9-latek prosi o świąteczne kartki na swoje ostatnie Boże Narodzenie

Gdy Alicia i Joshua wracali z kolacji, już na podjeździe domu usłyszeli płacz. Ich dzieci, Jaylynn i Jacob, zostały pod opieką wieloletniego przyjaciela Joshuy, który razem z nimi mieszkał. Płacz dobiegał z pokoju 12-miesięcznego Jacoba. 3-letnia Jaylynn bawiła się w tym czasie z psem, a opiekun dzieci... spał na kanapie.  Zadrapania, podbite oko i siniaki Rodzice dopiero rano zauważyli liczne siniaki i zadrapania na ciele Jacoba. Od razu pojechali z dziećmi do szpitala, a później na policję, żeby zawiadomić o popełnieniu przestępstwa. Lekarze zgodnie orzekli, że chłopiec został pobity – na jego twarzy było nawet widać ślad w kształcie dłoni. Przyznali, że doznając takich obrażeń, maluch miał wiele szczęścia, że przeżył.     Sprawca na wolności, bo dziecko nie umie mówić Po dwóch miesiącach od tamtego wieczoru, tata chłopca dowiedział się, że sprawa została umorzona, a były przyjaciel nie pójdzie do aresztu. Powód? Według prawa w stanie Oregon, ofiara musi zeznać, że doszło do przestępstwa – co jest absurdalne, bo roczne dziecko nie jest w stanie wyjaśnić policji, co się stało. "Sprawca powiedział, że to zrobił. Niestety, nie może być aresztowany. Najpierw trzeba wyjaśnić okoliczności sprawy, następnie ława przysięgłych musi uznać go winnym. Dopiero wtedy może iść do więzienia. Jeśli się nie mylę, jeśli uderzę kogoś w twarz i zostanie wezwana policja, od razu zakują mnie w kajdanki. Po dwóch miesiącach czekania, dowiedzieliśmy się, że zarzuty zostały oddalone, ponieważ mój roczny syn nie może powiedzieć, że go pobito, nie może pokazać, że coś go boli i że sprawca zrobił to celowo" – napisał na Facebooku tata chłopca. Nie jesteśmy w stanie zrozumieć, jak prawo może funkcjonować w takiej formie? Współczujemy rodzicom chłopca. Nie wyobrażamy sobie, jak bardzo muszą być bezradni i wściekli... Mamy nadzieję, że...

Jak by nie patrzeć, rodzina to poważna sprawa. Ale zakładając ją, można się też dobrze bawić. Podsuwamy pod rozwagę kilka pomysłów. Być może dzięki nim poczujecie się sobie jeszcze bliżsi. Sprawdź także: Rodzina to jest siła!   Narada rodzinna Stwórzcie Radę Rodzinną, do której będą należeć wszyscy członkowie rodziny. Rada od czasu do czasu musi spotykać się na zebraniach (osoby, które chodzą na zebrania, w oczach maluchów są ważne!). Ustalcie termin spotkań, np. co tydzień, raz w miesiącu, lub organizujcie je tylko w nadzwyczajnych okolicznościach. Zebrania służą wspólnemu rozwiązywaniu problemów, planowaniu np. wolnego czasu (gdzie pójdziemy w sobotę po południu, dokąd udamy się na wakacje, kogo zaprosimy na imieniny). Pamiętajcie o demokracji – głos dzieci liczy się tak samo jak wasz. Spiszcie pomysły, które podsuwają maluchy (te kontrowersyjne też). Omówcie je, wskazując wady i zalety. Sprawdź także: Kochać, znaczy szanować   Wspólna pasja Dzwonki, modele samochodów, muszle. Znajdźcie coś, co chcielibyście kolekcjonować. Wspólna pasja bardzo zbliża, pozwala spędzać razem więcej czasu i w domu, i poza nim. Dzielcie zainteresowania swoich dzieci, biorąc jednak pod uwagę, że bardzo będą się zmieniać w miarę dorastania maluchów. Od zbioru dziwnych patyków przez niezliczone ilości kasztanów, kolekcję pocztówek ze starymi tramwajami itp. Pomóżcie dziecku w gromadzeniu tych skarbów, za jakiś czas waszą uwagę pochłoną bardziej wartościowe eksponaty.   Umiejętności przekazywane z pokolenia na pokolenie Przekażcie dziecku swoje umiejętności. Przynajmniej jedną, ale za to popisową, której nauczyliście się od waszych rodziców lub dziadków, np. robienie sernika według przepisu babci, który udaje się tylko wtajemniczonym. A może żonglowanie trzema piłeczkami na miarę zręczności taty.   Kronika...

Każdy rodzic chce jak najlepiej dla swojego dziecka. Niestety zdarza się, że maluch, u którego stwierdzono chorobę, nie rozwija w pełni swoich możliwości. 8-letni Jacob jest jednak przykładem  na to, że w życiu wszystko jest możliwe. Autyzm nie był dla niego żadną przeszkodą!     Nie mogłam uwierzyć – Krótko po 4 urodzinach Jacoba usłyszałam dźwięk pianina dochodzący z pokoju. Na pianinie czasem grywa mój mąż, ale wtedy był w pracy – opowiada mama chłopca. – Poszłam zobaczyć, co się dzieje, i wtedy… moim oczom ukazał się Jacob. On grał! Nie mogłam uwierzyć w to, co zobaczyłam! – Długo szukaliśmy nauczyciela, który podejmie się pracy z 4-latkiem i to do tego autystycznym. Ale udało się – wspomina kobieta z przejęciem. – On także szybko przekonał się o darze syna i Jacob uczył się 2-3 utworów tygodniowo. Wspaniały sposób na wyrażanie emocji Po 4 latach ciężkiej i intensywnej pracy mały Jacob Velazquez zrobił niebywały postęp. Przyjęto go do Narodowej Gildii Muzyków, koncertuje z orkiestrami symfonicznymi, a także... nagrywa płytę! Matka Jacoba jest niezwykle zaskoczona sukcesem syna – Jacob nigdy nie mógł nawet chwilę usiedzieć w miejscu. Nie wiem, jak to się stało, że potrafi godzinami ćwiczyć – dodaje. – Być może to właśnie granie pozwala mu wyrażać swoje emocje i uczucia.   Wiele już słyszeliśmy historii o dzieciach, na co dzień borykających się z poważnymi problemami i potrafiącymi w niezwykły sposób odnaleźć się w świecie. Jacob, cierpiący na chorobę uniemożliwiającą mu naturalne wyrażanie uczuć, potrafi robić to poprzez muzykę. I to jest właśnie w tej historii najpiękniejsze! Zobacz także: Jak ojciec autystycznego dziecka spełnia jego marzenie Objawy autyzmu u dzieci: wczesne łatwo przegapić lub pomylić z wolnym rozwojem Spektrum autyzmu: objawy, zachowanie, zabawki dla...