Nie zwalniaj dziecka z wf-u!

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} span.s1 {font-kerning: none} Raport z badania „Dzieci po szkole - wolne czy zajęte” (SW Research, 2016) jest umiarkowanie optymistyczny. Co prawda dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym czas wolny najczęściej spędzają na świeżym powietrzu z rówieśnikami (74%), ale odrabianie lekcji zajmuje im średnio 1-2 godziny dziennie. To naprawdę dużo dla takich maluchów. Im dzieci starsze, tym dłużej nad nimi siedzą.  Gdy dziecko przestąpi próg szkoły, ilość pracy po lekcjach błyskawicznie wzrasta. Zadania domowe dostaje aż 98% dzieci w klasach 1-3, a odrobienie lekcji zajmuje im zazwyczaj 1-2 godziny dziennie. To duże obciążenie zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców, którzy często pomagają dzieciom w nauce. Co ciekawe, znacznie mniej pracy domowej dostają wychowankowie szkół prywatnych.  Rodzice mówią: pracy domowej jest za dużo Jak się okazuje, wielu rodziców uważa, że dziecko dostaje za dużo pracy domowej (43 proc. ankietowanych), a 30 proc. jest za tym, by nauczyciele nie mieli prawa zadawać dzieciom nic do domu. Odsetek tych opinii jest trochę niższy wśród rodziców przedszkolaków, a wynika to z tego, że tam prac domowych jest znacznie mniej niż w szkole. Natomiast 32 proc. spośród tych rodziców  jest zdania, że prace domowe zadawane w przedszkolu są „bezużyteczne”. Uczniowie odrabiają lekcje, przedszkolaki się bawią Przedszkolaki nie mają jeszcze wielu zajęć dodatkowych . Na zorganizowane kursy chodzi zaledwie 10 proc. maluchów. Najczęściej są to taniec, basen lub inne zajęcia sportowe. Zdecydowaną większość czasu po pracy i przedszkolu dzieci spędzają w domu lub na podwórku. Sporo, bo...

Pamiętam, ile dzieci biegało po podwórku, kiedy sama byłam mała. Choć wydawałoby się, że było to całkiem niedawno, to okazuje się, że zmieniło się bardzo wiele. Z córką niemalże codziennie zaliczamy plac zabaw, a do przedszkola oddalonego o 1,5 km, gdy tylko pozwala na to pogoda, jeździmy na rowerze lub hulajnodze. Już kilka lat temu zastanowiło mnie, dlaczego, gdy jest odrobinę chłodniej, na placach zabaw zupełnie nie ma innych dzieci . A nawet, gdy jest ładnie, to przychodzą do parku zaledwie na chwilę. Dzieci się nie ruszają Okazuje się, że dzieje się tak nie tylko w naszej okolicy, ale jest to ogólna tendencja. Niestety takie macosze podejście do aktywności fizycznej odbija się na kondycji i zdrowiu dzieci . Badania realizowane przez warszawską AWF od ponad 30 lat pokazują, że sprawność najmłodszych systematycznie spada od końca lat 70. Dla przykładu w 1979 r. chłopcy w wieku 10,5 lat byli w stanie utrzymać się w zwisie na drążku na ugiętych ramionach ponad 24 sekundy. W ubiegłym roku ten czas wyniósł średnio 8 sekund. Podobnie jest z innymi próbami fizycznymi, jak np. skok w dal, które stosuje się do oceny sprawności. Z najnowszej edycji badania HBSC z 2018 r. (prowadzonego pod egidą Światowej Organizacji Zdrowia - WHO) wynika, że w naszym kraju zaledwie 21 proc. dziewcząt i 24 proc. chłopców w wieku 11 lat każdego dnia podejmuje godzinną, zaplanowaną aktywność fizyczną. Oczywiście to dzieci w wieku szkolnym, ale ten brak ruchu zaczyna się znacznie wcześniej. Rodzice chcą, by dziecko było zdrowe i zwracają uwagę na talerz malucha. Eksperci zauważyli, że to stanowczo za mało. Bardzo ważna dla prawidłowego rozwoju jest również aktywność fizyczna, dlatego obecnie mówimy o Piramidzie Zdrowego Żywienia i Stylu Życia . Oprócz zasad zdrowego odżywiania się w jej podstawie specjaliści umieścili ruch i sen. Bo ruch to zdrowie Aktywność fizyczna wpływa...

Spotykam się z Janice pod francuską szkołą. Leje deszcz, wieje przejmujący wiatr, jest tylko kilka stopni powyżej zera. Trzyletni Olivier wskakuje do każdej kałuży, a ośmioletni Roman biegnie bez czapki i szalika, tymczasem ja kulę się z zimna. Już chcę Janice zwrócić na to uwagę, bo w myślach widzę mokre nogi Oliviera i zakatarzonego jutro Romka. Ale gryzę się w język. Przecież przed chwilą rozmawiałyśmy właśnie na ten temat! Od różnic w ubieraniu dzieci Janice zaczęła opowieść o swym spotkaniu z polską kulturą. – „Czapka” to jedno z pierwszych słów, jakich się tu nauczyłam. Macie obsesję czapki na głowie dziecka , ciągle zaczepiają mnie znajomi i obcy: „Gdzie czapka?”. Dziwią mnie niemowlaki okutane w wózkach, pozakrywane kocami. Nic nie widzą, nic z tych spacerów nie mają! Ja nosiłam dzieci w chuście, oglądały sobie świat, miały swobodę ruchów, bo nie zakładałam im setek ubrań. Syberyjskie mrozy zimą w Polsce? Emi żartuje: – Tutaj ludzie wciąż wierzą, że jak grudzień, to musi być na zewnątrz minus 30. Przecież jest ocieplenie! A jednak z polskiej perspektywy i po tysiącach dyskusji Emi uważa, że w Anglii ubiera się dzieci za lekko. – Teraz ubieram moje nieco cieplej, bo brak mi już argumentów! Ale nieraz słyszała uwagi pod swoim adresem: „Co z ciebie za matka, przeziębisz dziecko!”. I nadal nie rozumie, po co, niosąc niemowlaka tylko z auta do mieszkania, zakładać mu rękawiczki i czapkę. Ruty nie dziwi ciepłe ubieranie – pochodzi z Estonii, gdzie zimy są sroższe. I nie może patrzeć pod przedszkolem syna na rozebrane brytyjskie dzieci biegające w deszczu. – Ale starsze panie, które mówią, że twoje dziecko jest źle ubrane, to rzeczywiście polski fenomen! – śmieje się. Ciąża w Polsce jest super Ciążę w Polsce wspominają wspaniale. – W Anglii ludzie są...