rzeczywistość jest zupełnie inna. 4. Dopiero z dzieckiem w domu zdałam sobie sprawę, że na dobry rok wypadam z towarzystwa i...

"Jesteście silne i świetnie sobie radzicie" – wspiera inne matki, a wszystkim obserwatorom matczynych zmagań chce powiedzieć... „Tak wygląda macierzyństwo” - tymi słowami Aly Brothers rozpoczęła swój poruszający post zamieszczony na Facbooku. „Bez żadnych fantazyjnych filtrów, bez ładnego oświetlenia, bez nowej szminki. To potargane, mokre od deszczu włosy, wczorajszy makijaż, którego nie zmyłam bo byłam za bardzo zmęczona i łzy. Macierzyństwo jest TRUDNE . Samotne macierzyństwo jest CIĘŻKIE.”   Po porannej wycieczce z synami na zakupy, która nie poszła zgodnie z planem, chce przekazać ważny komunikat dla innych niezależnie czy są rodzicami, czy nie.  „Mój najmłodszy syn płakał praktycznie przez cały pobyt w sklepie. Nie chciał siedzieć w wózku, nie chciał być zapięty, chciał pomieścić całe zakupy na kolanach. Dostał szału. Rzucił butem, wyrzucił mój portfel, wyrzucił 3 artykuły spożywcze, które nie mieściły mu się na kolanach i rozpłakał się, a ludzie zaczęli się patrzeć na nas. To jeszcze było w porządku, mogę sobie z tym poradzić. Mój 3-letni syn chciał być supermenem i stanął na wózku. To jeszcze było w porządku. Powiedziałam mu, żeby trzymał się i stanął prosto. Nie zrobił tego. Zbuntował się, odchylił do tyłu i strącił rzeczy z ekspozycji. Przechylił się i zderzył z nieznajomym. Kazałam mu zejść. Pobiegł daleko przede mną, otwierając wszystkie drzwi zamrażarki i mówiąc, że chce mieć to wszystko. Próbowałam sobie z tym poradzić. Zatrzymywałam się wielokrotnie, by uspokoić siebie i dzieci... i wtedy zobaczyły balony. Och, jak moje dzieci uwielbiają balony. Chcieli te ogromne, które kosztują 8$. Zawarliśmy umowę – kupimy jednego balona i się nim podzielą. Zgodzili się. Każdy z nich powiedział: „podzielę się” i uśmiechnął się, gdy wybierałam największego balona z Myszką Micki . Ale gdy...