Przedszkola publiczne

Przedszkola waldorfskie (steinerowskie) są otwarte jedynie kilka godzin dziennie. Wynika to z faktu, że duży nacisk kładzie się na przebywanie dziecka z rodzicami. Z tego też względu czesne w przedszkolu waldorfskim nie jest tak wysokie, jak np. w przedszkolach prywatnych. Jakie jeszcze cechy przedszkoli i szkół waldorfskich (bo istnieją także steinerowskie szkoły podstawowe) sprawiają, że cieszą się ono popularnością rodziców? Spis streści : Dla kogo przedszkole waldorfskie będzie najlepsze? Czym jest przedszkole waldorfskie (steinerowskie): program Cechy przedszkoli waldorfskich, czyli wady i zalety Dla kogo przedszkole waldorfskie będzie najlepsze? Przedszkola waldorfskie z pewnością są bardzo przyjaznym miejscem, które docenią zwłaszcza takie dzieci, które: lubią być w centrum uwagi, do zabawy nie potrzebują plastikowych klocków, lalek czy samochodzików (w przedszkolach steinerowskich zabawki wykonane są jedynie z ekologicznych materiałów i próżno tu szukać reklamowanych w mediach zabawek wielkich firm), cenią stały rozkład zajęć, nie potrzebują telewizora, komputera ani telefonu, by świetnie się bawić, uwielbiają zabawę i prace twórcze (w programie nie ma tradycyjnej nauki liczenia czytania czy pisania), będą kontynuować naukę w szkole waldorfskiej (w tradycyjnej szkole może być im trudno się odnaleźć). Czym jest przedszkole waldorfskie (steinerowskie): program Program przedszkola waldorfskiego jest zgodny z zasadami pedagogiki niemieckiego filozofa Rudolfa Steinera (to od jego nazwiska pochodzi druga nazwa: przedszkole steinerowskie). Dzieci uczą się poprzez naśladownictwo i powtarzanie. Najważniejszy jest tu rytm – każda czynność ma swoje miejsce w określonym czasie (np. najpierw czytanie, potem rysowanie itp.). Maluchy bawią się zabawkami wykonanymi z naturalnych surowców (szyszki,...

Mali Skandynawowie uczą się dwóch, a nawet trzech języków obcych. Nasze maluchy nie są wcale mniej zdolne, też mogą szybko opanować np. angielski. Bo małe dziecko uczy się go w sposób naturalny, niejako „przy okazji”. A ty możesz ułatwić swojemu bystrzakowi początki. Zapisz wcześnie Badania wskazują, że to właśnie kilkulatki mają największe zdolności wykorzystywania partii mózgu, które są odpowiedzialne za naukę języków. Angielski w przedszkolu pozwala osłuchać się z językiem. Wczesna nauka nie wpływa negatywnie na rozwój mowy. Język ojczysty (ten, którym posługują się rodzice) nie pomyli się dziecku z żadnym innym, a mowa rozwinie się prawidłowo. Owszem, zauważono, że np. dzieci dwujęzycznych rodziców zaczynają mówić nieco później (mózg potrzebuje więcej czasu na segregację nabytej wiedzy), za to zwykle lepiej radzą sobie z nauką w ogóle. Około 80 proc. zdolności uczenia się rozwija się bowiem przed ukończeniem ósmego roku życia. Wtedy tworzą się w mózgu główne drogi nerwowe – połączenia (synapsy) między komórkami nerwowymi. Im więcej informacji dostaje mózg, tym więcej synaps tworzy. A im więcej synaps, tym bardziej rozwija się pamięć, kojarzenie, logiczne myślenie! Wybierz dobre zajęcia Może to być angielski w przedszkolu (także wtedy masz możliwość ingerencji, jeśli twoim zdaniem zajęcia nie są prowadzone dobrze) lub w szkole języków obcych. Możesz też pomyśleć o angielskim prywatnie dla grupy dzieci – porozmawiaj ze znajomymi, którzy mają maluchy w podobnym wieku. Nauka powinna odbywać się poprzez zabawę, inaczej malutkie dziecko nie będzie chciało się uczyć. Nie opieraj się tylko na zapewnieniach prowadzącego lub dyrekcji przedszkola, weź choć raz udział w zajęciach. Byle jakie (choć może tańsze) nie mają sensu! Zwróć uwagę, czy nauczyciel ma dobry kontakt z dziećmi, umie nad nimi zapanować, przyciągnąć ich...

Niektórzy rodzice są tak zagorzałymi przeciwnikami telewizji, że po prostu wyrzucili telewizor z domu. Jednak psycholodzy podchodzą do takich pomysłów sceptycznie. Telewizja to nieodłączny element życia większości ludzi – argumentują. Dziecko, które w ogóle nie ma z nią kontaktu – nie zna popularnych programów czy bohaterów – czuje się wśród kolegów wyobcowane. Bywa, że rówieśnicy uznają je za dziwaka (bo nie wie np. kim jest Ciasteczkowy Potwór) czy wręcz z niego kpią. Ale argumentów przemawiających za tym, by telewizor jednak w domu został, jest więcej. To świetne źródło wiedzy o świecie Odpowiednio dobrane przez rodziców programy sprzyjają rozwojowi dziecka – twierdzą pedagodzy. Zapewniają maluchowi rozrywkę, rozwijają zainteresowania, uczą pożądanych zachowań. Ułatwiają też naukę, bo dziecko przyswaja i zapamiętuje informacje dużo lepiej, gdy czerpie je nie tylko z książek, ale też za pomocą dźwięków i obrazów. Dowiodły tego liczne badania naukowe. Wykazały one m.in., że mali miłośnicy „Ulicy Sezamkowej” byli dużo lepiej przygotowani do rozpoczęcia edukacji szkolnej niż dzieci, które nie oglądały tego programu. Jego fani nie tylko dobrze znali litery, cyfry i kształty, ale też lepiej sobie radzili z nawiązywaniem kontaktów w grupie. Ale też uczy bierności i agresji Zbyt długie ślęczenie przed ekranem szkodzi maluchom – ostrzegają pedagodzy. Dziecku brakuje wtedy czasu na inne rozwijające zajęcia, np. rysowanie czy kopanie piłki. Staje się przy tym bierne, ma słabo rozwiniętą wyobraźnię, nie jest w stanie na niczym dłużej się skupić. Jednak najcięższy zarzut stawiany telewizji przez pedagogów to uczenie dzieci agresji. Nasze pociechy po prostu powtarzają w realnym życiu to, co widzą na ekranie. Patrząc na filmy, w których bohaterowie bez przerwy się tłuką, zaczynają akceptować przemoc....