Pierwsza, druga, a może trzecia? Która ciąża jest najlepsza?

Moja pierwsza ciąża przebiegała nadzwyczaj spokojnie: czułam się świetnie i miałam mnóstwo energii. Uznaliśmy z mężem, że skoro nie przeszkodziła mi w nauce, warto zdecydować się na drugą ciążę jeszcze podczas studiów. Gdy zobaczyłam dwie upragnione  kreski, nie posiadałam się ze szczęścia. I choć to był dopiero początek, już szukałam wózka, łóżeczka i innych akcesoriów... Początek ciążowych dolegliwości Niestety, mój wesoły nastrój nie trwał długo, bo pojawiły się różne dolegliwości: mdłości, omdlenia, zawroty głowy, a także brak ochoty na cokolwiek. Podczas zajęć na uczelni wyglądałam jak wrak człowieka. Powtarzałam sobie: „Byle do 12. tygodnia, a potem już będzie lepiej”. Owszem poczułam się wtedy lepiej, jednak – jak się później okazało – to był dopiero początek niespodzianek! I to nieprzyjemnych. Przeczytaj, jaka jest idealna różnica wieku między dziećmi W drugiej ciąży - gorsze samopoczucie Podczas pierwszej ciąży biegałam, skakałam, uprawiałam sport i robiłam wiele innych rzeczy. Podczas drugiej ledwo mogłam wstać, bo bardzo bolały mnie mięśnie i kręgosłup. Powiedziałam sobie jednak, że nie poddam się i że nie wezmę urlopu dziekańskiego. Byłam bardzo zawzięta i zdeterminowana. Chciałam wszystkim pokazać, że w ciąży można normalnie funkcjonować, a więc również studiować. Zrób test, czy jesteś gotowa na drugie dziecko Czy zdążę przed porodem? Mijały kolejne miesiące, a ja robiłam się coraz grubsza i coraz bardziej markotna. Starałam się być na wszystkich zajęciach i zdawać egzaminy w terminie, jednak pod koniec było już naprawdę ciężko. Przypuszczalny termin porodu ustalono na 13 czerwca. Pomyślałam sobie, że nie mogę urodzić w tym czasie, bo 26 czerwca mam ostatnie egzaminy. „O nie! Nie po to tyle przeszłam, żeby zdawać poprawki we wrześniu i spędzić wakacje na...

" Czy będę mogła mieć dzieci? " - to było pierwsze pytanie, jakie zadałam lekarzowi. Powiedział, że problemów z zajściem w ciąże nie będę miała, ale... będę miała problem z donoszeniem ciąży . Po roku od operacji zaczęły się nowe, zaskakujące problemy - z jakiegoś nieznanego powodu nie występowała u mnie owulacja.  Ciąża jak byk W ciążę zaszłam w najmniej spodziewanym przez nas momencie. Lekarz powiedział nam, że tak długo wyczekiwane przez nas jajeczko jest za małe i za słabo rozwinięte, aby mogło dojść do zapłodnienia . A jednak. Spóźniał mi się okres, brzuch i piersi nabrzmiały. Zrobiłam test ciążowy . Jestem w ciąży. Po kilku dniach - podczas badań - ginekolog potwierdził ciążę. Nie potrafiłam w to uwierzyć, ale jego słowa: "Ciąża jak byk" mówiły wszystko. O tym radosnym fakcie zawiadomiliśmy najbliższych, mówiąc: "Gratulacje! Zostaniesz babcią / dziadkiem/ ciocią/ wujkiem itd.". Widzieć ich miny - bezcenne! Ciąża Sama ciąża była dla nas pięknym okresem i wspaniałą motywacją do działania. Mąż znalazł siły na studia (i to w trybie dziennym!), na pracę i na opiekowanie się mną w zagrożonej ciąży. Czułam się niezwykle szczęśliwa. Od pierwszej chwili z całych sił pokochałam nasze maleństwo , czułam się za nie odpowiedzialna. Nie miałam żadnych dolegliwości, typu nudności, wymioty, zawroty głowy, zmiany emocjonalne . Musiałam się tylko oszczędzać, ponieważ w związku z operowaną szyjką macicy został mi założony podtrzymujący ciążę szew okrężny .  Cieszyłam się każdą chwilą, każdym ruchem dziecka, każdym badaniem USG, każdą informacją o zdrowiu maleństwa. Dodatkowo, co było niezwykle zabawne, bardzo dużo się śmiałam nawet z najbardziej błahych rzeczy. Mój brat, a obecnie ojciec chrzestny synka, żartował, że przez te moje napady śmiechu , dzieciątko będzie chyba najweselszą istotą na...

Biorąc pod uwagę zegar biologiczny, ponad połowa ciąż w Polsce zasługuje na miano późnych lub choćby trochę spóźnionych, bo kobiety rodzą teraz zwykle pierwsze dziecko po 25. roku życia. Nic dziwnego – dwudziestokilkulatki skupione są na studiowaniu, pierwszej pracy, wchodzeniu w związki, urządzaniu mieszkania. To wszystko między innymi także po to, by stworzyć dobre warunki dla potomstwa. Wpisujesz się w ten scenariusz? Jesteś właśnie w ciąży, mimo że zbliżasz się do trzydziestki? A może już ją przekroczyłaś? Zamiast drżeć o dziecko, ciesz się swoim stanem. O konsultację poprosiliśmy prof. dra hab. n. med. Tomasza Niemca, ginekologa położnika. Zobacz też: Kalkulatory ciąży - niezbędnik przyszłej mamy   1. Dlaczego nie trzeba się bać późniejszej ciąży? Trzydziestka to idealny wiek na urodzenie dziecka: edukacja zakończona, kariera rozpoczęta, organizm w pełni sił, nic tylko rodzić. Wiele twoich koleżanek też pewnie niedługo zostanie mamami – będziesz mogła liczyć na wsparcie, wspólne tematy do rozmów, a dziecko zyska kolegów do zabawy. Po 35. roku życia statystycznie rośnie jednak ryzyko komplikacji ciążowych wiązanych z wiekiem. Ich powodem nie jest jednak wiek, tylko stan zdrowia przyszłej mamy i jej tryb życia. Jeśli dbasz o siebie, jesteś w dobrej formie, nie cierpisz na przewlekłe choroby, ciąża, nawet późna, powinna przebiegać bez zakłóceń. 2. Czy późna ciąża oznacza więcej wizyt u lekarza? Kobieta w ciąży chodzi do lekarza co miesiąc, może się jednak zdarzyć, że ze względu na stan zdrowia lekarz zechce widywać cię częściej. Jeśli na coś chorujesz lub chorowałaś, powiedz o tym lekarzowi na pierwszej wizycie. Wiedza o tym, że masz np. nadciśnienie, cukrzycę, wadę serca lub wzroku, jest dla niego bardzo istotna. Ciąża wpływa na pracę wszystkich narządów, więc dolegliwości mogą się nasilić lub wywołać...