Znieczulenie podpajęczynówkowe najczęściej stosowane podczas cesarskiego cięcia [zalety i wady]
Znieczulenie podpajęczynówkowe polega na wprowadzeniu do płynu mózgowo-rdzeniowego środka znieczulającego poprzez nakłucie kręgosłupa w jego dolnym odcinku. Przeciwskazaniem są choroby układu krążenia. Ten rodzaj znieczulenia uważany jest za najkorzystniejszy przy cesarskim cięciu i daje mniej powikłań niż znieczulenie ogólne.
Znieczulenie podpajęczynówkowe jest często stosowane w zabiegach ginekologicznych i podczas cesarskiego cięcia. Jest ono korzystne, gdyż w porównaniu ze znieczuleniem ogólnym mniej obciąża organizm. Po jego zastosowaniu kobieta cały czas zachowuje świadomość, więc może od początku do końca uczestniczyć w narodzinach swojego dziecka, a po urodzeniu maluszka bardzo szybko zająć się opieką nad nim. Może też od razu karmić piersią, ponieważ leki stosowane w znieczuleniu nie przechodzą do jej mleka.
Znieczulenie podpajęczynówkowe:
Na czym polega znieczulenie podpajęczynówkowe
Znieczulenie podpajęczynówkowe (nazywane też rdzeniowym, podoponowym, z ang. continuous spinal anaesthesia – CSA) jest jednym z najczęściej wykonywanych znieczuleń i potocznie nazywane jest „znieczuleniem w kręgosłup".
Polega na nakłuciu igłą w odcinku lędźwiowym kręgosłupa przestrzeni podpajęczynówkowej i wstrzyknięciu do płynu mózgowo-rdzeniowego niewielkiej ilości leku miejscowo znieczulającego. Dzięki temu kobieta nie czuje bólu, ale pozostaje świadoma i w kontakcie z otoczeniem.
Znieczulenie podpajęczynówkowe wykonuje się wówczas, gdy czas przewidywanej operacji jest dłuższy niż 10 minut, ale krótszy niż trzy godziny. Czas trwania znieczulenia wynosi od 2 do 4 godzin. Ten rodzaj znieczulenia uważany jest za stosunkowo bezpieczny dla dziecka, ponieważ środek znieczulający nie przenika do krwi płodu.
Kiedy można wykonać znieczulenie podpajęczynówkowe
Aby można było podać ten rodzaj znieczulenia w trakcie cesarskiego cięcia, konieczna jest wcześniejsza konsultacja anestezjologiczna.
Przeciwwskazaniami do wykonania znieczulenia podpajęczynówkowego są:
- zaburzenia krzepnięcia krwi,
- sepsa,
- schorzenia układu krążenia, np. ciężka stenoza zastawek serca,
- podwyższone ciśnienie śródczaszkowe.
Jak się zakłada znieczulenie podpajęczynówkowe
Kobieta musi siedzieć lub leżeć na boku, następnie:
- skórę i tkankę podskórną znieczula się miejscowo, aby wprowadzenie igły do przestrzeni podpajęczynówkowej nie było bolesne,
- wkłucie wykonuje się na linii kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, między wyrostkami kolczystymi, najczęściej na poziomie między trzecim a czwartym kręgiem lędźwiowym,
- środek znieczulający podaje się do przestrzeni podpajęczynówkowej z płynem mózgowo-rdzeniowym,
- następuje wyłączenie czucia poniżej miejsca podania znieczulenia, w ciągu kilku minut nogi stają się ciężkie, niewładne.
Podczas zabiegu stan pacjenta jest monitorowany przez lekarza anestezjologa i pielęgniarkę anestezjologiczną.
Zalety znieczulenia podpajęczynówkowego
Możliwość w pełni świadomego uczestniczenia kobiety w porodzie, a po urodzeniu dziecka natychmiastowego kontaktu z nim, to największe zalety tego rodzaju znieczulenia.
Wśród atutów medycznych znieczulenia podpajęczynówkowego wymienia się także:
- mniejsze obciążenie dla organizmu w porównaniu ze znieczuleniem ogólnym – kobieta oddycha samodzielnie, co zapobiega powikłaniom ze strony układu oddechowego,
- długie działanie opóźniające wystąpienie bólu pooperacyjnego,
- możliwość kontaktu słownego z pacjentem,
- wcześniejsze spożycie pierwszego posiłku w przeciwieństwie do znieczulenia ogólnego.
Wady znieczulenie podpajęczynówkowego
W przypadku zastosowania tego rodzaju znieczulenia trzeba liczyć się z możliwością wystąpienia skutków ubocznych i powikłań. Należą do nich:
- silny ból głowy (zespół popunkcyjny) – nasila się w pozycji stojącej, aby mu zapobiec, profilaktycznie stosuje się leżenie na płasko przez 24 godziny po zabiegu,
- utrudniona opieka i karmienie dziecka z powodu konieczności leżenia po zabiegu,
- wymioty,
- zakażenie w miejscu wkłucia,
- ból kręgosłupa,
- zatrzymanie moczu,
- podrażnienie korzeni nerwów rdzeniowych,
- spadek ciśnienia tętniczego krwi,
- zwolnienie czynności serca,
- zatrzymanie oddychania i krążenia,
- nudności.
Skutki uboczne zastosowania znieczulenie podpajęczynówkowego mogą pojawić się jeszcze w trakcie jego trwania lub kilka dni po znieczuleniu, jednak częstotliwość ich wystąpienia jest niska.
Źródło: proicu.pl
Zobacz także:
- Zobacz, jak wygląda poród przez cesarskie cięcie! Ten film zapiera dech!
- Cesarka a astma u dziecka – jest ryzyko, mówią naukowcy
- Na ból przy porodzie nie tylko cesarka. 8 rodzajów znieczulenia