O łamaniu żelaznych reguł

Na początek fakt dotyczący zasypiania dzieci: każde dziecko jest inne i trzeba to zaakceptować. Niektóre maluchy od niemowlęctwa zasypiają same, inne nawet w wieku kilku lat mają problem, by sypiać we własnym łóżku i w samotności. Nie ma jednej recepty na to, jak nauczyć dziecko samodzielnego zasypiania ani wieku, w którym powinno to nastąpić. Trzeba się z tym pogodzić. Do samodzielnego zasypiania dziecko mu dojrzeć. Spis treści: Jak nauczyć niemowlę samodzielnego zasypiania Jak nauczyć roczne dziecko samodzielnego zasypiania Jak nauczyć kilkulatka samodzielnego zasypiania Kiedy rozpocząć naukę samodzielnego zasypiania Jak nauczyć niemowlę samodzielnego zasypiania? Zanim odpowiemy na często zadawane przez rodziców pytanie, jak nauczyć dziecko zasypiania, radzimy, by najpierw skupić się na dwóch innych kwestiach. Nim odłożysz wieczorem dziecko do łóżeczka z postanowieniem nauczenia go samodzielnego zasypiania, wypracuj dwie rzeczy: stały rytm dnia wieczorne rytuały. Stały rytm dnia sprawia, że dziecko czuje się bezpieczne, jest więc spokojne. Z kolei wieczorne rytuały są sygnałem, że zbliża się czas nocnego odpoczynku. Do tych rytuałów może należeć np.: wieczorne karmienie, kąpiel, wieczorna sesja przytulania przy spokojnej muzyce, aby wyciszyć dziecko. Zanim odłożysz dziecko do łóżeczka, upewnij się, że nic nie będzie go drażnić. Dziecko, które idzie spać, nie może być głodne ani spragnione, w domu nie może być głośno, a w pokoju, w którym ma zasypiać, nie powinno być ani za zimno, ani za ciepło, dobrze też, by okna były zasłonięte, aby panował mrok lub półmrok. Po odłożeniu dziecka do łóżeczka, chwilę przy nim pozostań. Możesz zaśpiewać maluchowi kołysankę lub po prostu pogłaskać go po główce. Gdy dziecko będzie spokojnie leżało,...

Nie będziemy owijać w bawełnę – ukochany pocieszyciel dziecka może cię zawieść. Po pierwsze, jeśli malec dostanie gryzaka zbyt wcześnie, to jest zagrożenie, że nie nauczy się prawidłowo chwytać brodawki. A to może utrudnić ssanie piersi (bo ssanie piersi i smoczka wymaga innych ruchów warg i języka). Dlatego najlepiej „zaprzyjaźnić” smyka z uspokajaczem dopiero po pierwszym miesiącu życia. Po drugie, gryzak czasem sprzyja powstawaniu wad zgryzu . Dlatego lepiej nie pozwolić dziecku na jego nieograniczone ssanie (kilka razy dziennie w sytuacjach kryzysowych, przez kilkanaście minut). Do tego mogą dojść jeszcze kłopoty z mówieniem – smyk, który całe dnie spędza ze smokiem w buzi, może zacząć mówić później i do tego niewyraźnie. I po trzecie – smok jest pocieszycielem, ale nie jedynym. Dlatego zamiast go podawać, przytul smyka. To też działa! Czy to oznacza, że gryzak jest zły? Nie!!! Najważniejsze jest to, że zaspokaja potrzebę ssania (niektóre maluchy nie odłączałyby się od piersi ani na chwilę, czego nie wytrzymają żadne brodawki). No i smok jest lepszy od kicuka. Jeśli ląduje on w buzi, zastąp go pocieszycielem. Tylko z umiarem! Kształt Najlepiej, by smoczek układał się w buzi jak sutek w czasie karmienia piersią . Stąd gumka o kształcie łezki. Dzięki temu malec może trzymać język w naturalnej pozycji, a nie owijać go wokół smoczka. Dobre są gryzaki z silikonu i lateksu – pod warunkiem, że malec nie jest uczulony na któreś z tworzyw. Otwarta tarczka pozwala smykowi na swobodne oddychanie. Higiena Zanim podasz dziecku smoczek, wygotuj go (zgodnie z instrukcją producenta). Pamiętaj, że później też trzeba go myć i sparzyć przed każdym podaniem, nawet kilka razy dziennie. Gdy gryzak upadnie na podłogę, nie oblizuj go przed włożeniem do buzi dziecka, tylko umyj. W twojej ślinie mogą znajdować się wirusy i bakterie wywołujące infekcje lub...

Dziecko nie jest twoim partnerem! Ono wręcz potrzebuje twoich jasnych zakazów. Dzięki temu czuje się bezpieczniej i pewniej w świecie, który przecież dopiero poznaje. Są rodzice, którzy unikają tego słowa niczym przekleństwa. Są również i tacy, którzy go nadużywają. Jedni i drudzy popełniają błąd. Malec, który nie zna słowa „nie”, rośnie w przekonaniu, że świat jest na jego usługi. Gdy w końcu słyszy odmowę, nie może pojąć, dlaczego spotyka go taka krzywda. Poza tym w świecie bez zasad czuje się zagubiony. A dziecko, które słyszy „nie” zbyt często, buntuje się dla zasady albo staje się pokornym cielątkiem. No cóż, skrajności nie wychodzą na zdrowie. A zatem: w jakich sytuacjach i jak odmawiać? No i kiedy zacząć? Nie odmawiaj mi Noworodkowi nie powinno się odmawiać. – Takie maleństwo jest bezbronne i wrażliwe – tłumaczy Beata Płażewska, psycholog. – Potrzebuje natychmiastowego spełniania swoich życzeń. Jeśli jest głodne, chce dostać jedzenie natychmiast, a nie za pięć minut. Powinniśmy więc spełniać jego życzenia. To tak, jakbyśmy mu mówili: „Świat jest fajnym miejscem. Jeśli nawet będziesz miał kłopoty, możesz na nas liczyć”. Te wszystkie zabiegi – przytulanie, karmienie i przewijanie na czas – budują dziecięce poczucie bezpieczeństwa. Nie bój się, tak mały człowiek nie potrafi jeszcze manipulować otoczeniem. Jeśli domaga się płaczem, by mama wzięła go w ramiona, to znaczy, że tego potrzebuje. Podobnie jest z jedzeniem. Nie budzi rodziców „dla sportu” i nie rozumie, że czasem trzeba poczekać. Zgoda, ale… Jest jednak pewne „ale”. To, że dziecko musi często jeść, nie oznacza, że może traktować cię jak smoczek i sypiać z piersią w buzi. Jeśli to robi, połaskocz je w policzek. Gdy jest głodne, zacznie ssać. Jeśli nie, wypuści pierś....