Ostatki – od jutra dieta!

Zmiana nawyków żywieniowych Zmiana nawyków żywieniowych jest najważniejszym, co należy zrobić, podejmując walkę ze zbędnymi kilogramami . Zwykle to nie jedna ponadprogramowa porcja makaronu więcej spowodowała nadwagę, a raczej to, że nigdy nie jadłaś śniadań, do obiadu lubisz zamawiać colę, a warzywa zawsze przegrywają, gdy stajesz przed wyborem: frytki czy sałatka.   Jakie nawyki zmienić, żeby schudnąć? 1. Nie traktuj odchudzania jak kary . Pomyśl, że robisz to, aby dobrze się czuć, lepiej wyglądać i być zdrowym.   2. Gdy jesteś na diecie odchudzającej jadaj na mniejszych talerzach . Sprawiają, że masz wrażenie, jakbyś zjadła więcej.   3. Pij dużo wody - nie tylko dlatego, że wypełnia żołądek i oszukuje głód. Prawidłowe nawodnienie organizmu to klucz do zdrowia i dobrego samopoczucia.   4. Podjadaj surowe warzywa - male marchewki, rzodkiewki. Przygotuj do pracy takie przekąski, łatwiej będzie się oprzeć ciastkom.   5. Postaraj się ustalić z domownikami, że nie będziecie kupować chipsów, słodyczy, zup instant i innych, niewskazanych produktów. Wszystkim to wyjdzie na zdrowie.   6. Unikaj soli . Zatrzymuje wodę w organizmie i jest niezdrowa.   7. Podczas posiłku skup się na jedzeniu. Staraj się nie czytać, nie pracować i nie oglądać telewizji.   8. Jedz powoli , przeżuwając starannie każdy kęs szybciej poczujesz sytość.   9. Zamiast windy wybieraj schody - przyznaj się, ile razy wjeżdżałaś na pierwsze piętro windą.   10. Gdy masz chęć na jakiś kulinarny grzech, zajmij czymś myśli, idź pobiegać, obejrzyj film. Ale nie dręcz się, jeśli skusiłaś się na gałkę lodów, po prostu spróbuj spalić tę nadwyżkę kalorii np. tańcząc.  

Nasze dziecko jest przecież najlepsze! Trudno pogodzić się z faktem, że jakaś czynność jak mówienie , czy chodzenie nie przychodzi mu z łatwością. Syn znajomych już wiąże sznurówki, a Ty nadal kupujesz buty na rzepy. Córka koleżanki sama je łyżeczką, a Twój maluch nie zabiera się do chwytania. Tak, te sytuacje mogą powodować frustrację i powodować jedną myśl: „Coś jest nie tak. To moja wina!” Mówienie jest sprawą indywidualną, co nie oznacza, że możesz ją ignorować. Spokojnie, na każdy problem jest rozwiązanie. 1. Nie panikuj, to nie jest Twoja wina! Nie staraj się na siłę szukać winy w sobie. Do mówienia można dziecko zachęcać, ale nie zmusić. Co należy zrobić? Udaj się z dzieckiem do pediatry oraz do psychologa dziecięcego, którzy sprawdzą co jest przyczyną opóźnień w mówieniu. Zdarza się, niezwykle rzadko, że wynika ono z jakiejś postaci autyzmu, udaru, porażenia mózgowego lub innych zaburzeń. Nie diagnozuj dziecka samodzielnie ani przez Internet. Porozmawiaj z lekarzem, zrób badania. To jedyna droga, aby wykluczyć chorobę. 2. Nie reaguj na krzyk dziecka. Zabrzmiało kontrowersyjnie? Dziecko, które jeszcze nie mówi często wyraża emocje i prośby przez krzyk lub wydaje dźwięki typu „yyyyy” pokazując o co mu chodzi. Nie daj się! Kiedy krzyczy, nie reaguj impulsywnie, bo wówczas jest to odpowiedź w dziecięcej komunikacji. Staraj się dopytać o co chodzi. Nazywaj wszystkie przedmioty, które pokazuje. Układaj proste zdania, żeby określić sytuację. Wtedy powoli nauczy się, że krzykiem niczego nie osiągnie. 3. Motywuj dziecko do mówienia. Nie chodzi tu o wprowadzenie nakazów i zakazów, ale o uświadomienie dziecku, że przyszedł czas na zmiany. Jeśli maluch nie jest chory, motywujmy go do nazywania przedmiotów zamiast jedynie wskazywania. Jeśli podejmie próbę wysłowienia się – nagradzajmy go. Pokażmy mu, że mówienie jest fajne!...

Pediatrzy zalecają, aby niemowlę otrzymywało mleko matki co najmniej do szóstego miesiąca życia. W tym momencie trzeba włączyć do jego diety nowe produkty. Jak jednak postępować, gdy zakochany w mamie trzylatek nie chce zasnąć inaczej niż przy piersi? Podpowiadamy, co zrobić, aby odstawienie od piersi nie było przykrym przeżyciem. Prawie każda kobieta może karmić swoje dziecko piersią, dostarczając mu w ten sposób nie tylko składników odżywczych, ale i dużo uczuć i miłości. Ostatnie badania dowodzą, że kobiety karmiące swoje dziecko w czasie pierwszych dwóch godzin po porodzie dwukrotnie wydłużają okres karmienia w porównaniu z matkami, które rozpoczynały karmienie dopiero pięć-siedem godzin później. Pediatrzy z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie zalecają, aby dziecko było karmione wyłącznie pokarmem naturalnym do szóstego miesiąca życia. Tak karmione dzieci są zdrowsze, bardziej odporne i spokojniejsze. Coś się kończy, coś się zaczyna Ssanie piersi jest dla dziecka czymś więcej niż tylko zaspokajaniem pragnienia i głodu. Bliskość mamy podczas karmienia sprawia, że czuje się ono spokojnie i bezpiecznie. Są to uczucia niezbędne do jego prawidłowego rozwoju . Niemowlę czuje ciepło ciała i zapach matki, zapamiętuje jej twarz i głos. To wspaniałe chwile, podczas których pomiędzy matką a dzieckiem wytwarza się niezwykła, niepowtarzalna więź. Nadchodzi jednak moment, kiedy trzeba pożegnać się z piersią mamy. To nie tylko zmiana sposobu odżywiania, ale i zmiana w relacji matka – dziecko, naturalny proces, który pozwala dziecku na uniezależnienie się. Kiedy karmimy po raz ostatni? Zdania pediatrów są podzielone. Niektórzy zalecają karmienie piersią przez pierwszy rok życia, inni twierdzą, że także w drugim jest to bardzo korzystne dla dziecka (m.in. ze względu na zgryz dziecka, mający wpływ na jego mowę). Mamy często odstawiają dziecko od...