Pożegnanie matki idealnej

O szkodliwości ideału matki Polki, o przegranych mężczyznach, którzy muszą odgrywać role wojowników i o tym, że warto czasem wezwać policjanta do dziecka – z psycholog Ewą Woydyłło rozmawia Marcin Fabjański Ewa Woydyłło, doktor psychologii, pisarka, tłumaczka i działaczka na rzecz praw człowieka. Pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii oraz w Fundacji Batorego, wykłada gościnnie na wielu uczelniach i dla Fundacji ABC XXI – Cała Polska Czyta Dzieciom. Autorka kilku książek, w tym „Zaproszenia do życia”, „Sekretów kobiet” i wydanej niedawno „My, rodzice dorosłych dzieci”. Specjalizuje się w pomocy ludziom uzależnionym. Rozpowszechnia w Polsce leczenie według modelu Minnesota opartego na filozofii Anonimowych Alkoholików. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Świętego Jerzego przyznawanym przez „Tygodnik Powszechny”. Zawsze gdy lecę samolotem i słyszę instrukcję, żeby w wypadku awarii najpierw samemu zakładać maskę tlenową, a dopiero potem dziecku, coś się we mnie buntuje. Pani twierdzi w swojej książce, że taka strategia ma sens. I nie chodzi tylko o samolot, ale także o całe życie. – Rodzic tylko wtedy pomoże swojemu dziecku, jeśli sam będzie silny. Najpierw powinien zadbać o siebie, potem o syna lub córkę. Inaczej jego pomoc będzie nieskuteczna. Często bywa tak, że chce pomóc niby dzieciom, a naprawdę sobie. Matce, która nie umie znaleźć sobie miejsca w życiu i spełniać się inaczej niż przez dzieci, można tylko współczuć. Powinna nauczyć się cieszyć tymi dziećmi, a nie tęsknić za nimi bez końca. Wychowywanie dziecka dla siebie, żeby do końca świata czerpać z niego pożytek – nie tylko materialny, także emocjonalny – świadczy o wewnętrznym ubóstwie. O tym, że nie chce się nauczyć być kimś innym niż tylko matką. Czy istnieje jakaś technika...

Sprawdź, czy jako tata nie jesteś Piotrusiem Panem ! Odpowiedz na poniższe pytania: 1. Mówią o tobie, że jesteś uroczy, umiesz być na luzie i masz poczucie humoru? 2. Czy twoja żona narzeka, że jest zmęczona , bo „wszystko jest na jej głowie”? 3. Lubisz pełnić wobec swojego dziecka rolę fajnego kolegi ? Jeździsz z nim na rowerze i na rolkach, ale w jego przedszkolu rzadko można cię spotkać? 4. Czy często zmieniasz miejsca pracy, a nawet profesje? A może masz pracę, która jest mało dochodowa , ale za to bardzo przyjemna dla ciebie? 5. Czy bliscy ci ludzie zarzucają ci niedojrzałość i nieodpowiedzialność? 6. Czy twoje hobby jest dla ciebie ważne na tyle, że często stawiasz je przed sprawami związanymi z rodziną? 7. Czujesz, że drzemie w tobie chłopiec? 8. Czy ktoś zarzuca ci niesłowność ? 9. Lubisz się bawić? 10. Często się spóźniasz? 11. Czy skutki twoich działań zaskakują czasami nawet ciebie? 12. Czy mimo to że masz żonę i dziecko (a może nawet dzieci), jesteś silnie związany ze swoimi rodzicami, a szczególnie z mamą? 13. Nie zajmują cię domowe obowiązki ? 14. Lubisz, kiedy twoja żona opiekuje się tobą? Wyręcza cię w codziennych sprawach, i podejmuje istotne dla rodziny decyzje? Lubisz ją za siłę , którą w sobie ma? 15. Czy twój wygląd jest dla ciebie bardzo ważny? 16. To żona, a nie ty, chodzi z dzieckiem do lekarza? Ty prawdopodobnie i tak byś zapomniał, którego dnia i o której godzinie trzeba stawić się z dzieckiem w przychodni? 17. Zdarza ci się udawać, że nie ma problemów , choć wiesz, że one są i należałoby je rozwiązać?[CMS_PAGE_BREAK] Jeśli na większość pytań odpowiedziałeś twierdząco , jesteś PIOTRUSIEM PANEM , czyli ojcem zbyt wyluzowanym i... nieodpowiedzialnym. Jesteś osobą towarzyską, lubianą i umiesz się bawić. I lubisz siebie. Nie...

Z psycholożką Beatą Chrzanowską rozmawiamy o tym, gdzie są idealne mamy (są gdzieś?), jak być szczęśliwą mamą (to już jest możliwe) i jak sobie poradzić z błędami, które wszystkie mamy robią (co zrobić, gdy dałaś dziecku klapsa i bardzo tego żałujesz). Zdenerwowałam się na niemowlę, nakrzyczałam na starsze dziecko. Chyba nie nadaję się na matkę? Według mitu idealnej matki – zupełnie się nie nadajesz. Na szczęście to tylko mit, że mama małego dziecka zawsze jest wspaniała: spokojna, rozsądna, wyrozumiała i cierpliwa... ...to nie są cechy superbohatera. Ale nie są to też cechy stałe. Z naszymi cechami charakteru nie jest tak, jak z kolorem oczu, który mamy jeden na całe życie. Poziom np. naszej cierpliwości zależy od wielu czynników. Kiedy jesteśmy bardziej zmęczone, będzie­my mniej cierpliwe – to normalne. Tymczasem często, gdy zza naszego wizerunku perfekcyjnej mamy wychyli się na chwilę zła czarownica, zaczynamy bać się samych siebie i marzymy, aby ktoś wziął sobie to dziec­ko. Wyrzucamy sobie brak uczuć macierzyńskich, a tymczasem złość na dziecko czy frustracja, którą czujemy, to najczęściej zwykłe zmęczenie. Znam takie mamy, dla których wyrzuty sumienia są nieodłącznym elementem życia. Czy to normalne, że wciąż się o coś obwiniają? Bardzo często chcemy doskoczyć do ideału matki, jaki budujemy we własnych głowach. Tymczasem dziecko wcale nie potrzebuje idealnej mamy. Jemu do pełni szczęścia wystarczy matka, która jest wystarczająco dobra , czyli zwyczajna. Większość matek taka właśnie jest, a to oznacza, że większość dzieci jest szczęśliwa ze swoimi mamami. ZOBACZ TEŻ: Czy jesteś dobrą mamą? Quiz z niespodzianką Wystarczająco dobra mama, czyli jaka? To taka, która się może zdenerwuje, ale nie da swojemu dziecku klapsa? Nie należy dawać klapsów, bo to oznaka bezradności rodzica i przemoc, która...