Bezcenna miłość mamy

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; line-height: 17.0px; font: 14.0px 'Helvetica Neue'; color: #1b1e21; -webkit-text-stroke: #1b1e21} span.s1 {font-kerning: none} Za każdym razem, gdy całuję moje dzieci w główkę, czuję, że zalewa mnie fala ciepła. To uczucie znane z pewnością wszystkim mamom. Okazuje się, że gdy całujesz swoje maleństwo, zachodzi szereg reakcji chemicznych, dzięki którym uwalniają się hormony wpływające na to, co odczuwamy w tej konkretniej chwili, a w twoim mózgu uaktywniają się rejony odpowiadające za pozytywne uczucia. Hormony miłości i przywiązania Na fotografii opublikowanej przez fejsbukowy profil ChannelMum.com widzimy, które rejony mózgu mamy i dziecka uaktywniają się podczas pocałunku w czoło. Na zdjęciu widać neurobiolog prof. Rebeccę Saxe z Massachusetts Institute of Technology  (od lat zajmującą się naukowo badaniem działania mózgu) całującą swojego dwumiesięcznego syna Percy'ego. To ponoć pierwszy w historii obraz rezonansu magnetycznego, który ukazuje więź łączącą matkę i jej dziecko.  Jakie hormony uaktywniają się w takiej chwili? oksytocyna - często nazywana "hormonem miłości", ponieważ stymuluje uczucia czułości i przywiązania. dopamina – aktywuje w mózgu system nagrody, sprawia, że czujemy się dobrze wazopresyna – hormon, który odpowiada za więzi mamy i dziecka (ale nie tylko, bo wiąże też partnerów) serotonina - wpływa na dobry nastrój. Najsilniejsza więź na świecie Niezwykła więź, która łączy mamę z dzieckiem, to najmocniejszy związek, jaki zna ludzkość. Ta miłość to najważniejsza część świata maluszka. Daje mu poczucie bezpieczeństwa, a w przyszłości pomoże tworzyć ciepłe związki z innymi. Szalejące po porodzie w organizmie mamy hormony czynią ją szczególnie podatną na „zakochanie”. Wysoki poziom...

Czułość jest dziecku potrzebna, tak jak roślinie woda i słońce. Jej niedostatek może prowadzić do zaburzeń fizycznych i psychicznych. Pierwszym uczuciem, jakiego doświadcza dziecko zaraz po urodzeniu, jest miłość rodziców. Bezbronne niemowlę otrzymuje ją w sposób bezwarunkowy. Mama i tata – osoby najważniejsze w jego życiu – opiekują się maluchem, zaspokajają jego potrzeby i kochają po prostu dlatego, że istnieje. Tak jak roślina potrzebuje słońca i wody, tak mały człowiek pragnie miłości i czułości. Dziecko wychowywane bez tych darów będzie ich poszukiwać przez całe życie. Dziecko głodne miłości Niemal wszystkie problemy psychiczne można wyjaśnić subiektywnym lub rzeczywistym brakiem miłości, czułości i akceptacji ze strony rodziców. Ten niedostatek może prowadzić do zaburzeń fizycznych, uczuciowych, a nawet śmierci. W pierwszej połowie XX wieku istniała teoria mówiąca, że im mniejszy kontakt dorosłego z dzieckiem w pierwszych miesiącach życia, tym zdrowiej dla malucha (sądzono, że można je w ten sposób uchronić od wielu infekcji). Niemowląt nie przytulano, jak najmniej dotykano. Poza czasem przeznaczonym na przewijanie i karmienie z butelki pozostawiano je w kołyskach. Na skutki nie trzeba było długo czekać. Maluchy odmawiały jedzenia, stawały się bierne, nie rozwijały się prawidłowo. Na szczęście zaniechano tych metod, choć echa takiego podejścia do wychowania pokutowały jeszcze przez wiele lat. Uważano np. że rodzice powinni być surowi i wymagający. Nie należało okazywać swoim pociechom zbyt wielu uczuć, bo w ten sposób demaskowało się swoje słabości. Uczucie bez granic W naszym podejściu do wychowania najważniejsze jest wpajanie maluchowi już od urodzenia, że kochamy go bez ograniczeń, bez zastrzeżeń, niezależnie od tego, co robi, czy co dzieje się wokół. Gdy nie podoba mi się, jak zachowują się moje dzieci,...

Wyjazd za pracą do innego miasta, a nawet kraju to z jednej strony możliwość utrzymania rodziny, ale z drugiej – ogromna tęsknota i obawa przed utratą bliskości z żoną i dzieckiem. Jak mimo rozłąki tworzyć kochającą się i wspierającą rodzinę? Nasza świeża jeszcze obecność w Unii Europejskiej stwarza wielu młodym ludziom możliwość legalnej, dobrze płatnej pracy w krajach członkowskich. To bardzo kusząca perspektywa, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę lęk przed utratą pracy, a zwłaszcza trudności ze znalezieniem nowej posady w swoim miejscu zamieszkania. Być może i Wy, jak wiele młodych małżeństw, rozważacie taką możliwość. Zastanawiając się nad tym, weźcie pod uwagę, co możecie zrobić, by rozłąka nie była tak dotkliwa dla Was, a przede wszystkim dla Waszego dziecka. Zanim tata ruszy w drogę – Najważniejsze, żeby decyzja o rozłące była wspólna – przekonuje psycholog Mirosława Kownacka. – To pozwala uniknąć sytuacji, w której żona czuje się porzucona i ten negatywny komunikat przekazuje podświadomie dziecku. Warto też przekonać o słuszności tej decyzji swoich rodziców. Wsparcie i życzliwa pomoc dziadków będą nieocenione, gdy taty zabraknie na miejscu. – Dobrze jest też z góry określić czas, na jaki młodzi rodzice się rozstają, i ustalić bardzo ogólny, ale jednak plan, jak będzie w tym czasie wyglądało ich życie – dodaje psycholog. – Na przykład jeśli wiadomo, że kontrakt opiewa na pięć lat, to umówić się, że za rok żona z dzieckiem czy dziećmi przyjedzie na krótkie wakacje do kraju, w którym pracuje tata. A po dwóch i pół zrobić bilans zysków i strat. Może się bowiem okazać, że sytuacja zmieniła się na tyle, że możliwe jest wcześniejsze połączenie rodziny, co niekoniecznie oznacza powrót taty do domu. Określenie horyzontu czasowego z jednej strony pozwala myśleć o...