Bzdurki, czyli bajki dla dzieci i innych – recenzja książki z płytą

Bohaterami opowieści są między innymi konstruktor Trurl, wynalazca maszyny i jego dzieło, oraz konstruktor Klapaucjusz, wyjątkowo zawistny naukowiec. Pragnę wam jeszcze przypomnieć, że bajki należą do literatury sf, udoskonalonej właśnie przez Stanisława Lema. I to jak udoskonalonej! Do tych bajek nie muszę was zachęcać, należy je po prostu przeczytać lub posłuchać, bo czyta Borys Szyc.    Konstruktor Trurl zbudował maszynę do robienia rzeczy na n. Na polecenie mistrza maszyna zrobiła nimby, nausznice, neutrony, nurty, nosy, nimfy, ale nie potrafiła skonstruować natrium, bo nie znała łaciny. Obejrzał ją Klapaucjusz i o mało nie pękł z zazdrości, bo naukowiec ten był osobnikiem wyjątkowo zawistnym… I tak dalej, i tak dalej.   Zauważyliście już, że bajki są pełne humoru, ale także, że zawiść może wszystko zniszczyć. Zauważycie także, że w bajkach tych jest cała masa wyrazów nowych i do tej pory nieznanych. No, bo czy wiecie co znaczą słowa kambuzele, pćmy, wytrzopki, czy niedostópki. Pisarz sypie tymi nazwami jak z rękawa, wymyśla, i bawi się tym wymyślaniem.    Bajki napisane w konwencji baśni, są przewrotne i komiczne, a ich język przypomina język starodawny (archaiczny), co nie znaczy, że nie spotkacie tu wyrazów nowoczesnych nazywanych neologizmami.   Różne cuda też wyczynia pisarz ze światem przedstawionym.  Na przykład niektóre wydarzenia przeczą podstawowym prawom fizyki, ale nigdy logice. Wiele bajek ma także zaskakujące zakończenie, wiele śmieszy, ale nie jest to śmiech pusty, on nas zmusza do myślenia.    Ważne jest także, że to literatura najwyższych lotów, ona się nie starzeje, i że naprawdę każdy myślący człowiek powinien tę książkę poznać. A przecież wy do takich należycie. Gdy będziecie starsi, z przyjemnością sięgniecie po inne książki Stanisława Lema. Solaris, Pamiętnik znaleziony w wannie, Cyberiadę i wiele...

A po klasykę trzeba sięgać zawsze i w każdym wieku. I wcale nie dlatego, że wypada, ale by się zwyczajnie zaprzyjaźnić z dobrą literaturą. Tomek to szczególny bohater. Rozrabiaki od lat patrzą na niego z podziwem, dobrze ułożeni kawalerowie z zazdrością. Posłuchajcie Artura Barcisia jak fantastycznie opowiada o lekkoduchu obdarowanym gołębim sercem. Tym, którzy Tomka jeszcze nie czytali, a którzy maja ochotę posłuchać, należy się kilka zdań informacji o bohaterze. Akcja rozgrywa się w Ameryce XIX wieku w miasteczku St.Petersburg nad rzeką Missisipi. To miasteczko bardzo przypomina rodzinne strony pisarza. Po śmierci mamy Tomek wraz ze swym przyrodnim bratem Sidem zamieszkał u ciotki Polly. Ten szczupły, zwinny, ciemnowłosy dziesięciolatek nie należy do najgrzeczniejszych dzieci świata. Można nawet powiedzieć, że to rozrabiaka i leniuszek, dla którego szkoła jest złem koniecznym. Wychodzi jednak z każdej opresji bez szwanku, bo to dzieciak bystry i inteligentny. Prawdziwe utrapienie dorosłych. Tomek nie jest jednak złym chłopcem. On tylko marzy, by znaleźć się w centrum zainteresowania, by wszyscy o nim mówili. I oczywiście mówią, bo Tomek ma bują wyobraźnię i nieustannie wpada na szalone pomysły, co martwi ciotkę, a chłopcu przysparza problemów. Ale Tomek potrafi też zagrać dobrze ułożonego chłopca. Dzieje się tak wtedy, gdy w niedzielę zakłada bluzę z marynarskim kołnierzem, buty, słomkowy kapelusz, i maszeruje do kościoła. W zwykły dzień takim strojem by się nie splamił. W zwykły dzień biega boso i  w połatanym ubraniu… Na pewno się wam przygody Tomka i jego kumpli, na czele z najlepszym przyjacielem Huckleberrym Finnem, włóczęgą, który nie chodzi ani do szkoły, ani na nabożeństwa, spodobają. I wcale nie dlatego, że chłopcy są czołowymi rozrabiakami miasteczka. To przede wszystkim piękna książka o przyjaźni, dzieciństwie, z jego czarowną mocą i...

Czym jest Kacperiada? Jest fantastyczną opowiastką, a właściwie zbiorem opowiastek o trzyosobowej rodzinie z pięcioletnim Kacperkiem w roli głównej. Wszystkie historie opowiada tato chłopca, a ma co opowiadać, bo Kacper robi wszystko, by rodzice się z nim nie nudzili. Tatuś zresztą wcale nie jest lepszy, on także potrafi narozrabiać. Co mnie w tych opowiastkach urzekło? Najbardziej oczywiście to, że Kacper to dziecko szczęścia. Rodzice poświęcają mu bardzo dużo czasu, są przy nim zawsze wtedy, gdy bardzo ich potrzebuje, nie robią problemów z byle bzdurki, i są bardzo, ale to bardzo tolerancyjni. W tych opowiadaniach mama jest trochę ukryta, ale to dobrze. Od męskich zabaw niech w domu będzie tata. I tato Kacpra świetnie się w tej roli sprawdza. Panowie nigdy się nie nudzą, wolą się po prostu razem bawić. Niby nic się w książce nie dzieje, a dzieje się bardzo dużo. Wy na pewno sporo z niej skorzystacie. Poznacie ogromnie dużo nowych słów (to jest to, za co pana Grzegorza Kasdepke uwielbiam), wyszlifujecie waszą wyobraźnię, przekonacie się, że każdy najzwyklejszy dzień może być niezwykły. Trzeba tylko chcieć. Jeśli z wami słuchać będą rodzice, też nie stracą czasu. Książka jest świetnym poradnikiem dla tych, którzy nie potrafią poskromić własnych dzieci. I jeszcze ten humor. Pan Kasdepke jest w tej dziedzinie arcymistrzem. Nie na darmo autor za tę książkę otrzymał Nagrodę im. Kornela Makuszyńskiego. Kacperiada Autor: Grzegorz Kasdepke Lektor: Wojciech Chorąży Wydawca: Biblioteka Akustyczna Nośnik: CD w formacie mp3 Czas nagrania: 1 godzina 27 minut Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy