Pierścień i róża – recenzja audiobooka

Posłuchajcie, jak opowieść o króliku z kapelusza interpretuje Artur Barciś. Mistrzostwo świata. I jeszcze ta muzyka Astora Piazzoli !   Tym, którzy nigdy nie słyszeli o Karampuku, wyjaśniam, że ten śmieszny królik urodził się w czasie występu Miguela Campinello w jego cylindrze. Nic dziwnego, że mały uszaty Karampuk uważa magika za swego/swą matkoojca.    Bohaterami opowieści jest zatem ta przedziwna para. Królik , który zachowuje się jak małe dziecko, i magik uosabiający rodzica. Widoczne to jest na każdym kroku. Przeczytajcie zresztą poniższy fragment, aby się o tym przekonać:   Karampuk z mistrzem Miguelem, trzymając się za ręce, wyszli wreszcie w podskokach na ulicę. Sprawiali wrażenie rozbawionych przyjaciół, którzy wracają z jakiegoś bardzo udanego przyjęcia. Było późno i po ulicach spacerowało niewiele osób. ”Całe szczęście - myślał sobie mistrz Miguel - że jest ciemno i nie widać, jak się wygłupiam. Strach pomyśleć, co by to było, gdybym tak musiał podskakiwać w świetle dziennym...” ”Co za pech - myślał sobie w tym czasie Karampuk - że akurat jest noc i że tak mało ludzi widzi mój spacer z najsłynniejszym magikiem świata, który jednocześnie jest moimi rodzicami. Ubrany jestem w śliczny płaszcz, a na głowie mam jego magiczny cylinder. Naprawdę szkoda, że na ulicach jest tak mało ludzi...” Ludzie zresztą nie bardzo zwracali uwagę na tę dziwną parę. O tej porze na ulicach miast dzieją się najrozmaitsze rzeczy i widok dwóch wesołych, wracających do domu przyjaciół, nie jest niczym nadzwyczajnym. Że szli podskakując sobie co chwila? Cóż, radość może się objawiać w różny sposób. Jeden sobie podśpiewuje, a inny znów może sobie podskakiwać. Wolno mu, byle robił to kulturalnie i nie zakłócał innym wieczornego spokoju.   Prawda, że to fantastyczna opowieść? Lubię takie książki, które mogą czytać i...

Akcja toczy się w XVIII wieku, w czasach, gdy po morzach świata grasowało wiele pirackich statków. Posłuchajcie, czyta Stanisław Biczysko. Będzie sporo emocji z dreszczykiem. Historię pirackiego skarbu opowiada Jim, główny bohater, a przy okazji powieściowy narrator. Chłopiec jest synem właściciela gospody, w którego ręce trafia mapa z zaznaczonym miejscem ukrycia skarbu pirata Flinta. Ta mapa zresztą narobi rodzinie sporo kłopotów. Na gospodę napadną bandyci, chłopiec z matką uciekną do najbliższej wioski. W domu dziedzica Jim zdradzi ,  że jest w posiadaniu pewnego kuferka, w którym znajduje się mapa. Przy okazji się dowie, że mapa wskazuje wyspę, na której ukryty jest skarb pirata. Dziedzic kupi statek Hispaniola, zwerbuje załogę, i wyśle ją  na poszukiwanie wyspy. Nie wie jednak biedaczysko, że wśród marynarzy znajdą się kompani pirata, którzy także marzą o zdobyciu skarbu. Jim też znajdzie się na statku, bo właściciel zatrudni go jako chłopca okrętowego. Na czele ekspedycji stanie kapitan Bill, osobistość wyjątkowo niechlujna, a funkcję kucharza okrętowego obejmie Długi John Silver bez nogi, z gadającą papugą na ramieniu, pirat podstępny i sprytny. Rozpoczyna się wielka przygoda pełna niebezpieczeństw, zagrożeń, zawirowań. A w samych ich centrum znajduje się Jim Hawkins, chłopiec odważny, ciekawy świata, i trochę szalony. Ta książka wciąga, bo pisarz potrafi tak budować fabułę, i tak prowadzić akcję, że czytelnik nie może się od niej oderwać. No bo jak się oderwać od tych pirackich opowieści, od tych pirackich piosenek, z których najbardziej znana to: Piętnastu chłopów na Umrzyka Skrzyni – Jo-ho-ho! I butelka rumu! Diabli i trunek resztę bandy wzięli. Jo-ho-ho! I butelka rumu! Proponuję wam wersję czytaną przez aktora. Stanisław Biczysko robi to znakomicie. Posłuchajcie. Wszak to klasyka gatunku. I jeszcze jedno. Książki mogą...

Interpretuje te niesamowite przygody Andrzej Szopa , znakomity aktor teatralny, filmowy, dubbingowy. Posłuchajcie, bo pan Andrzej czyta przekonująco. Silny, pewny siebie i żądny przygód amerykański kowal trafia do zamku Camelot, gdzie wraz z królową Ginewrą mieszka król Artur, legendarny władca średniowieczny. Tam także ciekawski Jankes spotka całą śmietankę rycerstwa na czele z Lancelotem, a także najsławniejszego czarownika tamtych czasów - Merlina. Ale zanim stanie się kims ważnym, ważniejszym od samego Merlina, zostanie posądzony o ludożerstwo i skazany na śmierć. Właśnie w lochu sprytny kowal postanowi wykorzystać swoją przewagę nad niedokształconymi (tak przynajmniej sądzi) ludźmi średniowiecza i zacznie zdobywać sławę kogoś o wiele mądrzejszego niż sam Merlin, ba, mądrzejszego niż król Artur. Butnemu Jankesowi się wydaje, że jego dość powierzchowna wiedza z przyszłości pozwoli mu zdobyć przewagę nad mieszkańcami Camelotu i stać się prawdziwym władcą średniowiecznego królestwa. Oczywiście pomysł nie wypali, bo kowal wpadnie we własne sidła. Ale o tym dowiecie się z książki, której dobrze sie słucha, choć została napisana w XIX wieku. Nie będziemy się teraz zastanawiać, o co chodzi pisarzowi, co demaskuje, dlaczego kpi z dawnych legend. Potraktujcie tę powieść jak interesującą historię pewnego sprytnego Jankesa, któremu się wydawało, że może być nawet szefem samego Lancelota i pierwszym w państwie Artura czarodziejem. Kowal pozostanie kowalem, błędni rycerze błędnymi rycerzami. Wy natomiast świetnie się zabawicie, bo sporo w tej opowieści dobrego humoru, dużo zaskakujących sytuacji i całkiem dużo tak typowej dla pisarza ironii. Fajna wakacyjna przygoda. Dobrze się po lekturze tej książki śni. Jankes na dworze króla Artura Autor: Mark Twain Czyta: Andrzej Szopa Wydawca: Lissner Studio Nośnik: CD w formacie mp3 Czas nagrania: 6 godzin 14...