Płakały też zresztą moje wnuczki. Później wiele razy do tej książki wracałyśmy. Raz słuchając, jak pięknie ją interpretuje Piotr Fronczewski, innym razem czytając do poduszki. Zawsze po takim rodzinnym czytaniu Marysia i Helenka brały dużo swoich zabawek do łóżeczek i mocno tuliły do swych małych serduszek.
To jest coś, co może ci się przytrafić. Staniesz się prawdziwy, jeśli dziecko pokocha cię tak bardzo, że nie tylko będzie się z tobą bawić, ale też naprawdę będzie mu tobie zależeć. Prawdziwym nie stajesz się w jednej chwili. Prawdziwym stajesz się dopiero wtedy, gdy już wykochano z ciebie większość sierści, gdy oczy ci wypadają i puszczają szwy, kiedy wyglądasz zupełnie żałośnie – powiedział Zamszowy Koń do Aksamitnego Królika, gdy ten pytał starego wysłużonego przyjaciela, co zrobić, aby stać się prawdziwym.
Opowieść rozpoczęła się w bożonarodzeniowy poranek, gdy wśród prezentów Chłopiec znalazł Aksamitnego Królika. Powoli Królik poznaje inne zabawki, niektóre prawie jak nowe, inne, jak Zamszowy Koń, zniszczone, wysłużone, i już wcale nie piękne. Królik jednak nie chce być wyliniały, on marzy o tym, by być piękny. Ale z czasem znudzi mu się leżenie wśród innych maskotek, chce stać się dla Chłopca prawdziwym.
Wiele się jeszcze wydarzy, nie będę jednak o tym pisać, przeczytacie lub wysłuchacie sami. "Aksamitny królik, czyli jak zabawki stają się prawdziwe" to piękna, pogodna i bardzo prawdziwa książka. O magicznej miłości, wielkiej przyjaźni, przywiązaniu, pamięci. Mądra i wzruszająca. Jeden z pisarzy nazwał ją książką dla każdego wieku. Miał rację.
Na koniec mam maleńką prośbę. Gdyby w waszych zbiorach znalazły się jakieś nieprawdziwe miśki, krówki, tygryski, oddajcie je dzieciom, które nie mają zabawek. W ich rączkach szybko przemienią się w prawdziwe.
Aksamitny królik, czyli jak zabawki stają się prawdziwe
Autorka: Margery Williams
Tłumaczenie: Barbara Grabowska przy współpracy Doroty Koman
Wydawnictwo: Auditus
Czyta: Piotr Fronczewski
Muzyka i piosenka: Barry Gibson
Tłumaczenie piosenki: Barbara Grabowska przy współpracy Mateusza Komana
Gdy ma się małe dziecko, czas dla siebie jest prawdziwym luksusem. Masz go najczęściej tylko wieczorami, gdy twoje dziecko już śpi . Jak go wykorzystujesz? Odpoczywasz? Zajmujesz się domem? A może robisz coś innego? Napisz do nas o tym, np. w komentarzach pod tekstem. Zastanawiasz się co robią wieczorami inne młode mamy kiedy dzieci śpią ? Magazyn "Mamo, to ja" zapytał to na swojej stronie na Facebooku . Mamy z Facebooka zostały poproszone o dokończenie zdania "Gdy moje dziecko zasypia…" Oto ich odpowiedzi. Polecamy także: Dlaczego dzieci nie chcą spać? Gdy moje dziecko zasypia... … zasypiam razem z nim. Mój synek to istny tajfun. Anna Kozak … biorę się za sprzątanie zabawek, prasowanie… Katarzyna Sikorska … doprowadzam mieszkanie do stanu używalności. Anna Maria Ostrowiecka ...czekam aż znów się obudzi. Kasia Słowakiewicz ...kocham na nie patrzeć. Pękam z dumy ze dałam życie takiej cudnej istotce. Magda Gryciuk … zaczynam za nim tęsknić. Angelika Jawo …. mogę sobie przypomnieć jak rozkosznie brzmi cisza. Justyna Has … rozmyślam w spokoju, czytam książki, czasem obejrzę film. Patrycja Gniado … nie mam co robić, a przecież tak chciałam, by w końcu zasnęło. Anna Olesiak … nie wiem za co się wziąć: za kąpiel czy za sprzątanie. Ale i tak brakuje mi hałasu. Ania Paradowska … mam tę wyczekaną chwilę dla siebie, kiedy to zbieram siłę ze wszechświata na dzień następny. Anna Kowal-Gąska … wyciągamy planszówki albo włączamy seriale. Magda Glińska … padam i ja. Michalina Trześniak Tajak … nadrabiam zaległości w czytaniu książek. Justyna Gmurowska …prasuje stertę Paniczowych łaszków i cieszę się wolnymi chwilami z...
Mały Książę to jedna z najpiękniejszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam. Daję wam do wyboru trzy wersje audiobooka. Czytają: Michał Żebrowski, Piotr Fronczewski i Tomasz Sobczak. Zdecydujcie sami, który z nich wybrać. Gdy na świecie trwała druga wojna światowa, w Nowym Jorku ukazała się niewielka książeczka napisana w formie baśni. Opowiadała o spotkaniu małego przybysza z asteroidy z Pilotem o wrażliwości dziecka. Jak doszło do spotkania? Pewnego dnia Pilot musiał awaryjnie lądować na Saharze. Wiedział, że jeśli nie naprawi samolotu, nie przetrwa. Najpierw jednak postanowił odpocząć. Ułożył się na piasku i zasnął. Nad ranem obudził go jakiś dziecięcy głosik. Zobaczył maleńkiego chłopca o włosach w kolorze złota, i smutnych wielkich oczach. Malec poprosił go o narysowanie owieczki. A że Pilot nie potrafił rysować, więc tworzył coraz inne rysunki…I tak oto doszło do spotkania Małego Księcia i Pilota o duszy dziecka. Dopiero po kilku godzinach Pilot poznał historię chłopca. Mały Książę przybył na Ziemię z innej planety. Rozmowa z Księciem zupełnie się nie kleiła. Chłopiec nie odpowiadał na pytania Pilota, więc ten musiał tłumaczyć sobie to, co chłopiec mówi. Zrozumiał z tych wypowiedzi, że Mały Książę pochodził z asteroidy B612, że była bardzo mała, że największe zagrożenie stanowiły dla niej potężne baobaby. Książę wyrywał je pracowicie, ale na niewiele się to zdało. Któregoś dnia zobaczył, że w blasku wschodzącego słońca na planecie rozkwitła róża, piękna, ale kapryśna, zarozumiała i wyjątkowo nieufna. Miała co chwilę nowe żądania. W końcu Książę opuścił planetę, i zaczął wędrować po wszechświecie, ale o róży nie zapomniał. Zawędrował na planetę, na której mógł się zmieścić tylko królewski tron, na innej spotkał Pyszałka, a jeszcze na innej Opoja…Wreszcie siódmą planetą okazała się...
Tsatsiki podobnie jak wy ma masę problemów, podkochuje się w koleżankach, ma kłopoty w szkole, nie zawsze potrafi się dogadać z mamą, zwaną Mamuśką, która gra na basie w zespole rockowym. Właśnie skończył siedem lat i rozpoczął naukę w pierwszej klasie, a to oznacza, że czekają go nowe obowiązki i nowe wyzwania. Musi na przykład sprawić, aby zalecający się do Mamuśki kolega z zespołu nie został jego nowym tatusiem. A to zadanie niezwykle dla siedmiolatka trudne. Jest nadzieja, że po wakacjach wszystko się zmieni. Tsatsiki wybiera się z Mamuśką do Grecji, aby poznać swego tatę. Trochę się boi tej podróży, bo nóż się okaże, że Tata Poławiacz Ośmiornic wcale nie jest takim tatą, o jakim marzył. Spróbować jednak trzeba, jedzie przecież na pierwsze prawdziwe wakacje, a one nie muszą przynieść samych rozczarowań. Będzie nurkował, polował na ośmiornice, jeździł na osiołku, i chyba się po raz pierwszy w życiu zakocha. Ale o tym już dowiecie się już z drugiego tomu przygód szwedzkiego chłopca Tsatsiki i Tata Poławiacz Ośmiornic. W części trzeciej, Tylko Tsasiki, chłopiec rozpoczyna trzecią klasę. Czuje się okropnie dorosły. Nie gra już w piłkę nożną, za to chodzi na kurs tańca, nosi długie włosy, bo jest przecież prawdziwym rockmanem, zaczyna mieć na serio powodzenie u dziewczyn, co go bardzo martwi, bo dorosłemu mężczyźnie nie wypada chodzić z dwoma dziewczynami naraz. Poza tym ma dwóch ojców. Jensa, z którym mieszka w sztokholmskim mieszkaniu, i Tatę Poławiacza Ośmiornic, daleko w Grecji. Za dużo tego nawet jak na dorosłego. Ale od czego ma Mamuśkę, i Jensa, którzy nad nim czuwają? Na szczęście na nich zawsze może liczyć. W przeciwnym razie nie poradziłby sobie z dziecięcymi problemami, a one wcale nie są takie zwyczajne. Tsatsiki musi na przykład stawić czoła starszym prześladowcom, szkolnym rasistom, musi sobie poradzić ze śmiercią...
