"Basia i Franek: Am, am i plum, plum" – czytaj z dzieckiem opowiadanie z serii o Basi

Basia poszła do przedszkola, Janek do szkoły, a Franek został z Mamą. – Musisz się przez chwilę czymś zająć – powiedziała Mama. Postawiła na podłodze kosz z zabawkami, a sama siadła przed otwartym laptopem i po chwili całkiem skupiła się na pracy. Franek przez jakiś czas wyjmował z kosza zabawki i z powrotem je wkładał, ułożył też krzywą wieżę z klocków i włączył grającą farmę. Wkrótce jednak zabawkami się znudził, wieża go rozzłościła, bo wciąż się wywracała, a melodyjka zirytowała Mamę do tego stopnia, że wyjęła z farmy baterie i skończyło się granie. Franek ruszył więc na zwiedzanie mieszkania. W salonie znalazł gazetę. Usiadł nad nią i przez chwilę się jej przyglądał. Potem klepnął ją lekko i gazeta zaszeleściła przyjemnie. Franek uśmiechnął się szeroko i klepnął jeszcze raz. I jeszcze. A ponieważ miał lekko lepką rączk?ę, kawałek gazety przykleił się do niej i oddarł od reszty z przyjemnym chrzęstem. Franek pisnął z zachwytu. Zdjął oddarty kawałek z dłoni i starannie podarł na małe kawałeczki. A ponieważ gazeta i tak była już zniszczona, ją też podarł najstaranniej jak tylko umiał. Darta gazeta wydawała cudowne dźwięki. O wiele ciekawsze od elektronicznej farmy. Po rozdrobnieniu wszystkich kartek Franek rozsypał papierowe resztki po całym pokoju, bo pięknie wyglądały, kiedy fruwały w powietrzu i opadały na podłogę i meble. Przez chwilę podziwiał swoje dzieło, a potem ruszył dalej. Drzwi do sypialni rodziców były uchylone. Franek zajrzał do wnętrza. Na stoliku koło łóżka leżało kolorowe pismo. Nie miało tak dużych kartek jak gazeta z salonu, ale przy darciu też wydawało miłe dźwięki. Po zakończeniu zabawy z pismem Franek przeniósł się do pokoju Basi. Znalazł tam zeszyt z naklejkami, ale po paru próbach wyrwania z niego pokrytych folią kartek zrezygnował i przeniósł się do łazienki. Miał...

Padał deszcz. Padał i padał. A Franek miał katar i nie mógł wychodzić na dwór. Stał przy drzwiach balkonowych, patrzył na spływające krople i poklepywał szybę rączką. – Nanek tam! – wołał. – Nie dziś – mówiła Mama. – Dziś pada, a ty ledwo oddychasz od kataru. – A-psik! – kichał Franek, ale nie opuszczał stanowiska przy szybie. Mama wytarła mu nos i poszła do pokoju Janka segregować skarpetki. Przybiegła Basia. – Lubisz deszcz? – spytała. – Nanek tak – odpowiedział Franek. – Ja też. Lubię jak kapie na nos i na głowę, i wcale nie muszę mieć wtedy kaptura. – Tak – Franek skinął głową z powagą. – Kałuże też są fantastyczne – ciągnęła Basia. – Można w nie wskakiwać i chlapać na boki. W ogóle woda jest super! – Upel! – Franek zaklaskał. – Wiesz co? – Basia spojrzała na niego z błyskiem w oku. – Mam pomysł! Zrobimy sobie deszcz w domu! Chcesz? – Tak!!! Ruszyli w stronę łazienki. Basia przodem, Franek za nią. Basia rozglądała się na boki, bo miała niejasne przeczucie, że planuje zabawę, którą niekoniecznie wszyscy domownicy uznaliby za fantastyczną. W łazience nalała trochę wody do miski. – To będzie nasza kałuża – powiedziała. Potem sięgnęła po wąż od prysznica. – A to deszcz – wyjaśniła i odkręciła wodę... Ojej! Trysnęła gwałtownie jak ulewa! Frankowi wcale to nie przeszkadzało. Pisnął z radości i zatupał po mokrej podłodze nogami w skarpetkach. A potem wszedł do miski i nastawił nos na krople prysznicowego deszczu. W tym właśnie momencie weszła do łazienki Mama z naręczem brudnych skarpetek. Nic nie mówiąc, cisnęła skarpetki na podłogę i rzuciła się do wanny, żeby zakręcić wodę. – Mieliśmy deszczyk – szepnęła Basia, zanim padło jakiekolwiek pytanie. – Właśnie widzę. – Mama stała po kostki w wodzie i przyglądała się mokrym dzieciom, ręcznikom i praniu nad...

Rodzice zabrali Basię, Janka i Franka nad morze. Zaraz po przyjeździe wyruszyli na plażę. Franek podskakiwał w chuście na plecach Taty i pokrzykiwał z radości. – Ka ka! – zawołał na widok przelatującego nad leśną ścieżką ptaka. – To mewa, nie kaczka – wyjaśniła Basia tonem znawcy.  – Me ma? – upewnił się Franek. Nie doczekał się jednak odpowiedzi, bo właśnie wyszli z lasu na skraj wydmy. Ach! Jakie morze było ogromne! O wiele większe niż jezioro, nad którym biwakowali późną wiosną. – Plum plum? – spytał Franek niepewnie. – Hura! – zawołali Basia i Janek. Cisnęli niesione siatki z ręcznikami i rzucili się biegiem przez piasek. – Dzieci! – zawołała Mama. – Wracajcie po rzeczy! Chwilę trwało, zanim udało im się znaleźć odpowiednie miejsce do rozłożenia koca. Gdy Tata rozstawiał parawan, a Mama z Basią i Jankiem przebierali się w stroje plażowe, uwolniony z chusty Franek zajął się wypakowywaniem rzeczy. Wyjął z torby piłkę, wiaderko, drożdżówki, ogórki małosolne, czereśnie... – Mamo, Tato, Franek niszczy jedzenie! – zaraportował Janek, który przebrał się najszybciej. Tata natychmiast zostawił parawan i rzucił się na ratunek ogóreczkom. Nie wyglądały najlepiej, bo Franek wyjął je z plastikowego pudełka i starannie obtoczył w piasku. – Musimy iść na lody! – zawołała Basia na widok zapiaszczonych drożdżówek otoczonych wianuszkiem wysypanych z torebki czereśni. – Najlepiej od razu – poparł ją Janek. – Jestem okropnie głodny. – Od razu to umyjemy czereśnie i ogórki, i zobaczymy, czy da się ocalić chociaż jedną bułkę – powiedziała Mama. Przez chwilę dyskutowali o tym, czy i kiedy pójdą na lody i kto ma umyć czereśnie. Nikt nie zwracał uwagi na Franka, który znalazł tubkę z kremem do opalania. Ukrył się za rozstawionym do połowy parawanem i zanim ktokolwiek się zorientował, co robi, wsmarował grubą...