I to urzeka od chwili, gdy po raz pierwszy ukazała się na rynku. Bo to historia najzwyklejsza w świecie, która może się wydarzyć pod każdą szerokością geograficzną. Posłuchajcie, jak opowieść o Bullerbyn interpretuje Edyta Jungowska.
Nazywam się Lisa. Jestem dziewczynką, to chyba od razu widać z imienia – rozpoczyna swą opowieść siedmiolatka, główna bohaterka książki. Lisa opowiada o przygodach sześciorga dzieciaków z malutkiego Bullerbyn, wioski składającej się z trzech Zagród – Północnej, Środkowej, Południowej. Nie będę dalej opowiadać historii tej szóstki, skupię się na czytaniu tekstu przez wspaniałą aktorkę, Edytę Jungowską. Znakomita interpretacja, bo aktorka nie tyle czyta wam książkę, ile bawi się tekstem. Dzięki temu świat gromadki przyjaciół staje się bliższy, pełniejszy, ciekawszy.
A Olle, Britta, Anna, Lasse i Bosse, oraz Lisa ze swą pomysłowością, wyobraźnią i temperamentem potrafią zaintrygować nawet największego dziecięcego malkontenta. To już nie są książkowi bohaterowie, to po prostu dzieciaki z sąsiedniego podwórka. Dzięki nim jeszcze bardziej cenimy wartość przyjaźni, a także rozumiemy, że warto pomagać innym, warto nie zwracać uwagi na sprawy mało ważne, warto również brać odpowiedzialność za czworonożnych przyjaciół.
Dodam także, że do płyty dołączona jest Książka nie do czytania – Zbuduj swoje Bullerbyn wymyślona przez Małgorzatę Sobieszczańską i Rafała Sabarę.
Dzieci z Bullerbyn plus Książka nie do czytania
Autorka: Astrid Lindgren
Tłumaczka: Irena Szuch-Wyszomirska
Autor oprawy muzycznej: Sambor Dudziński&Company
Czyta: Edyta Jungowska
Wydawca: Jung-off-ska Sp.k.
Nośnik: CD
Czas nagrania: 7 godzin
Jeśli nie, teraz to wszystko możecie przeżyć. Mnie książka Wandy Ottenbreit urzekła od pierwszego zdania. Wam także na pewno się spodoba. I chyba bardziej wersja do czytania, a nie do słuchania, choć czyta książkę wybornie Artur Barciś. Sama konstrukcja książki jest niezwykła. Opowieści ułożone są szkatułkowo, a są to opowieści niezwykłe, takie, jakie się spotyka tylko w pełnych tajemnic baśniach. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej poznajemy Hanię i jej Dużego Brata, który wraca pewnego dnia do domu. Niestety bez jednej nogi. Brat smutny, rodzina płacze. Widać, że szczęście opuściło ten dom. Hania postanawia to szczęście odszukać. Razem z Dużym Bratem organizują wielką wyprawę w świat. Część druga opowiada o przygodach Hani i jej Małego Braciszka. Teraz to ona będzie się opiekować małym człowieczkiem, który jest okropnie znudzony domowym nicniedzianiem. Wkrótce wszystko się zmieni… Każdy rozdział to nowa intrygująca historia, której bohaterami sa znane i dopiero co poznane postaci. Wiemy, kto to jest Ali Baba, ale nie mamy pojęcia kim są Samotne Cienie, czy Dzicy Ludzie. Świat Hani jest ciepły, a dziewczynka jest kochana i rozumiana przez dorosłych. W takim świecie łatwo jej się poruszać, łatwo nawet przeżywać dziecięce lęki, łatwo dorastać. W takim świecie wy również poczujecie się cudownie. Jestem pewna. Korzystając z okazji bardzo bym chciała za tę książkę podziękować Małgorzacie Musierowicz, bo to dzięki uporowi znanej pisarki, książka zapomnianej pisarki została wydana. Okoliczności równie niezwykłe jak niezwykła jest powieść (opowieść) Wandy Ottenbreit, zmarłej przed dwudziestu laty wykładowczyni Uniwersytetu Rzeszowskiego, a przede wszystkim wspaniałej mamy ośmiorga dzieci. Teraz ja, babcia, przeczytałam jednym tchem książkę, zaraziłam nią moje...
Posłuchajcie, jak opowieść o króliku z kapelusza interpretuje Artur Barciś. Mistrzostwo świata. I jeszcze ta muzyka Astora Piazzoli ! Tym, którzy nigdy nie słyszeli o Karampuku, wyjaśniam, że ten śmieszny królik urodził się w czasie występu Miguela Campinello w jego cylindrze. Nic dziwnego, że mały uszaty Karampuk uważa magika za swego/swą matkoojca. Bohaterami opowieści jest zatem ta przedziwna para. Królik , który zachowuje się jak małe dziecko, i magik uosabiający rodzica. Widoczne to jest na każdym kroku. Przeczytajcie zresztą poniższy fragment, aby się o tym przekonać: Karampuk z mistrzem Miguelem, trzymając się za ręce, wyszli wreszcie w podskokach na ulicę. Sprawiali wrażenie rozbawionych przyjaciół, którzy wracają z jakiegoś bardzo udanego przyjęcia. Było późno i po ulicach spacerowało niewiele osób. ”Całe szczęście - myślał sobie mistrz Miguel - że jest ciemno i nie widać, jak się wygłupiam. Strach pomyśleć, co by to było, gdybym tak musiał podskakiwać w świetle dziennym...” ”Co za pech - myślał sobie w tym czasie Karampuk - że akurat jest noc i że tak mało ludzi widzi mój spacer z najsłynniejszym magikiem świata, który jednocześnie jest moimi rodzicami. Ubrany jestem w śliczny płaszcz, a na głowie mam jego magiczny cylinder. Naprawdę szkoda, że na ulicach jest tak mało ludzi...” Ludzie zresztą nie bardzo zwracali uwagę na tę dziwną parę. O tej porze na ulicach miast dzieją się najrozmaitsze rzeczy i widok dwóch wesołych, wracających do domu przyjaciół, nie jest niczym nadzwyczajnym. Że szli podskakując sobie co chwila? Cóż, radość może się objawiać w różny sposób. Jeden sobie podśpiewuje, a inny znów może sobie podskakiwać. Wolno mu, byle robił to kulturalnie i nie zakłócał innym wieczornego spokoju. Prawda, że to fantastyczna opowieść? Lubię takie...
Jest nam niezmiernie miło oddać w Państwa ręce kolejny audiobook Wydawnictwa Jung-off-ska . Edyta Jungowska czyta Astrid Lindgren, która tym razem w poetyce fantasy pisze o walce dobra ze złem, braterskiej miłości i wartościach, które czynią nas prawdziwymi ludźmi - „Są rzeczy, które się musi zrobić, bo inaczej nie jest się człowiekiem” – brzmi główny motyw tej książki. A jak powstała? Pewnego poranka Astrid Lindgren jechała pociągiem nieopodal jeziora Fryken. Za oknem jej oczom ukazał się zachwycający krajobraz. Mijała bajkową krainę, w której wszystko było pokryte białym szronem. Śnieżna mgła i piękno różowego nieba o świcie sprawiało wrażenie jakby znalazła się w innym świecie. Astrid zapragnęła opisać to miejsce. Ale jak nazwać krainę nie z tego świata? Nan-gi to słowo, które mały wnuk Astrid wymyślił sam , a nikt z jej bliskich nie potrafił zrozumieć jego znaczenia. Chłopiec używał go bardzo często, a Astrid zastanawiała się, kim lub czym Nan-gi może być... Tak w 1973 roku powstała magiczna kraina Nangijali, w której zamieszkali dwaj bracia, dwaj współcześni chłopcy – a jak do tego doszło? Dowiedzcie się sami. „Bracia Lwie Serce” to uniwersalna, poruszająca opowieść, która oczarowała dzieci i dorosłych na całym świecie. Głównymi bohaterami są dwaj bracia. Starszy Jonatan i młodszy Karol (zwany Sucharkiem). Akcja książki rozgrywa się w Nangijali, krainie, która mieści się po drugiej stronie gwiazd i z której pochodzą wszystkie bajki. Bracia mieszkają szczęśliwie w Dolinie Wiśni aż do dnia, kiedy ich spokojowi zaczyna zagrażać zły Tengil i okrutna Katla. Bracia wyruszają w niebezpieczną w podróż, aby bronić wolności i szczęścia mieszkańców Nangijali. Co chwilę muszą wykazywać się sprytem i odwagą, pokonywać...
