Serduszko pod kontrolą

Jakie dobrze wychowane dziecko! – dzisiaj coraz rzadziej można usłyszeć takie słowa. ostatnio trochę straciły na znaczeniu... nadal jednak warto o nich pamiętać! Dziś grzeczność nie oznacza już pokory i ślepego posłuszeństwa, potakiwania starszym. Są jednak pewne cechy i zachowania, których nadal warto uczyć. Pomóc dziecku wyrosnąć na człowieka asertywnego, pewnego siebie, ale i dobrze wychowanego, to nie lada wyzwanie. Ale jaka satysfakcja, gdy się uda! Co to właściwie znaczy? Podstawa grzeczności to uważne odnoszenie się do innych ludzi. Tylko z pozoru brzmi to prosto. Powinnaś nauczyć malucha umiejętności słuchania innych i okazywania im uwagi, uprzejmości: od „proszę” i „dziękuję”, przez oddawanie przysług tym, którzy ich potrzebują, po gotowość niesienia prawdziwej pomocy. Grzeczność to korzystanie ze swoich praw bez ograniczania praw innych – domaganie się różnych rzeczy w sposób uprzejmy (np. umiejętność dopilnowania swej kolejki na zjeżdżalni bez pchania się i bicia). Kulturalne zachowanie przy stole. Szanowanie dobra wspólnego – śmieci rzucamy do kosza, a nie na chodnik, a stare gazety i czasopisma oddajemy na makulaturę, by ocalić lasy. Każdy z nas obawia się, że dobrze wychowane dziecko nie poradzi sobie we współczesnej dżungli. „Jeśli nie nauczę brzdąca walczyć o swoje, inni odepchną go i nic nie wskóra!” Cóż, sztuką jest wychować malca tak, by potrafił osiągać cele bez przemocy. Grzeczny to nie znaczy pokorny! Raczej – szanujący innych i znający swą wartość, umiejący domagać się respektowania swoich praw. Czyli – zamiast walnąć kolegę wpychającego się przed niego w kolejkę do zjeżdżalni, malec powinien umieć nie dać się odepchnąć i wyrazić w sposób cywilizowany: „Nie zgadzam się na to”. Taka nauka, oczywiście, musi potrwać – trudno tego...

Naprawdę dużo! Ale nie każdy szmer jest powodem do niepokoju. Czasem to tylko sygnał, że organizm malucha dobrze pracuje. Czy pamiętasz, gdy po raz pierwszy usłyszałaś tętno maleństwa? Przytłumione szumami, a jednak miarowe, wyraźne. To niezwykle wzruszający moment dla rodziców. A dla lekarzy – początek obserwowania, jak zmienia się serce dziecka. Sprawdzają jego budowę, liczą prawidłowy puls . Starają się jak najwcześniej wykryć nieprawidłowości, bo wiele z nich można leczyć. Maleńka pompa W ciągu dziewięciu miesięcy ciąży kilka pulsujących komórek przemienia się w złożoną pompę z dwoma komorami i dwoma przedsionkami. Serduszko maleństwa połączone jest z dwoma obwodami krwi: mniejszy przechodzi przez płuca, drugi obejmuje resztę ciała. Przed narodzinami maleństwo jeszcze nie oddycha, więc wymiana gazowa nie odbywa się w płucach. Dlatego przepływa przez nie znacznie mniejsza objętość krwi niż po porodzie. Jest to możliwe dzięki tzw. przewodowi tętniczemu Botalla, który łączy tętnicę płucną z aortą. Tlen z pępowiny Ale skoro płuca nie pracują, to skąd maleństwo czerpie potrzebny mu tlen? Z łożyska. Dotleniona tam krew dopływa do prawego przedsionka – odwrotnie niż po porodzie, kiedy wpływa ona do serca z płuc i trafia do lewego przedsionka. Przez dużą dziurę (tzw. otwór owalny), która znajduje się między dwoma przedsionkami, krew z tlenem przepływa ze strony prawej na lewą. Dzięki temu może być rozprowadzana po całym organizmie, trafiając do najważniejszych dla życia narządów. Otwór ten jest niezbędny dla prawidłowego rozwoju przed narodzinami, więc tzw. ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej nie jest wadą u nienarodzonego dziecka. Nagła zmiana Po porodzie wszystko się zmienia. Kiedy maleństwo bierze pierwszy wdech, zaczyna działać krążenie w płucach. Dotleniona krew napływa teraz do lewego przedsionka serca (a...

  Sposób mówienia będzie miał ogromny wpływ na życie Twojego dziecka. Wady wymowy obniżają poczucie własnej wartości, ograniczają kontakty towarzyskie, a w szkole utrudniają naukę pisania i czytania. Dlatego wsłuchaj się uważnie w to, jak Twoje dziecko komunikuje się ze światem, a jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, zwróć się o pomoc do logopedy. Wcześnie rozpoznane zaburzenia można zlikwidować odpowiednimi ćwiczeniami. Niezgodnie z kalendarzem Większość dwulatków potrafi już budować swoje pierwsze proste zdania z dwóch, trzech słów. Ale są i takie maluchy, które nawet w trzecim roku, ku przerażeniu rodziców, uparcie milczą albo posługują się najwyżej kilkoma dźwiękami. Trzeba zbadać wtedy słuch. - Poślizg kontrolowany Jeśli Twoja pociecha jest chłopcem, w pierwszym roku życia często chorowała, a „ciężka” mowa jest tradycją w Waszej rodzinie, to na pierwsze słowa dziecka możesz poczekać dłużej. Może nie mówić tyle, co rówieśnicy, ale z pewnością wkrótce to nadrobi. - Weź pod lupę swoje zachowanie Zdarza się, że opóźnienie rozwoju mowy jest spowodowane... tak, tak – przez rodziców. To oczywiste, że gorzej mówią dzieci zaniedbywane, ale i te, które mają bardzo zapracowane mamy i tatusiów. Nawet kochający rodzice mogą niechcący przyczynić się do opóźnienia rozwoju mowy pociechy. Zastanów się, czy przypadkiem nie zaspokajasz potrzeb dziecka zanim je wyrazi? Jeśli tak jest, maluch po prostu nie ma po co mówić. Podobnie jest, jeśli to Ty dużo mówisz i nie zostawiasz już „miejsca” dziecku. A może stosujesz dużo nakazów i zakazów? Niektóre dzieci wtedy milkną, by podkreślić swoje zdanie. Wizyta u psychologa powinna poprawić sytuację. - A może nie słyszy? Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, zgłoś się z dzieckiem do audiologa. Pamiętaj, że niesłyszące maluchy reagują na mimikę, ruchy...