Na pomoc małym noskom!

Wśród objawów większości chorób wieku niemowlęcego i dziecięcego – gorączka jest wymieniana w pierwszym rzędzie z katarem, kaszlem, wymiotami, biegunką, zmianami na skórze, itd. A co jeśli gorączki nie ma, a dziecko kicha i kaszle?  Badania przeprowadzane wśród polskich mam wskazują, że często mają one kłopot z rozpoznaniem gorączki. Wiele matek cierpi również na tzw. „fobię gorączkową”? Podwyższona temperatura dziecka budzi u nich lęk o zdrowie malucha. Mamy często są zdezorientowane, kiedy pediatra słysząc, że dziecko nie gorączkuje (np. podczas zapalenia ucha) – mówi, że to wcale nie jest dobra wiadomość. I że oznacza to, że organizm nie podjął walki z infekcją. Dobra wiadomość jest taka, że układ odpornościowy dzieci dopiero się rozwija. Kiedy mówimy o gorączce u dziecka? Gorączka definiowana jest przez lekarzy jako: podwyższenie ciepłoty ciała w wyniku reakcji organizmu na działanie czynników wytwarzających substancje pirogenne lub podrażnienia ośrodka termoregulacji w mózgu, objaw choroby, najczęstszy powód zgłaszania się do lekarza. Gorączka to jednocześnie jeden z najważniejszych mechanizmów obronnych organizmu zaatakowanego stanem zapalnym. Można określić ją jako wsparcie, na które organizm może liczyć w walce z takimi patogenami jak: wirusy, bakterie, grzyby, itp. Przyjmuje się, że: 36,6–37 stopni oznacza prawidłową ciepłotę ciała, 37–38 stopni to stan podgorączkowy, 38–40 stopni to gorączka , 40 stopni i więcej oznacza niebezpieczną hipertermię.   Gorączka lub stan podgorączkowy to znak, że organizm dziecka walczy z infekcją. Gdy dziecko kicha, kaszle i ma gorączkę, nikt nie ma wątpliwości, że naprawdę złapało infekcję. Rodzice niemowląt z reguły wolą, by chore dziecko obejrzał pediatra. Rodzice starszych dzieci – najpierw starają się opanować sytuację, podając...

Rodzice często puszczają dzieci z katarem do przedszkola, bo nie traktują kataru jako choroby albo zwyczajnie nie mogą pozwolić sobie na dzień wolny w pracy. W czasie pandemii koronawirusa w placówkach edukacyjnych pojawiły się różnego rodzaju restrykcje, m.in. taka, że dziecko z objawami choroby zakaźnej lub infekcji nie powinno być wpuszczane do przedszkola czy szkoły. Jak jest obecnie? Czy można puszczać dzieci z katarem do przedszkola? W ostatnich miesiącach nie pojawiły się żadne restrykcje czy obostrzenia związane z uczęszczaniem dzieci do przedszkola, jednak w marcu 2022 roku Główny Inspektorat Sanitarny opublikował wytyczne , zgodnie z którymi: „do podmiotu może uczęszczać wyłącznie dziecko zdrowe bez objawów infekcji lub choroby zakaźnej oraz gdy nie został nałożony na nie obowiązek kwarantanny lub izolacji domowej”. Ten zapis nie jest jednoznaczny. Nie wyjaśniono dokładnie, co oznaczają objawy infekcji, i czy zalicza się do nich katar. Wiadomo jedynie, że wyraźnie chorych dzieci nie wolno puszczać do przedszkola. W praktyce więc to od decyzji dyrekcji konkretnej placówki zależy, czy wpuści dziecko z katarem, czy każe rodzicom zabrać zakatarzonego malucha do domu. Czy katar to choroba? Z medycznego punktu widzenia katar, czyli nieżyt nosa lub zapalenie błony śluzowej nosa jest chorobą wywoływaną przede wszystkim przez wirusy. Pojawienie się kataru oznacza, że układ odpornościowy pracuje i pozbywa się wirusów. Sam katar nie musi jednak oznaczać konieczności pozostawienia dziecka w domu. To, czy puścić dziecko z katarem do przedszkola, zależy od samopoczucia dziecka i tego, czy poza katarem występują inne objawy. Jeśli dziecko nie ma podwyższonej temperatury, ma apetyt, nie kaszle, jest w dobrym nastroju, chętnie się bawi, nie jest markotne – nie ma powodu, by zostawiać malca w domu. Czy puszczać dziecko z katarem do przedszkola, jeśli...