Warto jeść razem

Choć zasiadanie do stołu z rodziną jest bardzo ważne aż dla 82 proc. Polaków, to przeciętnie poświęcamy na wspólny posiłek zaledwie 23 minuty dziennie! I to włączając w ten czas gotowanie. Tak wynika z badań, które zostały wykonane na zlecenie marki Knorr w 2008 roku. Gdy ma się małe dziecko, tym bardziej brakuje na to czasu, ale jest to jeszcze ważniejsze. A może by tak już od dziś postarać się to zmienić? Bo posiłki nie są tylko okazją do zaspokajania głodu, choć na pierwszy rzut oka tak się wydaje. Codzienne spotkania przy stole dają dużo więcej i są okazją do czegoś ważniejszego. Wspólne posiłki… 1. Kształtują zdrowe nawyki żywieniowe Nawet jeśli twoje dziecko jest bardzo malutkie i dopiero nauczyło się samodzielnie siedzieć, posadź je przy stole z całą rodziną. To ważne, by już od najmłodszych lat widziało, co jedzą dorośli, i uczyło się, jak zdrowo się odżywiać. W pewnym momencie, gdy już będzie gotowe, samo sięgnie po to, co jedzą wszyscy, a potem się w tym rozsmakuje. Z pewnością właśnie tak będzie, o ile sami jecie… zdrowo. Dobre nawyki żywieniowe nabyte w dzieciństwie przy rodzinnym stole zostają do końca życia. To, że dzieci często jedzące posiłki z rodziną jedzą zdrowiej, potwierdzają zresztą naukowcy. Badania prof. Matthew Gillmana z Harwardzkiej Szkoły Medycznej pokazały, że dzieci, które regularnie jadały z rodziną, najczęściej spożywały więcej owoców i warzyw, mniej smażonych potraw, nasyconych tłuszczów i tłuszczów trans, a także piły mniej napojów gazowanych niż te, które na ogół jadały same.   2. Zapobiegają nadwadze Ta sprawa wiąże się oczywiście z dobrymi nawykami żywieniowymi (patrz wyżej), czyli jedzeniem zdrowych i wartościowych produktów, ale nie tylko. Okazuje się również, że ponieważ jedzony z rodziną posiłek staje się...

Gdy Zosia miała trzy latka, przeszła dość poważną chorobę. Straciła apetyt i karmienie jej odbywało się przy użyciu różnych „zabawiaczy”. Po pewnym czasie apetyt wrócił, ale Zosia podczas jedzenia bawi się, kręci, odchodzi od stołu, a my biegamy za nią z łyżeczką albo opowiadamy zajmujące historie. Wiem, że popełniliśmy błąd, ale nie umiemy znaleźć wyjścia z tej sytuacji. To tym trudniejsze, że babcia, która nam pomaga, uważa, że najważniejsze jest to, by dziecko było prawidłowo odżywione. Jak nakłonić córeczkę, żeby jadła sama, bez pomocy zabawek i bajek? Co zrobić, gdy, jak już czasem bywało, Zosia nie będzie chciała w ogóle jeść? Maria z Wrocławia Warto spróbować jeść, przynajmniej niektóre posiłki, razem z dzieckiem. Kiedy tylko będzie to możliwe, proszę usiąść do stołu całą rodziną. Wtedy Zosia zobaczy, że każdy je sam i nie robi wtedy niczego innego. Jeśli nie będzie chciała jeść tego, co Pani dla niej przygotuje, czekając na zabawę, proszę po prostu sprzątnąć talerzyk, mówiąc: „Chyba nie byłaś dziś głodna, bo ja i tata skończyliśmy już śniadanie”. Proszę się nie martwić, że dziecko (mając tak troskliwych rodziców) zagłodzi się, nie jedząc jednego posiłku. Trudno się dziwić, dziewczynka przyzwyczajona do wesołej zabawy podczas jedzenia sama z niej nie zrezygnuje. To Państwo muszą się uzbroić w cierpliwość, gdy po raz kolejny będzie oczekiwała takich „atrakcji” przy stole oraz postarać się przekonać babcię, że rezygnacja z nich wyjdzie małej na dobre. Prawidłowe odżywianie to nie tylko odpowiednia ilość i jakość posiłków, ale też ich forma. A to oznacza, że jemy w tym czasie, nie czytamy gazety ani nie bawimy się zabawkami. Proszę mi wierzyć, że po jakimś czasie Zosia sama poprosi o jedzenie, gdy poczuje głód. Nie należy jej o tym zbyt natarczywie przypominać ani podawać...

Joanna Drzazga – mama 10-letniej Matyldy i 7-letniego Leopolda – zanim napisała książkę, 5 lat spędziła z rodziną we Francji. Miłośniczka gotowania i zwolenniczka wychowywania dzieci w bogatej kulturze smaku, znalazła się we właściwym miejscu.  We Francji trafiłam na podatny grunt. Tam jedzenie jest jednym z najważniejszych elementów kultury. Francuskie dzieci od maleńkości dostają jasny komunikat: jedzenie jest bardzo ważne, tak samo, jak maniery przy stole. Nie ma mowy o grymaszeniu ani specjalnym "dziecięcym" menu. Dzieci prawie od samego początku jedzą to samo, co dorośli – tłumaczy autorka książki.   Francuskie dzieci wzrastają w kulturze celebrowania wspólnych posiłków. Jedzenie nie kojarzy im się z przymusem, bo jest normalną częścią życia, która nie podlega dyskusji. Jest oczywiste, że rodzina je wspólnie, przy stole, te same potrawy. Dla dzieci nie robi się wyjątków. Tymczasem polscy rodzice powszechnie borykają się z problemem " niejadka ". Jeżeli rozłożyć go na części pierwsze, okaże się, że apetyt dzieci byłby w porządku, gdyby nie nasze rodzicielskie grzeszki i zaniedbania. Zobaczmy, co możemy zrobić, żeby dzieci jadły wszystko i z chęcią. Wspólne posiłki z dziećmi JD: We Francji to jest rytuał. Cała rodzina siada do stołu razem. Dzieci od początku uczą się, że są sytuacje, w których trzeba się zachować w określony sposób. Ja sama nie jestem bardzo surową matką. Moje dzieci mogą się wytarzać w trawie i być brudne, ale przy stole mają się zachowywać porządnie. To jest podstawa. Nie mogą też odejść od stołu kiedy im się podoba, tylko powinny zapytać o pozwolenie. To, oczywiście, dotyczy nieco starszych dzieci. Ważne, żeby młodsze dzieci uczestniczyły w posiłkach od początku i, w miarę możliwości, jadły to, co reszta rodziny.  Nie wykluczajmy dzieci z żadnego aspektu...