Nucone do uszka

Śpiew, wbrew pozorom, to nie jest tylko taka dziwna rozrywka, którą uskuteczniają w domowych pieleszach niespełnieni artyści. Śpiewanie umili zasypianie, z powodzeniem zastąpi bajkę na dobranoc , zajmie malucha, który nudzi się na długim spacerze. Ale na tym nie kończą się korzyści. Przypomnij sobie kilka piosenek. Jeśli nie przychodzi ci do głowy żaden utwór z dziecięcego repertuaru , możesz nucić nawet piosenkę z filmu „Czterej pancerni". Śpiewanie wpływa na rozwój mowy Dzieci, którym się dużo śpiewa, więcej gaworzą , łatwiej też przychodzi im nauka mówienia. Jak to możliwe? Śpiew spowalnia dźwięki mowy, sprawia, że samogłoski brzmią dłużej niż podczas mówienia. Gdy śpiewasz piosenkę, dziecko ma szansę dobrze się w nie wsłuchać. Jego układ nerwowy opracowuje usłyszane dźwięki dwa razy wolniej niż w przypadku dorosłych. Gdy śpiewasz „Wlazł kotek na płotek",  dziecko uczy się, jak brzmią samogłoski a, o, e. Przyjdzie czas, że zacznie je samo odtwarzać. Stąd już tylko krok do doskonałej wymowy. Poszerza słownictwo Piosenki poszerzają zasób słów . Zwykle pewnie rozmawiasz z dzieckiem o kaszce z malinami, przygodach świnki Peppy, dinozaurach, wyjściu na plac zabaw lub spacerek – to dobrze. Bo każda rozmowa to okazja, aby poznawało znaczenie nowych słów. Ale o drzemocie, co razem z senkiem chodzi koło płota maluch może dowiedzieć się właściwie tylko z piosenki, podobnie jest z popielnikiem, z którego iskiereczka mruga, doboszem zuchem, królewną z marcepana, itp. Dzięki piosenkom nawet całkiem małe dziecko ma szansę stać się bardzo elokwentne. Udoskonala umysł Melodia piosenek jest przetwarzana w prawej półkuli, a tekst w lewej (u osób praworęcznych). Słuchanie śpiewu, ale także i samo śpiewanie, wymaga współpracy obu półkul, więc stymuluje tworzenie się między nimi połączeń. Dzięki zaangażowaniu...

Muzyka uwrażliwia, bywa lekarstwem na smutki, kształtuje i pogłębia życie uczuciowe. Daje dzieciom radość i spokój. 1. Kiedy dziecko powinno zetknąć się z muzyką? Im szybciej, tym lepiej!  Pierwsze spotkania z muzyką można zacząć w okresie niemowlęcym, a nawet ... jeszcze wcześniej. Dzieci, które miały okazję słuchać kojących dźwięków już w łonie mamy, lepiej śpią, szybciej się rozwijają, a nawet pamiętają muzykę, której słuchały przed narodzeniem. Przeczytaj także: W ciąży słuchaj muzyki Dla noworodka najlepszą muzyką jest głos  mamy, który dociera do niego wcześniej niż obraz jej twarzy. Sprawdź także: Kołysanki z płyty - galeria Gdy dziecko zaczyna chodzić i wymawia pierwsze słowa , następuje wielki przełom w jego „muzykalności”. Z upodobaniem zaczyna wydobywać dźwięki z różnych przedmiotów. To są jego pierwsze kontakty z „instrumentami”.  Polegają np. na uderzaniu łyżką w pokrywkę garnka, potrząsaniu  grzechotką czy  pudełkiem wypełnionym grochem, kamyczkami albo ryżem, nasłuchiwaniu, jak krople deszczu uderzają o szybę. Kilkunastomiesięczne dziecko  reaguje na muzykę spontanicznie. Zaczyna „śpiewać”, gdy tylko usłyszy organy w kościele, a jeśli jest szczególnie wrażliwe, pod wpływem przejmującej melodii potrafi nawet zapłakać. Maluchy inaczej zachowują się, gdy muzyka jest skoczna i wesoła, wyraźnie zadowolone śmieją się, klaszczą w rączki, tańczą, uruchamiając całe ciało. Początkowo są to spontaniczne, nieuświadomione reakcje, lecz w miarę obcowania z muzyką dzieci zaczynają mieć wyraźne upodobania. Dwulatek uśmiecha się, gdy słyszy swoją ulubioną piosenkę, zazwyczaj potrafi już odtwarzać ruchem nastrój, tempo, charakter muzyki i własne uczucia z nią związane. Potrafi także coś zaśpiewać. [CMS_PAGE_BREAK] 2. Czy...

Maluch jeszcze nie mówi ani nie chodzi. Trudno też czasem zrozumieć, co mu przeszkadza i czego potrzebuje. Ale to wcale nie znaczy, że jest jeszcze za wcześnie, by się z nim bawić! Już kilkutygodniowemu niemowlaczkowi możesz śpiewać piosenki, mówić wierszyki połączone z zabawami paluszkowymi, np. „Idzie rak”, zachęcać, by śledził wzrokiem grzechotkę. Będziesz wtedy blisko, a to nie tylko sprawia mu wiele przyjemności, ale też stymuluje zmysły i zacieśnia więź między wami. Najlepszą zabawką jest mama Żadna przytulanka nie pachnie tak miło i nie jest aż tak cieplutka. Już kilkutygodniowe dziecko odkrywa radość szarpania twoich włosów albo klepania cię rączką po brzuchu. Noworodek uwielbia wpatrywać się w twoją twarz. Wykorzystaj to i jak najczęściej baw się z nim w robienie grymasów. Dwumiesięczny szkrab, obserwując twoje miny, będzie się uśmiechał, a potem naśladował. Możesz też pobawić się z nim w „gonienie paluszka”. Kreśl w powietrzu palcem znak nieskończoności (podobny do ósemki, tylko poziomej), tak aby smyk mógł go śledzić wzrokiem. To znakomite ćwiczenie wzroku wpływa również na tworzenie się połączeń nerwowych w mózgu. Nie ma i jest! Wystarczy schować twarz za dłońmi albo wyskoczyć zza fotela, aby śmiech malucha napełnił cały dom! Uczy się wtedy, że mama, nawet jeśli jej nie widać, wciąż jest niedaleko. Z najmłodszym dzieckiem możesz bawić się, zakrywając mu twarz tetrową pieluszką. Dziesięciomiesięczny maluch sam zainicjuje podobną zabawę, a niespełna roczny łatwo da się namówić na poszukiwanie ukrytego przez ciebie misia. Twój bobas pewnie już niedługo zaskoczy cię, chowając swoją buzię za łapkami albo kocykiem i czekając podekscytowany, aż krzykniesz nieśmiertelne: „A kuku!”. Grzechotka nie, paluszki tak Półroczne dziecko odkrywa przyjemność zabawy... swoim ciałem....