Okazuj dziecku miłość

Zawsze cierpliwa i radosna – taką mamę pokazuje telewizja i popularne poradniki. I choć matki rzeczywiście mają w sobie mnóstwo czułości dla swoich dzieci, pojawiają się uczucia, o których wstydzą się mówić. Wiele z nich czasem krzyczy w myślach: „Mam już dość!”. Macierzyństwo miało być cudownym przeżyciem, najwspanialszym doświadczeniem, jakie Cię w życiu spotyka. I rzeczywiście czujesz się szczęśliwą mamą, a Twoje maleństwo sprawia Ci ogromną radość. Być może nigdy nie przypuszczałaś, że potrafisz kochać tak bardzo. Jesteś przekonana, że dla swojego dziecka mogłabyś zrobić dosłownie wszystko. Takie przeżycia towarzyszą niemal wszystkim matkom. Są jednak chwile, kiedy pojawiają się niepokojące myśli i uczucia dotyczące dziecka i macierzyństwa. Kobieta jest tym na ogół zdumiona, zawstydzona i przerażona, bo nikt jej nie uprzedził, że obok czułości i miłości, może przeżywać także żal, złość, urazę a nawet nienawiść. Wydaje jej się, że wszystkie inne mamy świetnie sobie radzą i tylko ona jedna nie może czasem wytrzymać ze swoim maluchem. Ale to nieprawda. „Żałowałam, że urodziłam dziecko” „Przez kilkanaście dni po porodzie wcale nie czułam się szczęśliwa. Wręcz przeciwnie. Ciągle płakałam i myślałam, że sobie nie radzę – ze sprzątaniem, praniem, prasowaniem, gotowaniem i w dodatku z opieką nad Olą. Nie wiedziałam, jak ją przewijać, jak karmić, jak nosić. Załamywało mnie to. Gdy patrzyłam, jak śpi, ogarniała mnie fala czułości, ale gdy budziła się z płaczem i nie mogłam jej uspokoić, szybko robiłam się na nią wściekła, a potem z bezsilności płakałam razem z nią. Chwilami żałowałam, że ją urodziłam.” Magda, mama 4-miesięcznej Oli. Już kilka dni po porodzie młode mamy stwierdzają: „Nie dam rady”. Takie gwałtowne załamanie następujące w tym czasie...

Zależnie od okoliczności te odczucia i zachowania mogą się bardziej lub mniej uzewnętrzniać, np. Większa wrażliwość Prawdopodobnie będzie to pierwszy objaw tego, że obudziły się w Tobie nowe hormony. Może się zdarzyć, że będziesz bardziej wrażliwa na to, co dzieje się w Twoim otoczeniu, że będziesz spontaniczniej reagowała, łatwiej Cię będzie doprowadzić do śmiechu lub płaczu, że silniej będziesz przeżywała radość, zdziwienie, strach... Wszystkie te odczucia są jak najbardziej normalne, logiczne i zrozumiałe, tylko musisz pozwolić sobie na ich wyrażenie. Spełnienie Być może początkowo trudno Ci będzie uwierzyć w to, że jesteś w ciąży. Będziesz codziennie oglądała się w lustrze, sprawdzając, czy "już coś widać" albo czy już powiększyły Ci się piersi. Pewnego jednak dnia spojrzysz sobie w oczy, głęboko odetchniesz, uśmiechniesz się i pomyślisz: "Będę mamą!". Więzi Jeśli Twoje relacje z rodzicami, a zwłaszcza z matką, do tej pory nie były zbyt bliskie, może się okazać, że właśnie ciąża zbliży Was do siebie. Niewykluczone też, że jeśli jedno z Twoich rodziców już nie żyje, nastąpi w Tobie swego rodzaju pogodzenie się z losem (wiele dzieci "wini" swoich rodziców o to, że umierając, opuścili je). Lęki Mówi się, że strach jest uczuciem silnie związanym z wyobraźnią, gdyż "cierpi się" z powodu sytuacji, która jeszcze nie zaistniała. W ciągu tych dziewięciu miesięcy Twoja wyobraźnia i wynikające z niej lęki nieraz spłatają Ci figla. Na początku, gdy się dowiesz, że jesteś w ciąży, może Cię ogarnąć wiele wątpliwości. Zaraz potem pojawią się różnorakie obawy: przed porodem i bólem (i wszystkim, co się z tym wiąże), o Twoje umiejętności i matczyną odpowiedzialność ("czy będę umiała?", "czy zrobię to dobrze?" albo "co zrobię, jeśli...?"),...