Wypadki w domu – dmuchaj na zimne!

Kiedy metraż dziecięcego pokoju nie jest imponujący, a lokatorów jest co najmniej dwoje, trzeba bardzo przemyślanie gospodarować przestrzeń, by zmieściło się wszystko, co niezbędne i pokój nie był zagracony. Idealnym rozwiązaniem jest wówczas zakup piętrowego łóżka. Na rynku dostępnych jest obecnie wiele modeli. Tylko na jaki się zdecydować? Podpowiadamy, na co warto zwracać uwagę przy wyborze. Łóżko piętrowe dla małych dzieci Na łóżku piętrowym na jego górnej części może spać nawet kilkulatek, pod warunkiem, że zadbamy o to, by jego poziom nie znajdował się zbyt wysoko. Odpowiednim dla najmłodszych dzieci modelem piętrowego łóżka jest takie, którego dolny materac leży tuż nad podłogą (ale nie bezpośrednio na niej, żeby pod materacem powietrze mogło cyrkulować), a górny znajduje się na wysokości około metra nad ziemią. Wówczas na dolnej części może spać nawet roczniak, a na górnej 3-4-latek. Trzeba przy tym pamiętać o odpowiednim zabezpieczeniu brzegów łóżka . Barierki powinny być na tyle wysokie, żeby dziecko nie spadło, przekręcając się we śnie. Łóżko piętrowe dla starszaków Typowych rozmiarów łóżka piętrowe mają materace o wymiarach 90x200cm i zajmują przestrzeń od podłogi aż prawie pod sufit. Jeśli w waszym domu młodsze dziecko ma kilka lat, a starsze jest już szkolniakiem, możecie zdecydować się na takie wysokie łózko piętrowe. Dla większej frajdy warto wybrać łóżko, które z jednej strony ma drabinkę do wspinania się, a z drugiej zjeżdżalnię. Dzięki temu łóżko stanie się przy okazji mini placem zabaw , doskonale sprawdzającym się w długie jesienne czy zimowe popołudnia. Zobacz też: Łóżko domek DIY. Poradnik krok po kroku, jak je zrobić Łóżko piętrowe dla trojga dzieci Nie tylko dwoje rodzeństwa może dzielić ze sobą pokój i łóżko. Takie rozwiązanie z powodzeniem można także...

O bezpieczeństwo dziecka trzeba dbać non stop, bo maluchy są o wiele sprytniejsze, niż sądzimy: nawet całkiem małe brzdące potrafią wejść na parapet, przekręcić kluczyki w stacyjce albo wyjąć z torebki babci tabletki na nadciśnienie. Co może zagrażać dziecku w domu? Dom kojarzy się z bezpieczeństwem, statystyki są jednak bezlitosne: do większości wypadków z udziałem dzieci dochodzi właśnie w nim. I to wcale nie w rodzinach patologicznych, ale w tzw. normalnych czy raczej zwyczajnych, takich jak twoja i moja. Nóż na kuchennym blacie. A także krajalnica, ostry korkociąg, zachęcająco zwisający kabel pełnego wrzątku czajnika elektrycznego, ciężki garnek i mnóstwo innych przedmiotów. Uważaj, co zostawiasz na kuchennym blacie. Wszystko, co musi tam stać, ustaw możliwie głęboko, pod samą ścianą. Ostre i niebezpieczne akcesoria trzymaj w zamykanych szafkach. Uwaga! Jak udowodnili pediatrzy z Michigan (informację podajemy za PAP), już większość rocznych maluchów bez większego problemu ściąga przedmioty z kuchennego blatu zamontowanego na standardowej wysokości (90 cm) i sięga o wiele głębiej, niż byśmy się mogli spodziewać. Obserwowane przez lekarzy dzieci sięgając po telefon-zabawkę stawały na palcach, chociaż teoretycznie taką umiejętność powinny osiągnąć dopiero w wieku 22 miesięcy! A przecież na kuchennym blacie nie leżą wyłącznie zabawki, prawda? Nieosłonięty palnik. Nawet jeśli dziecko nigdy dotąd nie interesowało się gorącymi garnkami ani płomieniem, któregoś dnia może wyciągnąć w ich kierunku rączki. Dlatego zabezpiecz kuchenkę specjalną osłoną i jeśli masz wybór, gotuj wyłącznie na tylnych palnikach. Guzik na podłodze. Maluszki są niczym odkurzacze: wkładają (lub próbują włożyć) do buzi wszystko, co znajdą na swojej drodze. Dlatego usuń z zasięgu malca wszelkie przedmioty, które zmieszczą się w jego...

Pewnie, jak każda młoda mama, nie możesz się już doczekać, kiedy twój malec zrobi pierwszy samodzielny krok. Cierpliwości, sam wybierze odpowiedni moment. Póki co zadbaj o to, by miał jak najwięcej okazji do raczkowania . Bowiem bieganie na czworakach to dużo więcej niż etap poprzedzający chodzenie. Dlaczego jest tak bardzo ważne? Czy raczkowanie zapobiega ADHD? Według amerykańskiego pedagoga Paula Dennisona najrozmaitsze problemy, od dysleksji czy nadpobudliwości po kłopoty z koncentracją albo łapaniem piłki, to wynik złego współdziałania półkul mózgowych: lewej – logicznej i prawej – twórczej, odpowiadającej za emocje. Połączenia między półkulami tworzą się m.in. gdy dziecko raczkuje i właśnie dlatego ma ono tak ogromne znaczenie. Malec niby tylko biega sobie to tu, to tam, świetnie się przy tym bawiąc. Tymczasem w jego mózgu powstaje sprawny system „międzypółkulowych tras szybkiego ruchu”, którymi wszelkie bodźce, również te, które nie są związane z ruchem, mogą mknąć w obie strony z zawrotną prędkością. Tak wyposażony człowiek uczy się szybciej i z mniejszym wysiłkiem. Jak raczkowanie wpływa na połączenia w mózgu? Każdą ze stron ciała kontroluje inna półkula: lewą – prawa, prawą – lewa. Żeby dziecko mogło dotrzeć tam, gdzie chce, obie części jego mózgu muszą ze sobą ściśle współpracować. A nie byłoby to możliwe bez wymiany informacji. Co więcej, podczas tej współpracy muszą zachować pewną niezależność. Raczkujące dziecko nie kica przecież jak mały zajączek (ręka z ręką, noga z nogą), ani nie truchta dostojnie jak wielbłąd (prawa ręka z prawą nogą, lewa ręka z lewą nogą). Maluch podczas raczkowania porusza się tzw. ruchem krzyżowym naprzemiennym (np. prawa ręka – lewa noga – lewa ręka – prawa noga). Czy zmuszać dziecko do biegania na czworakach?...