Od kiedy zaczęłam myśleć tylko o „kupkach”? - zwierzenia młodej mamy

Zbliża się wyjątkowy dzień w roku – Dzień Matki – w którym możemy podziękować naszym mamom za wszystko, co dla nas zrobiły, albo po prostu za to, że są. Bo to dzięki wam, drogie mamy, maluchy czują się bezpieczne, kochane i mogą cieszyć się beztroskim dzieciństwem . I choć macierzyństwo to nie zawsze droga usłana różami, to jest w nim też wiele pięknych i niepowtarzalnych chwil. To ty, mama, możesz towarzyszyć swojemu dziecku w najbardziej wyjątkowych momentach jego życia. W podziękowaniu za wasz codzienny trud przygotowaliśmy dla was wyjątkową laurkę – sprawdź, jakie ważne momenty w rozwoju twojego dziecka masz szansę zobaczyć jako pierwsza. Pierwszy uśmiech Choć większość rodziców twierdzi, że dziecko po raz pierwszy uśmiechnęło się do nich tuż po urodzeniu, to tak naprawdę na pierwszy świadomy uśmiech niemowlaka trzeba zazwyczaj zaczekać do ok. 8 tygodnia. Wcześniej zaczynają uśmiechać się maluchy, które mają bardzo dobry kontakt z rodzicami , czują ich bliskość – zarówno tę emocjonalną, jak i fizyczną. Dlatego im więcej będziesz przytulać brzdąca, sama się do niego uśmiechać, tym większe prawdopodobieństwo, że już w krótce maluszek odwzajemni się tym samym. Masz naprawdę dużą szansę być pierwszą osobą, której niemowlak pokaże swoje bezzębne dziąsełka w pełnym uśmiechu. Pierwszy uśmiech dziecka to naprawdę rozbrajający widok. Z pewnością na długo zapadnie ci w pamięć i będzie motywował w chwilach zwątpienia. Samodzielne trzymanie główki To preludium do samodzielnego siedzenia , a potem chodzenia. Około 4. miesiąca maluch potrafi sam trzymać główkę w pionie , gdy leży na brzuszku lub gdy trzymasz go na rękach. Brzdąc zaczyna też rozglądać się dookoła i bardziej świadomie wodzić wzrokiem za przedmiotami. Ta umiejętność zdecydowanie ułatwia mu znalezienie mamy....

Dziecko płacze, nie chce zasnąć, kłóci się z tobą lub nie chce jeść… – czujesz, że tracisz panowanie nad sobą. Masz nawet ochotę nakrzyczeć albo, co gorsza, złapać je za ramiona i mocno potrząsnąć... Na szczęście, nad złością można nauczyć się panować.  Dziecko złości cię i denerwuje? Przeczytaj nasz wywiad z psycholog Justyną Biernacką, trenerką psychospołeczną i działaczką Fundacji Mama. Justyna Biernacka prowadzi warsztaty dotyczące opanowywania trudnych emocji „Gniew – jak go wyrazić nie krzywdząc innych”. Trudno przyznać się – przed samą sobą i przed innymi – że dziecko złości albo denerwuje. Justyna Biernacka: Warto spojrzeć na emocje trochę inaczej niż zwykle. W opinii wielu z nas złość czy gniew to złe emocje. Tymczasem nie warto dzielić ich na lepsze czy gorsze i oceniać ich. Każdy z nas odczuwa całą gamę emocji – i bez względu na to, czy to przyjemne, czy nie, są one cenne. I niezwykle potrzebne. To znaczy, że jest jakiś pożytek z tego, że złoszczę się na dziecko?! JB: Wszystkie emocje to znaki-sygnały, które informują nas, w jakim jesteśmy stanie. Złość albo gniew są jak lampka ostrzegawcza w samochodzie, która informuje nas o pustym baku. Co robimy wtedy, kiedy podczas jazdy taka lampka się zaświeci? Tankujemy na najbliższej stacji benzynowej, prawda? Tak samo jest ze złością: jej pojawienie się informuje nas, że jakieś nasze potrzeby są niezaspokojone. Zobacz też: Gdy puszczają nerwy. Jak okiełznać emocje? I co powinnam zrobić, kiedy poczuję złość? JB: Przyjrzeć się jej, ale tak, jak przyglądamy się naszemu sprzymierzeńcowi. Pomyśleć: „To, że ja ją odczuwam, to dobrze, bo ona podpowiada mi, jakim jestem człowiekiem, czego potrzebuję”. Nie próbujmy jej stłumić, bo to się nie uda. Taka tłumiona złość pozostaje w nas i obraca się przeciwko nam. Jednak nie warto też...

Ile już wysłuchałaś opowieści o niekończących się torturach na porodówce , o opryskliwych położnych albo o lekarzach bez cienia empatii i taktu? Zamiast coraz bardziej się bać porodu, podziel te wszystkie historie przez dwa. Zauważyłaś, że ta koleżanka, która opowiadała o okropnej położnej, średnio raz w tygodniu obraża się na męża, mamę albo na panią z warzywniaka? A ta, której do dziś śnią się własne krzyki z porodówki , zawsze dostawała histerii na widok kropelki krwi? Pamiętaj, że poród w głównej mierze zależy od twojego nastawienia i twojej osobowości. Ciężarna - nieśmiała Natalia Nigdy się z nikim nie kłócisz, nawet jeśli sądzisz, że masz całkowitą rację. Kiedy na zebraniu w pracy szefowa prosi cię o zabranie głosu, oblewasz się rumieńcem i wybąkujesz pod nosem dwa krótkie zdania. Mimo że mieszkasz ze swoim mężem już ponad rok, on dotąd nigdy nie widział cię nagiej, bo gdy w waszej małżeńskiej sypialni robi się gorąco, ty od razu gasisz światło. Wspólna kąpiel z mężem i brzuszkiem przy świecach? Nie jesteś jeszcze na to gotowa. Na porodówce Całą ciążę będziesz zbierać się na odwagę, żeby poprosić męża, by podczas porodu wyszedł na korytarz. Zanim to jednak zrobisz, pomyśl: kto zapyta położną o możliwość skorzystania z wanny albo poprosi ją o przyniesienie piłki porodowej? Podczas rozwierania się szyjki macicy nie krzykniesz ani razu, a w czasie skurczów partych nie będziesz mogła przestać skupiać się na tym, żeby nie pobrudzić swojego prześcieradła. Co możesz zrobić? U lekarza, w sklepie (wszędzie, gdzie możesz) ćwicz głośne i śmiałe wyrażanie swojej opinii . Jeśli chcesz zamienić kalafiora na ładniejszy, masz do tego prawo i nie jesteś przy tym zołzą... Przed porodem wybierz położną , do której masz zaufanie, i umów się z nią kilka razy, abyście mogły się lepiej poznać. Jeśli nie...