Swoją przygodę z ratownictwem rozpoczęłam w liceum. Wstąpiłam wtedy do drużyny harcerskiej, a po roku pojechałam na trwający trzy dni kurs pierwszej pomocy. To tam poznałam fanatycznych ludzi, którzy zarazili mnie ideą niesienia pomocy innym. Będąc członkiem Grupy Ratownictwa, działającej wówczas przy Hufcu ZHP Kielce brałam udział w wielu przedsięwzięciach – szkoląc między innymi dzieci. Później były studia i dalsza działalność wolontarystyczna.
A teraz? A teraz mam dwie fantastyczne córki, męża, który wspiera mnie we wszystkich działaniach, pracę którą lubię i dalszą działalność wolontarystyczną – w Grupie Ratownictwa PCK Ostrowiec. No i oczywiście mam moje najmłodsze dziecko – blog Dzieciaki Ratują.
Gdyby ktoś dwa lata temu powiedział mi, że będę pisała bloga nie uwierzyłabym mu. W naszym domu bardzo często pojawia się różnego rodzaju sprzęt do nauki pierwszej pomocy, a dziewczynki ciekawe wszystkiego dopytują - co to, po co, pokaż jak się ratuje. Córki zabieram ze sobą praktycznie wszędzie. Pewnego dnia prowadziłam zajęcia dla Grupy Ratownictwa PCK Ostrowiec Św. Wyjęłam fantoma, a moja 4 latka bez słowa podeszła do niego, ułożyła rączki i spytała - to tak? Zdjęcie, które zostało zrobione Zuzi podczas tych zajęć wrzuciłam na Facebooka. Znajomi dawali lajki i pisali, że super, że oni nie umieją udzielać pierwszej pomocy, że też by chcieli uczyć tego swoje dzieci. Zdjęcie zostało kilkakrotnie udostępnione z podpisem – godne naśladowania. Troszkę mnie to zdziwiło ale zrozumiałam, że wokół mnie nadal jest mnóstwo osób które o udzielaniu pierwszej pomocy rozmawiały ostatni raz na kursie prawa jazdy lub na zajęciach w liceum/technikum. Namówiona przez Kingę i Wiolę, zmotywowana przez znajomych wprawiłam tę blogową maszynę w ruch.
Ktoś mi zarzucił, że zmuszam moje córki do nauki udzielania pierwszej pomocy - w żadnym wypadku! Dla nich jest to świetna zabawa. Gdy pytam - "bawimy się w ratowanie?" - dziewczynki krzyczą - "tak, tak!" i od razu dzielą kto ratuje, a komu mama robi rany. Jest przy tym mnóstwo śmiechu, zabawy ale i nauki!
Dokładnie tak samo jest na zajęciach w przedszkolu czy najmłodszych klasach szkoły podstawowej. Dzieciaki chętnie naklejają plasterki na namalowane rany, schładzają oparzenia, opatrują rany na głowie, a przy okazji opowiadają o swoich wypadkach. Dzięki takim zajęciom najmłodsi nie tylko uczą się pierwszej pomocy ale również oswajają się z urazami, którym mogą ulec. Dla moich córek rozbite kolano nie jest niczym strasznym, a kolorowy plasterek to najlepszy opatrunek.
A dorośli? Dorośli boją się udzielać pierwszej pomocy. Gdy pytam moich kursantów dlaczego tak jest, jedni odpowiadają że boją się odpowiedzialności, a inni że swojej niewiedzy. Prawda jest taka, że wielu z nas swój ostatni kurs pierwszej pomocy miało kilkanaście lat temu - w liceum lub na kursie prawa jazdy i od tamtego czasu nie odświeżali tej wiedzy. Co najgorsze duża część społeczeństwa nie widzi potrzeby nauki udzielania pierwszej pomocy - bo przecież ani mi, ani moim najbliższym nic się nie stanie. Nie raz usłyszałam przed rozpoczęciem zajęć, które organizowali dla swoich pracowników pracodawcy "po co mnie tu przysłali – mogę w tym czasie zrobi to czy tamto", "to będą zmarnowane godziny".
Udzielanie pierwszej pomocy nie jest niczym trudnym i warto "bawić się" w to z dzieciakami już od najmłodszych lat. Dzięki temu wykształcimy w nich wrażliwość na ludzką krzywdę i nauczymy odpowiedniego postępowania w sytuacjach kryzysowych. Spróbujcie sami! Wystarczy czerwona pomadka, gaza, bandaż i plaster! A wszystkich rodziców zachęcam do udziału w kursach czy warsztatach dotyczących udzielania pierwszej pomocy. Poszukajcie, bo w wielu miejscach w Polsce takie zajęcia są darmowe
Jak ratować a jak nie? Czytaj więcej na blogu Katarzyny Klepacz: Dzieciaki Ratują - polecamy!
Czytaj wywiad z Kasią Klepacz, ratowniczką medyczną, blogerką i mamą dwóch córek.
Skorzystaj z rabatu na cały asortyment, również na produkty przecenione! Oferta dostępna w butiku przy ul. Kopernika 53a w Łodzi i na fiore.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Rabat do -30% na wybrany asortyment dostępny w butiku stacjonarnym i na riskmadeinwarsaw.com Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Rabat do wykorzystania w sklepie stacjonarnym Origins w Galerii Krakowskiej oraz na origins.eu. *Rabat nie obejmuje mini produktów i produktów już przecenionych. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
30% rabatu na cały asortyment przy zakupach za min. 229zł. Rabat nakłada się w koszyku po wpisaniu kodu oferty i spełnieniu warunków oferty. Nie łączy się z innymi ofertami. Nie dotyczy produktów przecenionych, pomadek Almost Lipstick in Black Honey, miniproduktów, zestawów oraz nowości. Oferta dostępna w salonach firmowych i na clinique.com.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat 25% na zakupy za minimum 499 zł w sklepie internetowym www.karcher.pl. Oferta dotyczy produktów nieprzecenionych z kategorii Home&Garden i nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie www.
Rabat 20% na biżuterię Artelioni dostępne w salonach i na apart.pl. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Kiedy na świecie pojawiły się moje dzieci, pojawił się też strach o nie. Pewnie go znacie. Czy będzie zdrowe? Czy ta kupka nie wróży przypadkiem biegunki? O, kicha – znów będzie chorować? I to przerażenie, że gdyby mojemu dziecku coś się stało... Dobra wiedza – mniejszy strach Można się przerażać i nie robić nic. Albo przygotować się na wypadek . Wszelki. Bo dzieci broją, psocą i mają tysiąc pomysłów na minutę. Najczęściej kończą się one jedynie siniakiem czy guzem, ale bywają też poważniejsze obrażenia. Warto wiedzieć, jak wówczas reagować. Nie chcę, żeby zabrzmiało to pompatycznie, ale można dzięki takiej wiedzy uratować dziecku życie . Pierwsza pomoc w małym palcu Od 29 kwietnia w kioskach można kupić wydanie specjalne „Kurs Pierwszej Pomocy". Jest przeznaczone dla rodziców. Bo musisz wiedzieć, że sposób udzielania pierwszej pomocy czasami uzależniony jest od wieku, np. inaczej ratuje się niemowlę, które nie oddycha, a inaczej nieoddychające dziecko powyżej 1. roku życia. Podobnie jest z zadławieniem. W wydaniu znajdziesz mnóstwo informacji na temat zdrowia i bezpieczeństwa dziecka: instruktaże krok po kroku (resuscytacja, zadławienie, oparzenie, złamanie, krwotok, zatrucie) podpowiedzi, jak zadbać o bezpieczeństwo dziecka w domu, na podwórku, podczas zabawy i w czasie podróży prawa małego pacjenta wywiady z ratownikami, lekarzami, policjantami, dzięki którym przekonasz się, jak czasem niewiele trzeba, by wydarzył się wypadek, i niewiele trzeba, by fachowo pomóc dziecku Zobacz też: Foteliki samochodowe - bezpieczna podróż Najlepsi eksperci Patronem wydania została Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy , która jest autorem programu edukacyjnego „Ratujemy i Uczymy Ratować" . Co to oznacza? To, że w gazecie znajdziesz rzetelne i najbardziej aktualne informacje dotyczące zasad udzielania ...
Boisz się, że wpadłabyś w panikę, gdyby ktoś na ulicy zasłabł? Nie wiesz, ile razy uciskać serce, a ile razy robić sztuczny oddech? Ale to wcale nie znaczy, że twoje dziecko też nie będzie wiedziało, co robić. Przeciwnie, może świetnie dać sobie radę – przekonuje dr Narcyz Sadłoń, który prowadzi w przedszkolach zajęcia z udzielania pierwszej pomocy. Przedszkolak ma udzielać pierwszej pomocy? To nie jest za wcześnie na taką naukę? Nie. Mam cztery córki (Kasia 1,5 roku, Helenka 4,5 roku, Wanda 5,5 roku, Hania 15 lat) i Dorotkę – lalkę fantom do resuscytacji. Dziewczynki uciskają jej klatkę piersiową, robią sztuczne oddychanie. Gdy niedawno usypiałem Kasię, poprosiła o Dorotkę. Myślałem, że chce z nią zasnąć, a ona zaczęła jej uciskać klatkę piersiową! Pewnie do końca nie rozumie po co, ale jednak to robi... Helenka i Wanda są moimi asystentkami w przedszkolach, gdzie prowadzimy zajęcia z udzielania pierwszej pomocy już dla trzylatków. To gry i zabawy, które mają uwrażliwić i wykształcić u maluchów pewne odruchy i nawyki. Im młodsze dzieci, tym bardziej są chętne do tego typu zajęć. Przybiegają, wołają: „Panie doktorze, jeszcze my!”. Dorosły często boi się, że uciśnie coś nie tak. A dziecko się nie boi? Dorośli mają więcej lęków. Wychowaliśmy się na starych schematach, jak ratować życie, i one w nas pokutują. Zaczynamy się zastanawiać, ile razy powinniśmy ucisnąć, a ile razy zastosować sztuczny oddech. Ten cały proces myślowy wytrąca z podejmowania działania. Boimy się, że zaszkodzimy. Poza tym, jeśli nigdy nie przećwiczyliśmy na fantomie, obawiamy się, że pomoc będzie nieskuteczna. Uciśniemy za mocno i jeszcze komuś uszkodzimy żebra? Właśnie! A dzieci nie mają takich lęków. Dlatego warto od najmłodszych lat uczyć je prostego schematu ratowania życia. Z naszych szkoleń wynoszą jedno: jedyny błąd, który możemy...
Nie lubią weekendów ani Sylwestra, na obiad najczęściej jedzą kanapki, a czas mierzą zwykle długością dojazdu do wezwania. Najbardziej boją się wypadków samochodowych, szczególnie, gdy usłyszą od dyspozytora, że w aucie jechało również dziecko. Ratownicy medyczni – co tak naprawdę wiemy o ich pracy? – Do nas nie trafia się z przypadku. Nie chcę powiedzieć, że potrzebne jest powołanie, bo to za duże słowo, ale na pewno odpowiednia osobowość – mówi Tomasz Klepacz, ratownik medyczny z pogotowia ratunkowego w Ostrowcu Świętokrzyskim . – Jako ratownik pracuję już 10 lat i z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że bez mocnych nerwów i pozytywnego nastawienia do tej pracy człowiek nie ma tu czego szukać. Fałszywe alarmy to zmora ratowników Teoretycznie wezwanie karetki to ostateczność, po którą powinniśmy sięgać wyłącznie w sytuacjach zagrożenia życia. W praktyce ratownicy nieraz jeżdżą do grypy czy kaszlu. Bywa, że przyjeżdżają do pacjenta i słyszą prośbę o… wypisanie recepty na konkretny lek. – Czasem, głównie od starszych pań, słyszymy tłumaczenie w stylu: „Skończyło mi się lekarstwo, a jest ślisko i bałam się, że po drodze do przychodni się przewrócę” – mówi pan Tomasz. Najwięcej wezwań jednak jest do pijanych: śpiących albo leżących bez przytomności np. na chodniku: – Między nami, ratownikami, mówimy o takich pacjentach: „Leży, problem nieznany”. I nawet jeżeli podejrzewamy, że ten „nieznany problem” polega na spożyciu alkoholu, to zawsze trzeba jechać, by sprawdzić, czy jednak to nie jest też np. uraz głowy, udar, utrata przytomności. Wezwanie przyjmuje dyspozytor pogotowia ratunkowego i to on decyduje, czy na miejsce zdarzenia wysłać karetkę podstawową czy tzw. eskę (karetkę specjalistyczną). Obie mają identyczne wyposażenie, różnią się tylko – a może raczej: aż – składem...
