Rozwój sprawności manualnych dziecka

Nauka samodzielnego jedzenia to proces, który może zająć dziecku nawet nie kilka miesięcy, ale lat. To, czy niemowlę jest już w stanie jeść samodzielnie, zależy od jego umiejętności manualnych. A konkretnie od tego, na jakim etapie jest jego koordynacja oko-ręka oraz tzw. mała motoryka (czyli umiejętności rąk i palców). Kiedy dzieci zaczynają jeść samodzielnie? Na to pytanie trudno dać jedną odpowiedź. Już dziecko w 7. miesiącu życia zaczyna radzić sobie z wkładaniem np. chrupków kukurydzianych do ust, bo jego koordynacja oko-ręka jest już na dość dobrym poziomie. Do jedzenia nożem i widelcem jednak jeszcze bardzo daleko. Posługiwanie się przedmiotami zaczyna się od dużych i łatwych w „obsłudze” ( plastikowa łyżeczka ), stopniowo przechodząc w umiejętność korzystania z tych o wyższym stopniu skomplikowania (widelec). Najpierw dziecko oswaja się z butelką , następnie z miseczką, kubeczkiem, podczas gdy jedzenie przy pomocy sztućców stanowi etap dość zaawansowany. Do każdego z nich należy jednak podchodzić z humorem i dużą dozą cierpliwości, bo dziecko uczy się najpierw na zasadzie prób i błędów i należy mu pozwolić jej popełniać, aby w przyszłości było w pełni samodzielne i bardzo z siebie dumne. Rozwijanie umiejętności motorycznych powinno odbywać się poprzez zabawę , aby dziecko kojarzyło zdobywanie nowych umiejętności z aktywnościami, które sprawiają mu przyjemność. Sprawdź, jak uczyć dziecko picia z kubeczka. Jak wygląda rozwój zdolności manualnych u niemowląt i dzieci? Zdolności manualne i panowanie nad ciałem są jednym z przejawów inteligencji ruchowej. Jest ona w mniejszym lub większym stopniu wrodzona, lecz można ją także rozwijać poprzez zabawy ruchowe, ćwiczenia fizyczne i aktywność. U niemowląt koordynacja ruchów rąk jest mała. Niemowlę najpierw chwyci zabawkę całą rączką, a dopiero później nauczy...

    Słowo „kreatywność” robi karierę i kreatywni ludzie też. Kreatywni, czyli jacy? Twórczy, pomysłowi, dociekliwi, otwarci na nowe idee... Twoje dziecko też może takie być, i to przez całe życie. Zacznij mu w tym pomagać już dziś. To nie takie trudne. Dla każdego malucha ciekawość świata, potrzeba eksperymentowania i poszukiwanie nowych rozwiązań są czymś naturalnym, wręcz niezbędnym. Dzięki takiemu twórczemu podejściu w nieskrępowany sposób może chłonąć wiedzę, rozwijać się harmonijnie. Tę otwartość umysłu warto zachować jak najdłużej. Bo później trzeba się jej na nowo nauczyć. Kochać i wspierać, oto jest zadanie Właściwie można zacząć od tego, co już wiesz – że mądra miłość zastąpi najbardziej profesjonalny trening kreatywności. Bo przecież jeśli z zaangażowaniem i zaciekawieniem poświęcasz maluchowi dużo czasu, możesz mu się lepiej przyjrzeć, zobaczyć, jakie jest i co lubi. Wtedy łatwiej o naturalny, pełen miłości zachwyt. A dla dziecka, które dopiero się rozwija, pochwały i aprobata ze strony rodziców mają szczególne znaczenie. Są najlepszą i niezastąpioną zachętą do działania – pozwalają mu rozwinąć skrzydła. Dziecko, które jest akceptowane, nie obawia się nowych wyzwań, popełniania błędów. Eksperymentuje, jest pełne pasji. Natomiast niezadowolenie rodziców, bycie ocenianym, porównywanie z innymi, które maluch odbiera nawet wtedy, gdy nie zostają wypowiedziane, wywołują uczucie niepewności, hamują ciekawość. Malowanie równie ważne jak wspinanie Zanim maluch zacznie korzystać ze swojej fantazji i kreatywności, musi zdobyć pierwsze praktyczne umiejętności. Takie, które ułatwią mu dobre osadzenie w świecie i radzenie sobie w różnych sytuacjach. To także dodaje pewności siebie. Do mniej więcej trzeciego roku życia dziecko intensywnie uczy się samodzielnego jedzenia, mycia się,...

Nasz synek z dużym zapałem zabrał się do rysowania, a my do kolekcjonowania jego dzieł plastycznych. Początkowo pojawiały się różne bazgrołki, esy-floresy, kropki i kreski. Teraz (Maciuś ma trzy i pół roku) zaczął rysować domki, ludziki i samochody. Wszystko to jest jeszcze dość nieudolne, ale coraz bliższe rzeczywistości. To, co nas niepokoi, to rysunki często odwrócone do góry nogami. Czy powinniśmy poprawiać synka? Czy może się to wiązać z jakąś wadą wzroku? Niestety, od pediatry nie dostaliśmy żadnego wyjaśnienia. Magda z Gdańska Rysowanie to dla małego człowieka bardzo skomplikowana czynność. Z pewnością obserwują Państwo, że Maciuś bardzo intensywnie pracuje, rysując, a jego wysiłek przejawia się posapywaniem, pomaganiem sobie językiem itp. Rączki małego dziecka nie są jeszcze w pełni sprawne, jego ruchy wciąż mało precyzyjne, a funkcje wzrokowe nadal jeszcze w fazie rozwoju. Dopiero u kilkulatka zaczyna się też ustalać lateralizacja, czyli przewaga jednej, częściej prawej, strony ciała, co objawia się na przykład używaniem prawej rączki podczas jedzenia lub rysowania. To wszystko sprawia, że dzieci miewają kłopoty z umiejscowieniem rysunku na kartce, bywa, że nagle coś się nie mieści lub przeciwnie – jest zbyt małe. Maluchom mylą się też kierunki, zbyt mocno lub za słabo naciskają ołówek. To wszystko, co opisałam powyżej, w tym rysowanie do góry nogami, nie powinno więc budzić niepokoju. Nie jest też wadą wzroku. Nie należy denerwować się na dziecko, gdy narysuje coś „źle”, natomiast zawsze warto je chwalić za starania, zachęcać, a czasami troszkę podpowiadać. Można też bawić się z Maciusiem w układanie prostych układanek i klocków według wzoru, by synek nauczył się lepiej orientować w rozpoznawaniu przestrzeni. Z pewnością niedługo problem sam się rozwiąże. Zobacz także: Jak wspierać rozwój dziecka?