Z wizytą u ortopedy

1. Badanie krwi. Pozwala na rozpoznanie rzadkich genetycznych chorób, które nie dają żadnych objawów w pierwszych dniach i tygodniach życia dziecka, ale nieleczone prowadzą do groźnych powikłań (np. upośledzenia umysłowego). Są to przede wszystkim: mukowiscydoza – choroba genetyczna, której podłożem jest nadmierna lepkość wydzielin, co upośledza pracę m.in. układu oddechowego i pokarmowego; występuje u 1 na 2500 noworodków hypotyreoza – czyli wrodzona niedoczynność tarczycy, występująca u 1 na 4000 noworodków fenyloketonuria – choroba metaboliczna wywołana brakiem enzymu, który rozkłada aminokwas fenyloalaninę; występuje u jednego na 8000 noworodków.     Aby zawczasu je wykryć, z piętki dziecka pobiera się krew na specjalną bibułę testową. Próbka jest wysyłana do laboratorium. Jeśli wszystko jest w porządku, procedura się kończy. Gdy któraś z chorób się potwierdzi, zostaniesz listownie poproszona o zgłoszenie się z dzieckiem do przychodzi specjalistycznej (dlatego tak ważne jest zostawienie w szpitalnych dokumentach adresu, pod którym będziesz mieszkać, a nie po prostu zameldowania). Jeśli wynik będzie niejednoznaczny, badanie trzeba będzie powtórzyć. 2. Badanie słuchu. Jedno, dwoje dzieci na tysiąc rodzi się z głębokim uszkodzeniem słuchu, a jedno, dwoje - z niedosłuchem mniejszego stopnia. Najważniejsze dla rozwoju mowy jest pierwsze pół roku życia. Jeśli maluch trafi wtedy pod opiekę specjalistów, którzy rozpoczną leczenie lub wyposażą go w aparat słuchowy, ma szansę na taki sam rozwój jak zdrowi rówieśnicy. Badanie polega na rejestracji tzw. otoemisji akustycznych, czyli odpowiedzi ucha środkowego na wysyłany bodziec dźwiękowy. Noworodkowi wkłada się do ucha cieniutką sondę. Wszystko trwa ok. minuty i jest całkowicie bezbolesne. Niepomyślny wynik czasem spowodowany jest zalegającą w uchu mazią...

Czym różnią zdrowe stawy biodrowe u noworodka od takich z dysplazją? Głowa kości udowej u zdrowego noworodka pasuje do panewki (czyli zagłębienia miednicy) niczym pięść do obejmującej ją dłoni. Dzięki temu może swobodnie obracać się na wszystkie strony, bezpiecznie tkwiąc we właściwym miejscu. Gdy panewka jest płytka lub ustawiona pod złym kątem, staw biodrowy nie może pracować jak należy. Im dziecko starsze, tym większe ma problemy – panewka coraz bardziej się deformuje, a głowa kości udowej przemieszcza się i czasem opuszcza swoje miejsce (wtedy mówi się o zwichnięciu stawu biodrowego) . Dochodzi również do zmian w więzadłach i torebkach stawowych. Dziecko ma problemy z odwodzeniem nóżek na boki, a gdy nauczy się chodzić, kiwa się jak kaczuszka. Przeczytaj, jakie prawa ma dziecko u lekarza Czy dysplazję stawów biodrowych da się wyleczyć? Wcześnie zdiagnozowana i fachowo (koniecznie przez ortopedę) leczona dysplazja jest prawie w stu procentach wyleczalna. Im wcześniej rozpocznie się kurację, tym lepsze są jej efekty. Zazwyczaj leczenie dwumiesięcznego dziecka trwa jedynie 2 miesiące, ale półrocznego – już 6. Jakie badania należy wykonać, by sprawdzić czy stawy biodrowe dziecka są zdrowe? Bioderka po raz pierwszy są badane w szpitalu. To pierwsze ważne badania noworodka . Pediatra ocenia ułożenie fałdek pod pośladkami, sprawdza, jak noworodek odwodzi nóżki, a także ocenia, czy obie są równej długości. Powtórnie biodra ogląda pediatra na pierwszej wizycie w przychodni, czyli około 6. tygodnia życia dziecka , jednak o wiele pewniejszą metodą badania jest wykonanie USG przez ortopedę dziecięcego. Powinny mu być poddane wszystkie dzieci (niestety w Polsce tak nie jest). Jeśli nie masz skierowania na bezpłatne badanie, możesz wykonać je za własne pieniądze. USG bioderek powinno się przeprowadzić dwu-, a najlepiej trzykrotnie....

Badanie USG, EKG i echo serca, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, rentgen - zobacz kiedy trzebać je wykonać. Wykryte jeszcze w łonie mamy nieprawidłowości, przedwczesne przyjście na świat czy komplikacje podczas porodu to najczęstsze powody, dla których w pierwszych trzech latach życia dziecko jest kierowane na specjalistyczne badania. Istnieją jednak i inne do nich wskazania. Poddaje się im np. dzieci, które doznały urazów, a wyniki przeprowadzonych wcześniej rutynowych badań nie są jednoznaczne. Spora grupa tych maluchów to ciekawskie i ruchliwe szkraby, które połknęły drobny przedmiot, i trzeba go szybko... zlokalizować. U dzieci trudniej niż u dorosłych ustalić wszystkie objawy, np. skąd pochodzi ból, jaki jest jego rodzaj, czy występują zawroty głowy. Malec zwykle po prostu płacze. Badanie USG Czyli ultrasonograficzne. To najpopularniejsza metoda diagnostyczna. Służy do badania tkanek miękkich, za pomocą fal ultradźwiękowych. Doświadczony lekarz zbada dziecko, nawet jeśli się porusza. Kontrolowaną część ciała smaruje bezbarwnym żelem, potem przesuwa po skórze głowicą aparatu. Zwykle takiemu badaniu poddawane są: - stawy biodrowe. Lekarz może je obejrzeć z każdej strony i w różnych pozycjach. Stwierdzi, czy panewki kości udowych malca są dobrze ukształtowane, a w przypadku nieprawidłowości dobierze metodę leczenia. Zanim dziecko stanie na nogach, warto badanie wykonać dwukrotnie. - układ moczowy. Badanie powinno przejść każde dziecko poniżej piątego roku życia, które choć raz miało infekcję układu moczowego. W ten sposób można wykluczyć wadę w budowie tego układu. USG wykonuje się dwukrotnie – najpierw przy wypełnionym pęcherzu, potem, gdy dziecko, robiąc siusiu, opróżni pęcherz. - głowa. USG mózgu jest możliwe, dopóki nie zarosną ciemiączka, czyli w pierwszych miesiącach życia (kości nie przepuszczają fal...