Kiedy dziecko zacznie wymawiać literę „r”

Dzieci uczą się mówić jakby mimochodem: bez mozolnego wkuwania słówek, tabeli czasów, listy wyjątków. Nie mając pojęcia o tym, co to jest podmiot, a co orzeczenie, rozszyfrowują gramatykę swojego języka. Naukowcy od wieków głowią się, jak to możliwe. Jedni uważają, że maluchy zaczynają mówić dzięki wrodzonej wiedzy o właściwościach ludzkiej mowy, inni – że uczą się tego od podstaw, jak jazdy na nartach. Nie ma natomiast wątpliwości co do jednego: mówienie ma ścisły związek z myśleniem. Polski dla nienarodzonych Dziecko zaczyna się uczyć, zanim przyjdzie na świat! Choć dźwięki, które docierają do wnętrza maminego brzucha, są stłumione i niewyraźne, nienarodzony maluszek może dzięki nim poznawać melodię i rytm języka, którego używają jego bliscy. W latach 70. amerykańscy naukowcy poprosili przyszłe mamy, by często i czule zwracały się do swoich nienarodzonych dzieci. Wszystko to zostało nagrane. Gdy po porodzie noworodki zabrano (w tamtych czasach przynoszono je matkom tylko do karmienia), okazało się, że maluchy bezbłędnie rozpoznają odtworzone z taśmy głosy swoich matek! Słysząc znajome słowa, natychmiast się uspokajały. Reagowały także na głosy innych kobiet, jednak zdecydowanie słabiej i z opóźnieniem. Zaś dzieci kobiet, które w ciąży nie mówiły do pociech w jakiś specjalny sposób, w ogóle nie zwracały uwagi na tego typu nagrania. Rytm i melodia Dziecko od początku komunikuje się z otoczeniem. Po narodzinach wydaje krzyk, który znaczy: „O rany, oddycham!”. Płacząc, oznajmia: „Jestem głodny!”, „Mam mokro!”, „Nudzę się!”. Gdy ma dwa, trzy miesiące, zaczyna gruchać (głużyć), czyli wydawać gardłowe dźwięki. Robi to odruchowo. Co ciekawe, gruchają też dzieci głuche, a więc nie ma to nic wspólnego ze słyszeniem. Półroczny maluch zaczyna gaworzyć, czyli świadomie...

  Sposób mówienia będzie miał ogromny wpływ na życie Twojego dziecka. Wady wymowy obniżają poczucie własnej wartości, ograniczają kontakty towarzyskie, a w szkole utrudniają naukę pisania i czytania. Dlatego wsłuchaj się uważnie w to, jak Twoje dziecko komunikuje się ze światem, a jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, zwróć się o pomoc do logopedy. Wcześnie rozpoznane zaburzenia można zlikwidować odpowiednimi ćwiczeniami. Niezgodnie z kalendarzem Większość dwulatków potrafi już budować swoje pierwsze proste zdania z dwóch, trzech słów. Ale są i takie maluchy, które nawet w trzecim roku, ku przerażeniu rodziców, uparcie milczą albo posługują się najwyżej kilkoma dźwiękami. Trzeba zbadać wtedy słuch. - Poślizg kontrolowany Jeśli Twoja pociecha jest chłopcem, w pierwszym roku życia często chorowała, a „ciężka” mowa jest tradycją w Waszej rodzinie, to na pierwsze słowa dziecka możesz poczekać dłużej. Może nie mówić tyle, co rówieśnicy, ale z pewnością wkrótce to nadrobi. - Weź pod lupę swoje zachowanie Zdarza się, że opóźnienie rozwoju mowy jest spowodowane... tak, tak – przez rodziców. To oczywiste, że gorzej mówią dzieci zaniedbywane, ale i te, które mają bardzo zapracowane mamy i tatusiów. Nawet kochający rodzice mogą niechcący przyczynić się do opóźnienia rozwoju mowy pociechy. Zastanów się, czy przypadkiem nie zaspokajasz potrzeb dziecka zanim je wyrazi? Jeśli tak jest, maluch po prostu nie ma po co mówić. Podobnie jest, jeśli to Ty dużo mówisz i nie zostawiasz już „miejsca” dziecku. A może stosujesz dużo nakazów i zakazów? Niektóre dzieci wtedy milkną, by podkreślić swoje zdanie. Wizyta u psychologa powinna poprawić sytuację. - A może nie słyszy? Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, zgłoś się z dzieckiem do audiologa. Pamiętaj, że niesłyszące maluchy reagują na mimikę, ruchy...

Niemowlę nie chce ssać piersi, płacze przy jedzeniu i dużo ulewa? W takich przypadkach myśli rodzica zwykle skierowane są w kierunku zdiagnozowania malca, czy nie ma refluksu żołądkowo-jelitowego. Tymczasem powodem takiego stanu rzeczy może być po prostu zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe, które uniemożliwia maluszkowi prawidłowe ułożenie języka w trakcie ssania. Niemowlę denerwuje się, płacze, pręży. Zbyt krótkie wędzidełko, które nie zostanie podcięte, może być też powodem wad wymowy . Dziecko nie będzie w stanie wypowiedzieć niektórych głosek, taki, które wymagają uniesienia języka. Problem krótkiego wędzidełka jest zatem poważniejszy, niż wielu rodzicom się wydaje. Czy łatwo go zdiagnozować? Czym jest wędzidełko? Wędzidełko to błonka, która znajduje się pod językiem, przytwierdzając go do dna jamy ustnej. Gdy jest zbyt krótka, znacznie zmniejsza ruchomość języka i przez to powoduje wiele problemów, w tym kłopoty ze ssaniem piersi , wady wymowy. Badanie wędzidełka Niestety jak dotąd nie powstały żadne wytyczne, które nakazywałyby personelowi medycznemu sprawdzanie wędzidełka u każdego noworodka. To błąd, ponieważ im szybciej zostanie ono podcięte, jeśli jest za krótkie, tym mniej szkody przyniesie. Zawsze można jednak poprosić neonatologa lub neurologopedę o zbadanie długości wędzidełka u maluszka. Warto zrobić to zwłaszcza, gdy samemu podejrzewa się, że dziecko męczy się przy karmieniu i źle chwyta pierś. Zobacz też: Ulewanie dziecka podczas karmienia piersią Ocena wędzidełka u starszego dziecka Bywa, że dziecko ma krótkie wędzidełko, ale nie zostanie to rozpoznane w wieku niemowlęcym. Wówczas objawy tego można zauważyć około 3 roku życia. W wieku 3 lat dziecko powinno wymawiać już głoskę „l”. Jeśli w tym wieku nadal zastępuje ją głoską „j”, można przypuszczać, że wędzidełko...