Szokujące kartki z opisami porodów – obejrzyj galerię

Dzień 23 sierpnia 2010 r. zapamiętam na długo – to właśnie wtedy zrobiłam test ciążowy , który pokazał dwie kreski. Ucieszyłam się bardzo, mimo że z mężem dopiero myśleliśmy o drugim dziecku . Jednak ono samo wybrało sobie termin przyjścia na świat. Jednak radości towarzyszył też smutek – dwa tygodnie wcześniej ginekolog wykryła u mnie torbiel na jajniku i jakiegoś guza na tarczycy. Na szczęście szybko okazało się, że guz na jajniku wchłonął się, a wyniki badań hormonu tarczycy miałam w porządku; musiałam być tylko pod kontrolą endokrynologa. Mogłam więc w pełni cieszyć się ciążą.  Wiadomość o chorobie taty zwaliła mnie z nóg Co prawda od początku męczyły mnie mdłości i zamiast tyć chudłam, jednak pocieszałam się, że w końcu to minie. Tak też się stało – skończyłam I trymestr i dolegliwości ustąpiły. Zaczęłam myśleć, jak to będzie, gdy pojawi się nowy członek rodziny. Tak mijały sobie kolejne miesiące, aż nadszedł 18 luty 2011 r.. Mój tata trafił do szpitala z bólem brzucha. To był piątek, w sobotę tata był operowany, a to co usłyszeliśmy po operacji, zwaliło nas z nóg. Okazało się, że tata ma guza trzustki , który niestety nie nadaje się już do usunięcia, były też przerzuty. Pozostało mu kilka miesięcy życia...  Ta choroba to przeze mnie?! To, co działo się później, pamiętam jak przez mgłę. Byłam w takim szoku, że nie mogłam się uspokoić. Obwiniałam się o tę chorobę . A dlaczego? Może to wyda się głupie, ale gdy byłam w pierwszej ciąży, tata również poważnie zachorował. Tak więc, gdy teraz usłyszałam tę diagnozę, stwierdziłam, że to moja ciąża przynosi pecha . Teraz myśląc o tym, wiem, że to było głupie myślenie, ale wtedy krzyczałam tylko, że nie chcę być już w ciąży.  Następne dni były bardzo ciężkie. Z jednej strony musiałam dbać o siebie i...

Nadszedł dzień, który był wyznaczony jako termin porodu . Lekarz prowadzący moją ciążę powiedział, żebym przyjechała do szpitala na kontrolę, nawet jeżeli nie będę miała skurczy.   Zjedliśmy z mężem śniadanie, na wszelki wypadek (gdybym musiała zostać w szpitalu) zabrałam ze sobą wszystkie badania , które robiłam podczas ciąży, oraz torbę z rzeczami.  Czekałam 4 godziny Na izbie przyjęć wyjaśniłam pielęgniarce, że miałam zgłosić się na kontrolę . Wzięła ode mnie wszystkie i kazała czekać na wezwanie. Czekałam... cztery godziny. Po tym czasie młoda dziewczyna, chyba studentka, zaprosiła mnie do gabinetu. Zostałam wstępnie zbadana, zrobiono mi m.in. badanie KTG. Pół godziny leżenia, przekręcania się z boku na bok, budzenia dzidziusia, który akurat w tym czasie sobie spał.  Po tych badaniach zjawił się mój lekarz. Zrobił mi badanie USG ; okazało się, że mój maluszek jest sporych rozmiarów. Uznał, że skoro jestem już w szpitalu, a maleństwo jest dobrze rozwinięte, będę miała cesarskie cięcie .  Czekałam 12 godzin Niestety zjadłam rano śniadanie, więc trzeba było odłożyć. I tak sobie czekałam. Czekałam. Myślałam nawet, że o mnie zapomnieli, ale po 12 godzinach czekania przyszła moja kolej. Przed operacją musiałam jeszcze odpowiedzieć na kilka pytań, m.in. na co jestem uczulona. Po wywiadzie przewieziono mnie na salę, gdzie czekała już miła pani anestezjolog. Przygotowywała mnie do znieczulenia zewnątrzoponowego . W między czasie na salę weszły pielęgniarki i położne, które miały po porodzie zająć się dzieckiem. Jedna z nich zaczęła opowiadać koleżankom, jak to jej znajoma rodziła dziecko, a ono zaraz po porodzie zmarło. Kompletnie się mną nie przejmowały, a ja pod wpływem tej historii zaczęłam się bardzo denerwować . Bałam się, że ze mną będzie podobnie.  Czekałam na płacz dziecka...

13 listopada 2014 roku ruszyło pierwsze w Polsce badanie, które ma sprawdzić, jak często na polskich porodówkach dochodzi do łamania praw rodzących kobiet. Badanie wykaże także, jak wiele z kobiet odebrało swoje porody jako negatywne, traumatyczne doświadczenie. – Podstawowe badanie obejmuje okres od 2012 roku, w którym w Polsce wprowadzono „Standardy Postępowania Medycznego przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki okołoporodowej sprawowanej  nad kobietą w okresie fizjologicznej ciąży, fizjologicznego porodu, połogu oraz opieki nad noworodkiem”. Do tej pory nie było monitorowane czy opisane w dokumencie standardy okołoporodowe są przestrzegane w szpitalach położniczych – mówi inicjatorka akcji, Karolina Piotrowska, psycholog, mama dwóch synów. Ankietę mogą wypełnić również mamy, których poród odbył się po 2005 roku. Dzięki temu będzie można sprawdzić, czy wprowadzenie dokumentu przyniosło jakieś zmiany. Ankieta została stworzona w ramach akcji Lepszy Poród , która walczy o godne i pełne szacunku traktowanie kobiet na porodówkach. Akcja ruszyła w październiku i w ciągu zaledwie półtora miesiąca zdobyła wielką popularność i udowodniła, że problem nadużyć wobec rodzących jest bardzo wielki. Uczestniczki akcji publikują na Facebooku kartki z opisem ich doświadczeń porodowych . Pojawiło się wśród nich wiele opisów przykrego naruszania praw kobiet i poruszających sytuacji, w obec których nie wyciągnięto konsekwencji. W ramach akcji są także zbierane podpisy pod petycją „Stop łamania prawa na porodówkach" . Organizatorki inicjatywy Lepszy Poród postanowiły zbadać jak dużym jest to problemem, żeby uświadomić adresatom petycji i opinii publicznej, że należy pilnie zająć się realnym podwyższeniem w Polsce standardów opieki okołoporodowej. Żeby wziąć udział w badaniu wystarczy wypełnić...