Przyjęcie urodzinowe 5-letniej Lili May było jednocześnie jej balem maturalnym i ślubem. Nie dlatego, że marzyła o wyjątkowo hucznej imprezie, ale dlatego, że rodzice wiedzieli, że nie dożyje swojego balu, nigdy nie powie "tak" ukochanemu mężczyźnie, stojąc u jego boku na ślubnym kobiercu i była mała szansa, żeby miała jeszcze kiedykolwiek urodziny...
Kiedy Lila May miała dwa lata zdiagnozowano u niej 4 stadium neuroblastomy, nowotworu występującego tylko u dzieci. Większość swojego krótkiego życia spędziła w szpitalach, przechodząc wycieńczającą chemioterapię. W końcu podjęto decyzję o zaprzestaniu leczenia, bo jej organizm był zbyt słaby i wyniszczony. Najbliżsi wiedzieli, że zostało jej kilka miesięcy życia.
Rodzice dziewczynki, Heidi Hall i Ryan Schow, postanowili, że uczynią jej 5 urodziny najszczęśliwszym dniem jej krótkiego życia. Nie sądzili jednak, że przyjęcie będzie aż tak huczne! "Początkowo chcieliśmy po prostu zrobić jej urodziny księżniczki" – powiedzieli Yahoo Parenting. – "Ale zostało nam tak niewiele czasu z Lilą. Zdecydowaliśmy się podarować jej bal maturalny, na który nigdy nie pójdzie i ślub, którego nigdy nie weźmie. A kiedy mama Lili wspomniała o tym na Facebooku, odzew przerósł nasze oczekiwania".
Mieszkańcy Hood River w stanie Oregon (USA) połączyli siły, żeby urządzić Lili May naprawdę wyjątkowe urodziny. Nieznajomi ludzie i przedsiębiorcy z różnych stron kraju oferowali swój czas i pieniądze, żeby wszystko – począwszy od miejsca, jedzenia, poprzez muzykę, a na kostiumach skończywszy - było perfekcyjne.
Lila May, w stroju Kopciuszka, spotkała swoje ulubione księżniczki Disneya, tańczyła i bawiła się ze swoimi przyjaciółmi, a na koniec imprezy "poślubiła" swojego tatę. "Nigdy by się to nam nie udało, gdyby nie pomoc, którą otrzymaliśmy. Jesteśmy tak bardzo wdzięczni. Najważniejszy jest uśmiech małej dziewczynki" – powiedział tata Lili lokalnej stacji telewizyjnej.
Nie wyobrażamy sobie nawet, jak emocjonalnie trudne musiało być to przyjęcie dla rodziców dziewczynki... Lila May zmarła niespełna 1,5 miesiąca później.
Zobacz też:
Michele Trematerra i Valentina Irene Poggi, cenieni prawnicy z Neapolu, wraz z 7-letnia córką Lavinią udali się na wakacje do Monachium. Dziewczynka bawiła się w ogrodzie pod nadzorem swojego taty. Według świadków zdarzenia Lavinia miała dotknąć ważącego dwieście kilogramów marmurowego posągu, który nagle runął na dziewczynkę. Dziecko zostało natychmiast przetransportowane do szpitala, jednak nie udało się go uratować. „Nasze życie jest zrujnowane” Według informacji zdobytych przez jeden z włoskich portali pomnik nie był przytwierdzony do podłoża. Śledczy są w trakcie ustalania, kto powinien zostać pociągnięty do odpowiedzialności. Nie zdecydowano jeszcze o konieczności przeprowadzenia sekcji zwłok. Rodzice dziewczynki nadal przebywają w Monachium. Szczegóły pogrzebu dziewczynki mają zostać ustalone w tym tygodniu, kiedy jej rodzice wrócą do Włoch. „Nikt nam jej nie zwróci, naszej księżniczki już tu jej nie ma. Nasze życie jest zrujnowane. Ale musimy zrozumieć, dlaczego pomnik się przewrócił. Jakim cudem było to możliwe? Ktoś musi nam odpowiedzieć” – powiedział pogrążony w żałobie ojciec. Kondolencje rodzicom dziewczynki złożyły m.in. władze włoskiej gminy i miasta Ponza. Źródło: fakt.pl, wiadomośc.radiozet.pl Piszemy także o: Dziewczynka straciła oko w wyniku choroby. Dzięki kolorowej protezie koledzy i koleżanki mówią, że wygląda jak superbohaterka Stwierdzono śmierć mózgu – tydzień później niemowlę zaczęło samo oddychać. Rodzice nie zgadzają się na odłączenie od aparatury Objawy wskazywały na COVID-19. Okazało się, że to wada serca u 1,5-rocznej dziewczynki
Jak ja mam się teraz zwracać do tych ludzi? Bo przecież nie „mamo” i „tato” – myślałam po pogrzebie. Nawet kiedy jeszcze żył mój mąż, takie słowa nie przeszłyby mi przez gardło. Rodziców ma się jednych, a moi są naprawdę wspaniali. Kiedy zabrakło Artura, dostałam od nich tak wiele miłości i wsparcia! A teściowie? Oni się ode mnie od razu odwrócili! Obwiniają mnie o śmierć syna Wiem, że obwiniają mnie o śmierć swojego syna. Ale czemu ja niby jestem winna? Że poprosiłam go, aby zawiózł moim rodzicom prodiż, bo jak na złość mamie zepsuł się piekarnik, a musiała szykować ciasta na urodziny taty? Pewne, że miałam zamiar pomóc jej piec, ale ona już taka jest, że woli wszystko sama. No więc Artur pożyczył auto teściów i pojechał. Ślisko było, a on się spieszył, bo chciał zdążyć wrócić do domu na jakiś mecz. Mówiłam mu: – Obejrzysz sobie u moich rodziców, z tatą! – ale on wolał u siebie, bo mamy dużo lepszy telewizor. No i dodał gazu tak, że wpadł w poślizg. Opony się temu przysłużyły. Dlaczego? Bo mojemu teściowi nie chciało się zainwestować w zimowe, tylko jeździł na letnich. – Na to, co ja się przemieszczam, z domu do pracy i z pracy do domu, to mi w zupełności wystarczą! – mawiał. No i pech chciał, że tamtego wieczoru Artur wziął akurat jego samochód! Bo mu się naszego nie chciało wyprowadzać z garażu, a ojca stał przed domem. Mieszkaliśmy akurat u teściów, bo od nich było nam bliżej na naszą budowę. Ledwo zajęliśmy najmniejszy pokój, a już teściowa zaczęła narzekać, ile to prądu teraz więcej się zużywa, kiedy doszły w domu dwie osoby. A ile wody! Aluzję pojęliśmy natychmiast i Artur zapytał, ile powinniśmy jej płacić za gościnę. Nawet okiem nie mrugnęła, inkasując całkiem niemałe pieniądze, a przecież kiedy wcześniej, tuż po...
