Groszka. Piesek, który chciał mieć dziewczynkę – recenzja audiobooka dla dzieci

Uważa Pani, że czytanie dzieciom jest czymś więcej niż sposobem na wychowanie czytelnika. – To sposób na wychowanie mądrego i szczęśliwego człowieka. Choć wielu ludziom czytanie wydaje się czymś banalnym, jest w nim niezwykła moc. Dzięki niemu budujemy więź z dzieckiem, uczymy je języka, poszerzamy wiedzę, przekazujemy system wartości, rozwijamy wyobraźnię. To prowadzony w miłej atmosferze wszechstronny trening – mniej kosztowny niż lekcje języków czy karate i lepiej przygotowujący do szkoły i życia. Dlaczego warto czytać dziecku już od urodzenia? – Bo zanim niemowlę zacznie mówić, musi się dobrze osłuchać z językiem, a język literacki jest bogatszy i bardziej poprawny od mówionego. Dzieci mają dziś ogromne problemy z mową . Rodzice często postępują tak, jakby umiejętności językowe ich pociech rozwijały się same, jakby myśleli, że w pewnym momencie włącza się jakiś przycisk i dziecko samo zaczyna mówić. Maluch nie nauczy się dobrze języka, jeżeli nie mówimy do niego dużo i wyraźnie, nie czytamy mu i nie zachęcamy do rozmów. Rodzicom może się wydawać, że takie małe dzieci jeszcze nic nie rozumieją? – Dziecko, osłuchując się z nowymi słowami, szybko zaczyna je kojarzyć, bo z kontekstu domyśla się ich znaczenia. Maluchy potrafią pięknie mówić. Moja córka w wieku 18 miesięcy powiedziała zdanie: „Dzidzia sama nie umie suszyć główki suszarką”. To się nie mieści w podręcznikach, ale mieści się w możliwościach malucha, z którym się dużo rozmawia i któremu się czyta. A jeśli zaczynamy przygodę z czytaniem dziecku później niż w niemowlęctwie? – Dzieci, które nie miały wcześniej doświadczeń czytelniczych, potrzebują czasu, by nauczyć się skupiać i wyobrażać sobie. Część nauczycieli twierdzi, że uczniowie nie chcą słuchać czytania. Na Ursynowie jest szkoła, do której chodzi córka...

@page { margin: 2cm } p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120% } Jeszcze kilka lat temu, wielu rodziców uważało zajęcia z języka angielskiego w przedszkolu za zbędny wydatek. No bo czego taki brzdąc może się nauczyć, jeśli widzi się z panią raz w tygodniu na pół godziny? Pod koniec roku okazywało się jednak, że maluch umiał po angielsku kilka piosenek, kolory itp. – czyli jednak nauczył się czegoś, ba, może całkiem sporo! Jeśli zatem nasze dzieci tak dobrze przyswajają wiedzę, to spróbujmy tę naukę przez zabawę kontynuować w domu. Zamiast przedszkolnych zajęć albo jako ich poszerzenie.   Dwulatki i przedszkolaki najszybciej uczą się języków Czy wiesz, że to właśnie kilkulatki mają największe zdolności wykorzystywania partii mózgu, które są odpowiedzialne za naukę języków? Angielski w przedszkolu pozwala osłuchać się z językiem. Wczesna nauka nie wpływa negatywnie na rozwój mowy. Język ojczysty (ten, którym posługują się rodzice) nie pomyli się dziecku z żadnym innym, a mowa rozwinie się prawidłowo. Owszem, zauważono, że np. dzieci dwujęzycznych rodziców zaczynają mówić nieco później (mózg potrzebuje więcej czasu na segregację nabytej wiedzy), za to zwykle lepiej radzą sobie z nauką w ogóle. Około 80 proc. zdolności uczenia się rozwija się bowiem przed ukończeniem ósmego roku życia. Wtedy tworzą się w mózgu główne drogi nerwowe – połączenia (synapsy) między komórkami nerwowymi. Im więcej informacji dostaje mózg, tym więcej synaps tworzy. A im więcej synaps, tym bardziej rozwija się pamięć, kojarzenie, logiczne myślenie! Zobacz też: Jak wychować małego poliglotę?   Uzupełniaj zajęcia angielskiego zabawą w domu Jeżeli maluch chodzi na zajęcia z angielskiego w przedszkolu, to prawdopodobnie jego nauka polega także na słuchaniu płyt, wypełnianiu kolorowanek itp. w domu. I teraz ważna sprawa:...

Na początek Van Gogh, Kamil i słoneczniki oraz Claude Monet i jego magiczny ogród , w następnej kolejności poznacie takich malarzy jak Picasso, Degas, da Vinci. Opowiadania zostały stworzone na podstawie życiorysów artystów, a dodatkową atrakcją są reprodukcje obrazów malarzy i informacje o tym, w których muzeach należy tych dzieł szukać. A wszystko to dzięki Laurece’owi Anholtowi, autorowi i ilustratorowi, oraz wydawnictwu Stardust Media, za sprawą którego książki ukazały się na polskim rynku. W miasteczku Arles, w którym mieszkał Kamil, rosły dorodne słoneczniki. Chłopiec często na słonecznikowe pole biegał, bo tam najlepiej mu się czekało na tatę, miejscowego listonosza. Któregoś dnia do Arles przyjechał pan o brązowych oczach, z żółtą brodą, i w słomkowym kapeluszu.  – Mam na imię Vincent – przedstawił się chłopcu. Dziwny pan zamieszkał na tej samej ulicy, co Kamil, i zaprzyjaźnił się z rodziną chłopca. To szczera prawda. Portrety rodziny Roulin, bo tak się nazywali rodzice Kamila, wiszą teraz w największych muzeach świata i kosztują ogromne pieniądze. Bohaterką drugiej książeczki jest mała Julka, mieszkanka Giverny, która pewnego dnia trafia do tajemniczego ogrodu i spotyka w nim starszego pana sadzącego kwiaty. Ten pan to nie żaden zwykły ogrodnik, ale Claude Monet , sławny malarz. Zabiera małą dziewczynkę na wycieczkę po swoim ogrodzie, pokazuje jej swoją pracownię, pływają we dwójkę po stawie porośniętym liliami, spacerują po sławnym z obrazów japońskim mostku. Poznacie dzieci, które przeszły do historii, bo na swej drodze spotkały tych wielkich ludzi, obejrzycie obrazy sławnych malarzy, zachłyśniecie się ich urodą. Wierzę, że te spotkania zachęcą was do przyjaźni z malarstwem w przyszłości. I wierzę także, że z przyjemnością sięgniecie do pięciu kolejnych tomików serii, by poznać losy innych wielkich...