1. Postaraj się, by dieta nie była problemem
A raczej, by twój maluch nie miał poczucia, że jego dieta to jakiś kłopot. Nie narzekaj np., że bez jajek trudno coś przyrządzić, że z pieczeniem dietetycznego ciasta jest mnóstwo roboty.
2. Nie zniechęcaj
Nie mów: „O Boże, jakie to niesmaczne”. Nie pozwalaj tak mówić rodzinie i znajomym. Potrawy dietetyczne czasem smakują nieco inaczej niż zwykłe, ale to kwestia przyzwyczajenia.
3. Włącz dietetyczne potrawy do jadłospisu całej rodziny
Staraj się, by reszta rodziny nie opychała się zakazanymi pokarmami, klepiąc się przy tym z rozkoszą po brzuchu, bo dziecku na diecie mogłoby być przykro.
4. Nie rezygnuj z przyjęć
Idąc na obiad do babci, poproś, by przygotowała tego dnia coś, co może zjeść także twój maluch. Jeśli wybieracie się na urodziny równolatka – zabierz coś dla swojego dziecka.
5. Nie daj się zwariować
Fakt, że twoje dziecko jest na diecie eliminacyjnej, nie oznacza, że nie możecie pójść do restauracji, w gości albo wyjechać na wczasy. Naucz się, jakie potrawy możesz wybierać z menu. Staraj się załatwiać tego typu sprawy, nie robiąc przy tym wielkiego zamieszania i nie wdając się w dłuższe wywody – dzięki temu twój maluch nauczy się, że mimo ograniczeń może funkcjonować jak inni, i dowie się, jak o siebie łatwo może zadbać.
6. Wytłumacz rodzinie, znajomym i opiekunce, dlaczego twoje dziecko musi być na diecie i jakie są konsekwencje nieprzestrzegania jej
Poproś, by nie częstowali malucha po kryjomu tym, co niedozwolone. Chodzi o zdrowie dziecka!
7. Wytłumacz dziecku, czego nie powinno jeść
Wyjaśnij, że jedne dzieci nie mogą pić mleka, inne są uczulone na truskawki, a ono nie może jeść tego czy tamtego. Nie rób z tego wielkiej sprawy: tak jest i już, trzeba to wiedzieć, ale nie ma się nad czym rozwodzić.
8. Zadbaj o smakołyki
Postaraj się mieć w domu zapas tego, co lubi i może jeść twój smyk.
9. Postaraj się, by posiłki były urozmaicone i wyglądały atrakcyjnie
Je się także oczami.
Nie trzymaj malucha pod kloszem
Poza przestrzeganiem diety nie musi żyć inaczej niż inne dzieci. Niech on dietę traktuje jako coś zupełnie zwykłego. Poszukaj ludzi, którzy mają ten sam problem. Możesz się od nich wiele nauczyć. Znajdziesz ich, wpisując w wyszukiwarkę internetową hasła: „dieta bezglutenowa”, „alergia na mleko” itd. Kopalnią informacji są fora dyskusyjne czy serwisy typu Q&A. Dowiesz się na nich, gdzie i za ile kupić najtańszy automat do pieczenia chleba, jak radzić sobie, gdy dziecko rozpacza, bo nie może czegoś zjeść. Możesz zapytać, o co chcesz, i zawsze znajdzie się ktoś, kto potrafi odpowiedzieć.
Zadaj pytanie na abckarmienia.babyonline.pl
Konsultacja: dr n. med. Tomasz Pytrus, II Katedra i Klinika Pediatrii, Gastroenterologii i Żywienia we Wrocławiu.
1. Daj dziecku odetchnąć Postaraj się, by sprawa jedzenia przestała być tematem numer 1 w waszym domu. Nie nazywaj malca niejadkiem . Oszczędź mu komentarzy („Oszaleję z nim, znowu nie tknął obiadu!”) i porównywania z innymi („Agatka zjadła kaszę, a Jaś jak zwykle tylko wszystko rozbabrał!”). Nie skarż się na niego babci, koleżankom itd. To naprawdę ważne, bo presja , jaką często wywierają na niejadku bliscy, może odebrać apetyt na dobre. 2. Pobaw się w księgową Przez kilka dni zapisuj wszystko, co zjada i wypija twoje dziecko : każdy kęs banana, każdy łyk soczku marchewkowego, każdą łyżeczkę serka. Nie przepuść żadnemu ciasteczku ani lizakowi. Może się okazać, że twój malec wcale nie jest niejadkiem , tylko je na raty albo nie to, co trzeba. 3. Pozwól dziecku zgłodnieć Nie biegaj za nim z kanapką po placu zabaw, nie wtykaj do buzi a to jabłka, a to banana. Daj mu szansę wybiegać się i wyszaleć, a przy okazji nabrać apetytu . Poza tym: Zrezygnuj ze słodyczy i niezdrowych przekąsek. Nie karm dziecka drożdżówkami „byle tylko coś przełknęło”, bo będziesz musiała robić to stale. Żaden malec nie zrezygnuje z nich dobrowolnie na rzecz brokułów! Uważaj także na słodkie herbatki i soczki . Są bardzo sycące, nic więc dziwnego, że nie ma się po nich ochoty na obiad. 4. Pozwól decydować Zdarza się, że dziecko wybrzydza przy jedzeniu bo to jedyna okazja, kiedy może o czymś decydować. Pozwól mu wybierać to, na co ma ochotę. Daj mu jednak ograniczony wybór ("Chcesz na śniadanie płatki czy bułeczkę z miodem?") 5. Poproś dziecko o pomoc w kuchni Każdy człowiek, nawet całkiem mały, lubi się czuć ważny i potrzebny. Zaangażuj dziecko w przygotowywanie...
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 11.3px; font: 14.0px Helvetica} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 11.3px; font: 14.0px Helvetica; min-height: 17.0px} p.p3 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 11.0px; font: 14.0px Helvetica} span.s1 {font-kerning: none} Łatwiej pilnować diety u alergika , który ma dwa latka, niż u starszego dziecka, bo przed młodszym udaje się jeszcze ukryć zakazane owoce. Łatwiej jest też rodzicom dziecka, które prawie od urodzenia jest na diecie, niż starszego, które zdążyło już poznać i polubić wiele nowych smaków. Kiedy okazuje się, że z powodu alergii maluch nagle musi zmienić swoje przyzwyczajenia, pojawia się kłopot, bo mały buntownik ma w sobie z jednej strony naturalną chęć poznawania świata, a z drugiej – trudno mu akceptować zakazy i nakazy rodziców. Spróbuj nauczyć go, jak ma sobie radzić z tą sytuacją. 1. Często rozmawiaj z dzieckiem o alergii Odpowiadaj na pytania dziecka o alergię , wyjaśniaj wątpliwości i podkreślaj, że wiele osób na świecie ma podobne problemy. Według opinii psychologów maluch, który ma dobre relacje z rodzicami, dość szybko powinien zaakceptować nowe reguły. 2. Mów konkretnie i odwołuj się do doświadczeń dziecka Małe dziecko nie umie jeszcze myśleć abstrakcyjnie i nie zrozumie długiego wywodu na temat alergii pokarmowej . Tłumacz mu to, co się z nim dzieje, prostym, zrozumiałym dla niego językiem: „Jeśli nie będziesz jadał truskawek, nie będzie swędzieć cię skóra i nie będziesz musiał ciągle się drapać”. Tylko taka informacja ma szansę dotrzeć do małego dziecka. 3. Przekonaj, że ma wpływ na to, jak się czuje Powiedz mu np., że jedząc czekoladę, ryzykuje, że znowu będzie bolał go brzuszek. Przez cały czas, a szczególnie na początku, chwal go, gdy odmówi, kiedy ktoś go częstuje...
Toniemy w powodzi zabawek, które nasza trzyletnia córeczka dostaje od rodziny i znajomych. Potykamy się o wózki, lalki, pluszaki... O tym, by sama je sprzątała, nie ma mowy. Zaczyna, ale nigdy nie kończy. Jak nauczyć Aldonkę porządku? I co zrobić, by na każdy dzwonek do drzwi nie reagowała: „Zaraz coś dostanę”? Ewa z Puław Po pierwsze, należy ograniczyć ilość zabawek przynoszonych córeczce w prezencie. Po drugie, warto już teraz uczyć dziecko porządku. Przy okazji pokaż znajomym i rodzinie dobytek córeczki i poproś, by powstrzymali się od nowych zakupów . Wkrótce Aldonka nie będzie na nie czekać. Przyjrzyj się, czym dziecko najchętniej bawi się w danym czasie i pozbądź się tych zabawek, z których wyrosła, a pozostałe spakuj do pojemnika. Jeśli mała będzie protestować, wytłumacz, że zabawki czasami muszą odpocząć. Po jakimś czasie wymień „zmęczone” zabawki na te „wypoczęte”. Ręczę, że Aldonka będzie miała z tego dużo radości. W nauce sprzątania pomoże ustalenie stałych miejsc, np. pluszaki na półeczce, klocki w szufladzie, układanki w pojemniku itd. Zobacz też: Praktyczne sposoby na bałaganiarza, czyli o obowiązkach przedszkolaka
