Dość ubranek z napisami, które robią z ojców idiotów!

Często dzielimy się z wami wzruszającymi historiami i zdjęciami, które chwytają za serce. Tym razem jest podobnie. Na początku trudno zgadnąć, dlaczego ten mężczyzna leży na podłodze. Gdy zobaczy się zdjęcie w całości i pozna jego historię, uśmiech od razu pojawia się na twarzy. Ojciec oddany rodzinie Zdjęcie zamieściła na swoim profilu na Facebooku Amy Palmer, świeżo upieczona mama. Jest na nim jej mąż, Andre, który od razu po pracy przyjechał do szpitala, do swojego synka. Zmęczony, położył się pod łóżeczkiem i zasnął. Mogłoby się wydawać, że to nic takiego i rodzice robią dla swoich dzieci o wiele ważniejszy rzeczy. Chociaż to prawda, na co dzień takie małe gesty są najważniejsze.      "To zdjęcie ciężko pracującego mężczyzny oddanego swojej rodzinie! Po całonocnej pracy na trzecią zmianę, jest już tutaj, ze swoim synem, w szpitalu. Jest tak zmęczony, ale jest tutaj! Nagroda Ojca Roku wędruje do Andre Palmera! Kocham cię bardziej, niż wyrażą to słowa" – napisała pod zdjęciem Amy, żona Andre. Znasz to uczucie? Co zrobił twój mąż, że pomyślałaś, że należy mu się tytuł Ojca Roku? A może masz takie myśli każdego dnia, w codziennym życiu? Czytaj także:  Tata też potrafi... ubierać czworo dzieci jednocześnie! Jesteśmy pełne podziwu! To, co zrobił ten ojciec, jest niewiarygodne 20 pomysłów na zabawę malca z tatą

Dla wielu z nas wydaje się to absolutnie normalne i oczywiste, że nasz partner będzie nam towarzyszył w czasie porodu. Trudno sobie wyobrazić, by zostawił nas w takiej chwili bez wsparcia. Są mężczyźni, którzy podźwigną temat i będą naprawdę służyć ogromną pomocą w czasie rozwiązania. Są też jednak tacy, którzy będą panikować i to my będziemy musiały ich wspierać, pocieszać, lub… cucić. "Gdy odeszły wody wszystko się zmieniło..." Ten tata — Brad Kearns w ocenie sytuacji był bardzo szczery. Posłuchajcie historii, którą zamieścił na swoim profilu na Facebooku DaDMum. „Zawsze myślałem, że jestem opanowany i spokojny w trudnych momentach. Kiedy jednak otrzymałem wiadomość, że mojej żonie odeszły wody , wszystko się zmieniło. Czułem podniecenie że za chwilę zostanę tatą, że mała istotka za chwilę wyjdzie z ciała mojej żony. Oczywiście jako mężczyzna nie mogłem czuć bólu. Powiem wam coś, kiedy żona miała skurcze , ja naprawdę zdawałem sobie sprawę, o co w tym wszystkim chodzi. To tak jakbym jechał 160 km/h w dół autostrady. To było straszne uczucie. Im moja żona głośniej krzyczała, tym moje serce waliło coraz mocniej. Szybko dojechałem pod szpital, posadziłem żonę na wózku i popędziłem do lekarza. Czułem się jak olimpijczyk, któremu wszyscy przeszkadzają. Tak jak pani, która otworzyłam nam drzwi z takim pośpiechem, jakbym nie wiózł rodzącej, tylko przyszedł pół godziny za wcześnie na spotkanie miłośników książek. Przecież moja żona rodzi! "Czy czułeś/aś się kiedyś jak najgłupszy człowiek w pokoju?" Wszyscy wyglądali na zrelaksowanych, tylko nie ja. Nikt nie przejmował się, że moja żona zaraz urodzi dziecko, które na pewno jest większe, niż dziurka, przez którą przyjdzie na świat. Gdy chodziliśmy razem do szkoły rodzenia, wydawało mi się, że wiem wszystko i jestem na to przygotowany....

Jak wygląda życie, gdy rodzice nie mają ślubu? Zapytaliśmy o to Asię, Dagmarę i Magdę. Wszystkie trzy wychowują dzieci z partnerami, z którymi nie stanęły na ślubnym kobiercu. Oto, co usłyszeliśmy: Na porodówce bez ślubu Asia: Sławek mógł mnie odwiedzać i zajmować się dzieckiem bez przeszkód. Nikt nas nie pytał, czy mamy ślub. Dagmara: Nas także nikt o to nie pytał. Na poród rodzinny można zabrać kogo się chce – mamę, siostrę, przyjaciółkę. Ojca dziecka tym bardziej! Magda: Rodziłam w wodzie , a Jacek był przy mnie przez cały czas. Trzymał mnie za rękę, pomagał, masował. To, czy mamy ślub, czy nie, nikogo nie interesowało. Zarejestrowanie dziecka bez ślubu Asia: Gdy Adaś przyszedł na świat i trzeba było go zarejestrować , do urzędu stanu cywilnego wybrała się (z naszymi dokumentami i upoważnieniem) moja siostra. Usłyszała, że zarejestrować owszem, mogą, ale wówczas Adaś będzie nosił wyłącznie moje nazwisko i tylko ja będę miała prawa rodzicielskie. Wróciła więc z kwitkiem. Wyznaczono nowy termin i, jak tylko trochę pozbierałam się po porodzie, pojechaliśmy do urzędu oboje – ja i tato naszego synka. Dagmara: Gdy urodziła się nasza pierwsza córeczka, Matylda, wybraliśmy się do USC dwa tygodnie po porodzie. Rejestracja wyglądała dość uroczyście, mniej więcej jak ślub ;-) Musiałam oświadczyć, że Tomek jest ojcem mojego dziecka, on musiał to potwierdzić, a potem oboje złożyliśmy swoje podpisy. W związku z tym, że odwiedzanie urzędów tuż po porodzie nie jest szczególną frajdą (wiadomo: trzeba zostawić maleństwo pod cudzą opieką, a mama na ogół nie jest jeszcze w szczytowej formie), za drugim razem wybraliśmy się tam jeszcze przed porodem i już wtedy złożyliśmy oświadczenie . Dzięki temu, gdy Adela przyszła na świat, moja obecność przy rejestracji nie była potrzebna. Czy rodzina nalega na ślub? Magda:...