Nigdy nie była poza szpitalem. Jej dramat może się skończyć

  Bloga Asi można czytać na kilka sposobów. Praktyczny – kiedy szukamy fajnego pomysłu na prezent: wtedy przydają się filtr: prezenty według budżetu (prezenty do 50 zł, do 100 zł itd). Rekreacyjny – kiedy po prostu mamy ochotę na przejrzenie czegoś oryginalnego i fajnego: blog Asi podpada pod oba te określenia. I najlepszy sposób, mój ulubiony – marzeniowy : kiedy po paskudnym dniu chcemy poprawić sobie humor i znaleźć coś ekstra… dla siebie. Na bloga Prezentujeprezenty.pl trafiłam przez inną zaprzyjaźnioną z Babyonline blogerkę, Hanię Kozłowską z Haart.pl (Czytaj rozmowę z Hanią ), która zachęciła mnie do kontaktu z Asią słowami: „Na samą myśl o spotkaniu z nią tupię nogami, bo wiem, że bez względu na to, o czym będziemy rozmawiać, to będzie fajnie. A jej blog – świetny: sama skorzystałam z jej pomysłów". Dokładnie to samo o Asi mogę powiedzieć teraz ja: to mądra, ciekawa i inspirująca optymistka. Zresztą – chyba to widać w naszej rozmowie…   Lubisz dawać prezenty? Uwielbiam! Wiem, że to jest dziwne hobby, ale ja naprawdę lubię wyszukiwać fajne prezenty i dawać je. Daję z wielkich okazji i bez okazji. Teraz, kiedy jesteśmy przed Świętami, mam listę chyba 15 osób, dla których muszę wymyślić coś fajnego, ale jak się tak nad tym zastanawiam, to chyba jeszcze bardziej lubię dawać prezenty bez okazji, bo są niewymuszone, dawane nie dlatego, że ktoś ma imieniny czy urodziny, tylko dlatego, że ktoś o kimś pomyślał i chciał mu sprawić przyjemność.     A dostawać też lubisz? Och, no pewnie. Często sama sobie robię prezenty, ale oczywiście też dostaję, choć kupowanie prezentów dla mnie czasem jest wyzwaniem. Z jednej strony jestem łatwa prezentowo, no bo przecież piszę bloga o prezentach, na którym często wspominam, co bym chciała dostać, ale z drugiej strony jestem prezentowo bardzo trudna: bo kocham...

Celem projektu jest wsparcie rodziców małych dzieci (0-3 lata) w ich domowym środowisku. Udział w projekcie jest bezpłatny. - Rodziny zgłaszają się do projektu z wielu różnych powodów – są samotne, nie znają nikogo, kto mógłby im pomóc, nie radzą sobie z trudnościami finansowymi bądź emocjonalnymi, trudno im zaadaptować się do zmiany, jaka zaistniała w ich rodzinie po narodzinach dziecka , doświadczają trudności związanych z długotrwałą chorobą członka rodziny czy też brak im pozytywnych wzorców z własnych rodzin – mówi Anna Żardecka, koordynatorka projektu z Fundacji Dzieci Niczyje. Do programu rodzina może zgłosić się sama, wypełniając formularz według instrukcji na stronie internetowej fundacji. Rodzinę , za jej zgodą, może też zgłosić przedstawiciel innej instytucji: pracownik społeczny, położna lub pielęgniarka środowiskowa itp. Do udziału w projekcie zapraszani są rodzice dzieci w wieku do 3. roku życia. Wolontariusz odwiedza rodzinę w wymiarze około 2-3 godzin raz w tygodniu tak długo, jak jest to potrzebne. Przez ten czas, w zależności od potrzeb rodzica, słucha go, rozmawia o trudnościach, dzieli się doświadczeniem, udziela emocjonalnego wsparcia. Fundacja zapewnia wolontariuszom 40-godzinne szkolenie wstępne, opiekę merytoryczną psychologów, wsparcie członków zespołu, regularne spotkania z koordynatorami projektu oraz innymi wolontariuszami. Mogą nimi zostać osoby, które same są rodzicami i wiedzą, że bycie rodzicem jest piękne, ale również bardzo trudne . Informacje dla wszystkich zainteresowanych znajdują się na stronie internetowej www. dobryrodzic.fdn.pl. Polecamy: Gdy po porodzie pojawia się smutek

Moja córka w pierwszych miesiącach życia miała kolkę, budziła się w nocy, zaczęła spać ze mną w łóżku. Karmię ją piersią i wygodniej było mi mieć ją przy sobie. Teraz ma 13 miesięcy i skutek jest taki, że nie przespała w swoim łóżeczku ani jednej nocy. Ostatnio marudzi, kręci się, a później zaczyna płakać. Myślałam, że rosną jej ząbki, jednak lek przeciwbólowy nic nie pomógł. Jaka może być przyczyna takiego zachowania Asi? Proszę również o kilka skutecznych rad, jak przerwać karmienie piersią. Wieczorem, gdy położę się obok córki, nie ma mowy, aby nie dostała swojego ukochanego cycusia. Bardzo dobrze, że nadal karmi Pani córkę piersią. Pokarm matki jest w pełni wartościowy, również w drugim roku życia dziecka. Dokarmianie w nocy jest jednak niepotrzebne. Trzeba mieć przygotowaną herbatkę ziołową i tylko nią poić córeczkę. Jeżeli pozwoli Pani Asi, aby pierś mamy była na każde zawołanie, to będzie wielokrotnie i bezwzględnie dopominała się cycusia w nocy, nawet kilkadziesiąt razy. Takie przyzwyczajenie naprawdę trudno zmienić. Jedyna rada to – mama idzie spać do drugiego pokoju, a z dzieckiem „męczy się” przez kilka kolejnych nocy tata lub babcia. Późnym wieczorem można nakarmić małą zupką, aby nie odczuwała głodu. Jest taka magiczna prawidłowość, że spokój rodziców zawsze udziela się dziecku. Spokoju nie można udawać, bo maluch wyczuje każdy fałsz. Czasami trzeba głęboko westchnąć i nie walczyć z dzieckiem, ale i nie ulegać wszystkim jego zachciankom. Tutaj potrzebny jest pewien dystans, żeby zauważyć autentyczną potrzebę dziecka. Proszę na wszystko popatrzeć jakby z boku, jak postronny obserwator, co nie oznacza, że mniej będzie Pani kochała swoje maleństwo. Odpowiada: Andrzej Malinowski, pediatra.