Kim ja naprawdę jestem

Dzieci stopniowo dowiadują się, co to jest płeć. I uczą się postępować jak dziewczynka lub jak chłopiec.

7 miesięcy - Odróżnia głos męski od kobiecego. Woli kobiecy! Szybciej odwraca głowę w kierunku, skąd on dobiega.

12 miesięcy - Dobrze już odróżnia, kto jest kobietą, a kto mężczyną. Po głosie i po wyglądzie twarzy.

2 lata - Zaczyna bawić się stereotypowo dla płci. Dziewczynka woli lalki, a chłopiec pojazdy (choć oczywiście pomiędzy dziećmi są duże różnice indywidualne). Rodzice zwykle wybierają zabawki „stosowne” do płci.

2-3 lata - Początek rozwoju tzw. tożsamości płciowej. Dzieci zaczynają określać siebie jako chłopca lub dziewczynkę.

3-4 lata - Nadal niektórzy chłopcy lubią lalki, a dziewczynki samochody. Dobrze jednak wiedzą, że zabawa nimi należy do płci przeciwnej.

4-6 lat - Dziecko zaczyna używać stereotypów właściwych dla płci. To znaczy jeśli zobaczy kogoś, kto ma spódniczkę lub makijaż, powie, że to kobieta. Osoba, która ma wąsy lub gra w piłkę nożną – to mężczyzna. Płeć nie jest jeszcze dla dziecka sprawą stałą; dziewczynka może myśleć, że kiedyś zostanie chłopcem. I odwrotnie.

6-7 lat - Rozumie, że płeć jest rzeczą stałą i nie zmienia się przez całe życie. Większość dzieci wie, że mężczyzna jest mężczyzną, nawet jeśli przebierze się za kobietę.