Po co dzieciom korzenie

Jakie dobrze wychowane dziecko! – dzisiaj coraz rzadziej można usłyszeć takie słowa. ostatnio trochę straciły na znaczeniu... nadal jednak warto o nich pamiętać! Dziś grzeczność nie oznacza już pokory i ślepego posłuszeństwa, potakiwania starszym. Są jednak pewne cechy i zachowania, których nadal warto uczyć. Pomóc dziecku wyrosnąć na człowieka asertywnego, pewnego siebie, ale i dobrze wychowanego, to nie lada wyzwanie. Ale jaka satysfakcja, gdy się uda! Co to właściwie znaczy? Podstawa grzeczności to uważne odnoszenie się do innych ludzi. Tylko z pozoru brzmi to prosto. Powinnaś nauczyć malucha umiejętności słuchania innych i okazywania im uwagi, uprzejmości: od „proszę” i „dziękuję”, przez oddawanie przysług tym, którzy ich potrzebują, po gotowość niesienia prawdziwej pomocy. Grzeczność to korzystanie ze swoich praw bez ograniczania praw innych – domaganie się różnych rzeczy w sposób uprzejmy (np. umiejętność dopilnowania swej kolejki na zjeżdżalni bez pchania się i bicia). Kulturalne zachowanie przy stole. Szanowanie dobra wspólnego – śmieci rzucamy do kosza, a nie na chodnik, a stare gazety i czasopisma oddajemy na makulaturę, by ocalić lasy. Każdy z nas obawia się, że dobrze wychowane dziecko nie poradzi sobie we współczesnej dżungli. „Jeśli nie nauczę brzdąca walczyć o swoje, inni odepchną go i nic nie wskóra!” Cóż, sztuką jest wychować malca tak, by potrafił osiągać cele bez przemocy. Grzeczny to nie znaczy pokorny! Raczej – szanujący innych i znający swą wartość, umiejący domagać się respektowania swoich praw. Czyli – zamiast walnąć kolegę wpychającego się przed niego w kolejkę do zjeżdżalni, malec powinien umieć nie dać się odepchnąć i wyrazić w sposób cywilizowany: „Nie zgadzam się na to”. Taka nauka, oczywiście, musi potrwać – trudno tego...

Już pięć lat czaruje nas swoim uśmiechem jako policjantka w serialu „Złotopolscy”. Ostatnio Anna Dereszowska zagrała w największych hitach kinowych i telewizyjnych: „Tajemnicy twierdzy szyfrów”, „Testosteronie” oraz „Świadku koronnym”. W lutym zobaczymy ją na dużym ekranie w filmie „Lejdis” w roli wojującej feministki Korby. Potem czeka ją długi urlop – macierzyński... – Pani kariera nabrała ostatnio niebywałego tempa. A tu szykuje się przerwa. Na wiosnę zostanie Pani mamą. Nie chciałabym na długo wycofywać się z pracy, ale moi znajomi, którzy już są rodzicami, mówią, że kiedy dziecko przychodzi na świat, to priorytety zupełnie się zmieniają. Będę musiała jakoś pogodzić pracę z wychowaniem. Nie wyobrażam sobie, żebym cały czas grała, a moim dzieckiem zajmowała się opiekunka. – Jak Pani zareagowała na wiadomość, że jest Pani w ciąży? Najpierw był lęk. Nawet kiedy się bardzo pragnie dziecka, to chyba zawsze na początku pojawia się niepewność, jak będzie dalej. Zwłaszcza przy pierwszej ciąży. Trzeba życie podporządkować czemuś nowemu. Na szczęście przez dziewięć miesięcy można się z tą myślą oswoić. Mój strach wynikał również stąd, że mam spore zobowiązania finansowe, wzięłam kredyt na mieszkanie. – Czyli najpierw był strach. A teraz? Pomyślałam sobie, że to dobrze, że tak się stało. W przeciwnym razie odkładałabym pewnie decyzję o zajściu w ciążę w nieskończoność. To dla mnie bardzo dobry zawodowo czas i przykro będzie mi z wielu ról rezygnować i odrzucać ciekawe propozycje. Dla aktorki nigdy nie ma dobrego momentu na dziecko. Zawsze się wydaje, że zaraz nadejdzie życiowa rola. A życie płata różne figle. Czasem aktorki decydują się na dziecko, bo akurat nic się ciekawego nie dzieje, a kiedy już są w 2., 3. miesiącu ciąży, zjawia się...

Oto kilka sprawdzonych sposobów, by podczas tegorocznego świętowania maluch jak najwięcej skorzystał, a ty najmniej straciła. Krok pierwszy - małe, słodkie prezenciki Nawet gdy maluch jest na tyle mały, że nie ma szans, by ci pomógł, pielęgnuj ten obyczaj. Zapakuj słodki upominek w ładny papier z dużą kokardą. Wytłumacz, dla kogo go szykujesz, i opowiedz o czekającym was spotkaniu. Pamiętaj też, by poczęstować dziecko swoim wypiekiem! Pamiętaj! Jeśli wybieracie się do rodziny z małymi dziećmi, zróbcie także dla nich malutkie paczuszki. Wystarczy mandarynka lub pierniczek w pudełeczku, a miłe zaskoczenie murowane. Taki wstęp pozwoli twojemu maluchowi od razu zaprzyjaźnić się z nowymi kolegami. Krok drugi - szybkie przygotowania Kilkanaście miesięcy to trudny wiek – niby dziecko samodzielne, nie lubi ograniczania swobody, ale to nadal małe dziecko. Nawet największy buntownik pragnie, by go przytulać, dbać o jego potrzeby, ograniczać mu nadmiar wrażeń i pilnować rytmu dnia. Spakuj więc ukochanego misia lub wóz strażacki, weź kocyk i deserek w słoiczku. Pamiętaj! Zwłaszcza w obcym domu zachowaj stałą porę snu, nie zmuszaj do jedzenia. A przede wszystkim szanuj wybory malca. Chce się bawić z boku, ma do tego prawo. Jeśli woli siedzieć u cioci na kolanach, nie przeszkadzaj. Oczywiście, pamiętając, że niespełna dwulatek czuje się bezpieczniej, gdy wie, że to dorośli wyznaczają granice. W chaosie się gubi i zaczyna niepokoić. Krok trzeci - wyjątkowe uroki zimy Może zamiast narzekać na ziąb i w pośpiechu wpakowywać się do samochodu lub taksówki, zaczniecie ten dzień od spaceru? Wybierzcie ładną trasę do domu przyjaciół lub dziadków albo zacznijcie od spotkania w parku czy lesie. Taka miniwycieczka pozwoli maluchowi nieco się wyszaleć. Pamiętaj! Jeśli zamienicie eleganckie ubrania na wygodne sportowe buty i kurtki, bez żalu dacie się ponieść...