Żółty smok. Baśnie chińskie – recenzja audiobooka

Wszystkich baśni jest dwieście. Na razie tom pierwszy (będą trzy). Poproście mamy, aby wam je przeczytały. To będzie długie czytanie, gdyż książka jest grubaśna. Albo zróbcie to sami, bo to opowieści dla wszystkich. Małych, średnich, i dużych.   W tomie pierwszym znajduje się sześćdziesiąt pięć baśni. Długich, krótkich, średnich, i bardzo tematycznie zróżnicowanych. Dzięki nim poznacie nieznane wam do tej pory księżniczki, odważnych młodzieńców, groźne potwory, przedziwne stwory, prastare legendy.  Szczerze mówiąc łatwiej by mi było wymienić tematy,  których w tych baśniach się nie porusza. Pewnie, że bywa również groźnie, ale na szczęście wszystko zawsze się dobrze kończy. Bywa także zabawnie, bo bohaterowie są przecież ludźmi z krwi i kości. Najważniejsze, że jest w tych historiach ogromnie dużo tajemnic, co mocno podkreślają ilustracje Giuseppe Marii Mitellego. Wprawdzie dorośli twierdzą, że są one mało wyraziste i zbyt poważne dla dziecięcego czytelnika, ale jestem pewna, bo mam małe czytelniczki w domu, że was zaintrygują. Teraz oddaję głos autorowi, bo jestem przekonana, że on najlepiej was zachęci do przeczytania tych baśni. A oto fragment Wujka wilka, który tylko troszeczkę przypomina znanego wam Czerwonego kapturka.   Była sobie raz dziewczynka łakomczucha. Pewnego dnia podczas karnawału pani w szkole mówi dzieciom: — Jeżeli dokończycie swoje robótki na drutach, dostaniecie racuszki. Ale dziewczynka nie potrafiła robić na drutach i poprosiła, żeby pozwolono jej pójść do ustępu. Zamknęła się w środku i usnęła. Kiedy wróciła do klasy, inne dziewczynki zjadły już wszystkie racuszki. A ona poszła do mamy wypłakać się i o wszystkim jej opowiedzieć. — Nie martw się, dziecinko. Usmażę ci racuszki — powiedziała mama. Ale mama była tak biedna, że nie miała nawet patelni. — Idź do wujka wilka i...

Baśnie, jak pisze autorka, opowiadane przez mamy i babcie pozwalały dzieciom zasnąć i przejść, jak po czarodziejskiej drabinie, ze świata rzeczywistego w świat snu. Wieczorne opowiadanie baśni w krajach arabskich to prawdziwy rytuał. Zaczynało się ono przeważnie od recytacji wiersza. Kiedy mama czy babcia kończyły recytować lub śpiewać wiersz, mówiły: módlmy się do Proroka, a dzieci odpowiadały: pokój niech będzie z nim. Po każdym takim wstępie rozpoczynało się wielkie bajanie. Trwało dopóty, dopóki nie zasnęło ostatnie dziecko. Rano dzieci przekazywały innym dzieciom to, co usłyszały przed snem. Po co? Po to, aby one też poznały te baśnie. W czasach mojego dzieciństwa mamy i babcie też opowiadały baśnie. Trudniej było (tak, tak) o książki, nikt jeszcze nie słyszał o audiobookach, czy e-bookach. Przypomniałam sobie tę historię, czytając Aishę i węża oraz inne arabskie baśnie . Przypomniałam, bo wiele z tych historii zabrzmiało mi znajomo. Może tylko bohaterowie mają inne imiona. Ale to normalne, bo te wszystkie opowieści toczą się w innym świecie, w innej kulturze. Aisha i wąż to nic innego jak historia królewicza zamienionego w żabę. A że na Półwyspie Arabskim nie ma królewiczów, ale bogaci szejkowie, o żaby także trudno, ale za to żyje tam sporo węży, więc i opowieści się trochę różnią. Dodam także, że większość z nich rozgrywa się nad morzem albo na pustyni, wśród beduinów. Tak to jest z tym światem, niby podobny, a jednak inny. Najważniejsze, że i w baśniach europejskich, i indiańskich, i azjatyckich, istotne są te same wartości. Aha, warto przyjrzeć się także ilustracjom. Pięknie pachną Orientem. Aisha i wąż. Baśnie arabskie Autorka: Iwona Taida Drózd Ilustratorka: Ufuk Kobas Smink Wydawca: Media Rodzina Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy

Najcudowniejszą cechą baśni jest to, że pomagają dziecku znaleźć sens życia, lepiej zrozumieć siebie i innych, a w rezultacie nawiązywać głębokie więzi międzyludzkie.  Na dziecięce problemy - bajka Pod osłoną fantastycznych wydarzeń w baśniach istnieją bliskie dziecku problemy. W Brzydkim Kaczątku będzie to samotność, brak miłości i akceptacji, w Kopciuszku – rywalizacja między rodzeństwem , a w Jasiu i Małgosi – lęk przed odłączeniem i dorastaniem. Jednocześnie bajki na różny sposób mówią małemu człowiekowi, że walka z przeciwnościami jest nieodłączną częścią życia, ale jeśli się ją odważnie podejmuje, można pokonać przeszkody i odnieść zwycięstwo. Baśnie - lektura w sam raz dla kilkulatka  Świat baśni jest dostosowany do potrzeb małego odbiorcy. Tu dobro i zło są bardzo wyraźnie określone. Prosta fabuła pomaga mu dostrzec problem. Pomyślne zakończenie zaś daje wiarę w siebie i nadzieję na przyszłość. Z wyrazistymi postaciami łatwo dziecku się identyfikować i przeżywać z nimi kłopoty. Potrafi podświadomie odczytywać znaczenie baśniowych symboli. Nie zdając sobie z tego sprawy, poddaje się ich wychowującemu i terapeutycznemu działaniu. Nawet maluch intuicyjnie rozumie umowność tego, co dzieje się „dawno, dawno temu” lub „za siedmioma górami”. W ten sposób dziecko uczy się odróżniać rzeczywistość od fikcji – zupełnie inaczej, niż dzieje się to w przypadku bajek telewizyjnych i gier komputerowych. Które baśnie wybrać dla dziecka? Nie wszystkie baśnie są równie cenne dla rozwoju malucha. W dziecięcych biblioteczkach często królują streszczenia bajek filmowych. Niewiele one wnoszą ponad rozrywkę z domieszką „dydaktycznego smrodku”. Znane z ekranu ilustracje nie pozostawiają miejsca wyobraźni. Wiele tekstów pozbawionych jest nawet wartości literackiej. Tymczasem niezależnie od mód zmieniających...